Όταν τα αφύσικα αντιμετωπίζονται ως φυσιολογικά!

Προλαβαίνω τους κακεντρεχείς και υπογραμμίζω ότι η συγκεκριμένη μου απορία εκφράζεται για επεισόδια που συμβαίνουν ΣΕ ΟΛΑ τα γήπεδα και όχι μόνο στη Νέα Σμύρνη, όπως συνέβη το απόγευμα της Κυριακής. Για να τελειώνουμε και μ' αυτό το ζήτημα.

Το χειρότερο απ' όλα είναι ότι τέτοιου είδους καταστάσεις αντιμετωπίζονται ως... φυσιολογικές! «Γίνονται αυτά» συνηθίζουμε να λέμε... Σε τελική ανάλυση η συνέχεια είναι γνωστή: Κανείς δεν πρόκειται να συλληφθεί, άλλωστε το καθεστώς ατιμωρησίας -σε όλα τα επίπεδα- δημιουργεί πρόσφορο έδαφος για όποιον θέλει να ξεφύγει.

Η αστυνομία ΔΕΝ θ' αντιδράσει, αλλά ακόμα κι όταν υπάρξει αντίδραση θα είναι συνήθως λανθασμένη ή άκαιρη. Οι παράγοντες των ομάδων θα «εκλιπαρούν» τους... εξοργισμένους να σταματήσουν, οι υπόλοιποι φίλαθλοι που ουδεμία σχέση έχουν με επεισόδια συνήθως δεν θα αντιδράσουν γιατί θα βρουν το μπελά τους!!!

Κοιτώντας τις φωτογραφίες από το κλειστό της Νέας Σμύρνης εξοργίστηκα στην εικόνα ανθρώπων που... χασκογελούσαν προκλητικά και κάθονταν στη θέση τους ενώ υπήρχε εντολή αποχώρησης στο συγκεκριμένο σημείο όπου βρίσκονταν. Το απόλυτο «μπάχαλο», η απόλυτη αναισθησία, η λογική του παραλόγου. Μιλάμε για... προχωρημένες καταστάσεις.

Δεν υπάρχει ελπίδα, πολύ απλά. Όσο οι πόρτες παραμένουν ανοιχτές για τέτοιους τύπους, τόσο θα υπάρχει θέμα και μάλιστα σοβαρό. Θα πέφτουν πέτρες, θα πέφτουν αναπτήρες, θα πέφτουν αντικείμενα, οι παίκτες και οι προπονητές όπως και οι διαιτητές θα μοιάζουν με... μονομάχους στην αρένα. Καλά θα κάνουν λοιπόν ν' αποχωρήσουν κάποια στιγμή χωρίς να σκεφτούν το «κόστος» και χωρίς να υπολογίσουν ότι το ματς διεξάγεται στην έδρα τους. Εκτός κι αν οι ίδιοι τους... θέλουν τέτοιους τύπους στην εξέδρα.

Καλά θα κάνουν οι διαιτητές να διακόπτουν έναν αγώνα όταν πέφτει μέσα στο παρκέ το ΠΡΩΤΟ αντικείμενο χωρίς περαιτέρω διαβουλεύσεις και συζητήσεις. Επεσε μέσα ένα αντικείμενο; Γειά σας... Και εις άλλα με υγεία.

Επαναλαμβάνω οτι δεν αναφέρομαι στα όσα έγιναν στη Νέα Σμύρνη απλώς αυτά έδωσαν «τροφή» για περισσότερες σκέψεις. Τις οποίες βεβαίως κάνουμε κάθε χρόνο στους τελικούς συνήθως. Όμως, τίποτα δεν γίνεται, τίποτα δεν αλλάζει...