Μας έπνιξε το κακούργο το συναίσθημα

Ίσως να είναι και ενδεικτικό αυτό. Του πόσο έχει στενέψει ο ορίζοντας αυτής της καθημερινότητας. Το πόσο περιορισμένο ενδιαφέρον πιθανά να έχει, αν στην ζωή μας κυριαρχήσουν άλλα πράγματα πιο σοβαρά και πολύ πιο δύσκολα στην τελική.

Τέλος πάντων. Από φιλοσοφίες, άλλο τίποτε αυτές τις μέρες. Κι απ’ όλων των ειδών. Και… βαριές και ελαφρές και απ’ όλα.

Να πούμε λοιπόν και από δω ευχές. Ευχές που όσο κι αν ψάχνω για κάτι πρωτότυπο για να μην κουράσω δεν μπορώ. Και καταλήγω στην μία και μοναδική, στην πιο κλασσική απ’ όλες.

Υγεία. Υγεία για όλους σας και για όλους όσους αγαπάτε αι νοιάζεστε. Και για τους άλλους φυσικά που δεν αγαπάτε και δεν νοιάζεστε, αλλά αυτό δεν μπορώ να σας το απαιτήσω να το ευχηθείτε. Έτσι κι αλλιώς, όλο και κάποιον θα έχουν και αυτοί να τους ευχηθεί αντίστοιχα.

Μου βγαίνει πάντως αυτές τις μέρες λίγη πίκρα. Λίγη… χαμηλών τόνων διάθεση αν προτιμάτε. Και δεν είναι μόνο το γκρίζο πλαίσιο στο οποίο έχουν βάλει την ζωή μας και μας υποχρεώνουν ντε και καλά να πορευτούμε με αυτό.

Αλλά είναι κυρίως η επίγνωση της σκληρής πραγματικότητας σε όλους τους τομείς. Πραγματικότητα που το γιορτινό των ημερών και οι απαιτήσεις τους, την κάνει ακόμα πιο οδυνηρή για τους περισσότερους. Σ’ αυτό το κλίμα, πας μερικές φορές να πεις και καμιά ευχή και φοβάσαι μήπως ο άλλος νομίσει ότι τον κοροϊδεύεις.
Μιλάμε ειλικρινά δεν το έχω ξαναζήσει αυτό. Να θες δηλαδή να πεις και καμιά καλή κουβέντα να ανοίξει λίγο το χειλάκι και να γελάσει και να το σκέφτεσαι, καθώς αντικειμενικά δεν υπάρχει κάτι ρεαλιστικό να περικλείσεις στις ευχές σου.

Στο πάμε γιαλό-γιαλό με βάρκα την ελπίδα, είναι το μόνο που μπορείς να πεις στην καλύτερη.

Και δεν θέλει και πολύ. Και μόνο που σκέφτεσαι τι πρέπει να απασχολεί και πάλι την καθημερινότητά σου σε λίγα εικοσιτετράωρα και μόλις σβήσουν τα φώτα και της Πρωτοχρονιάς, δεν θέλει κι άλλο. Είναι αρκετό αυτό από μόνο του, να σε στείλει και να σου χαλάσει την διάθεση.

Δεν ξέρω αν εμένα μου βγαίνει έτσι το πράγμα, ή αν οι δικοί μου άνθρωποι, ο δικός μου κύκλος, οι δικές μου παρέες, έτυχε να είναι σε τέτοιου είδους φάση.
Πιθανόν να είναι και αυτό και ο μέσος όρος όλων μας, να είναι σε εντελώς διαφορετικά μήκη κύματος.

Ακόμα κι έτσι όμως, με το συμπάθιο. Με το συμπάθιο αν σας χάλασα λίγο την γιορτινή ατμόσφαιρα. Και συγνώμη επίσης, αν μπήκατε να διαβάσετε κάτι απ’ αυτά που συζητάμε συνήθως όλη την χρονιά, αλλά πέσατε στην… ξέρα. Όμως λίγο-πολύ θες να μοιραστείς και με κάποιους ανθρώπους την όλη φάση. Και το διαδίκτυο είναι μια τέτοια ευκαιρία.
Στο κάτω-κάτω μην τρελαίνεστε κιόλας. Θέμα χρόνους είναι. Στην κυριολεξία. Φεύγει δηλαδή ο χρόνος και φτου κι απ’ την αρχή.

Απ’ όλα θα έχει το πρόγραμμα. Και Τσάκα του 2012 και πριγκιπέσες και ματσάκια και όλα τα καλά.

Ελπίζω δηλαδή να είναι όλα τα… καλά.

Γιατί, για να πούμε και τίποτε απ’ τα συνηθισμένα, έτσι που τα κάναμε στον Παναθηναϊκό, τα καλά, φτάσαμε στο σημείο να κρέμονται από την ύπαρξη και κυρίως τις διαθέσεις των επενδυτών, των Σαουδαράβων δηλαδή και του Τσάκα.

Καλά να είναι εδώ που τα λέμε κι αυτός, που έχουμε και κάτι να περιμένουμε με την αλλαγή του χρόνου.

Η πλάκα είναι ότι το βλέπετε κι εσείς. Παλεύω να το γυρίσω, παλεύω να το φέρω το άρθρο στα γνωστά, αλλά δεν μου βγαίνει με τίποτε.
Πάω να λειτουργήσω σαν καλός επαγγελματίας, αλλά… άστα να πάνε.

Μας έπνιξε το κακούργο το συναίσθημα.

Οπότε δεν έχω να συμπληρώσω και πολλά. Νάστε καλά όσοι μοιραστήκατε τις σκέψεις μου μαζί σας, να ξαναπώ υγεία και καλή Πρωτοχρονιά.
Και αν έχει κάποια σημασία, ή νοιάζει κανένα η γνώμη μου, να κλείσω μ’ αυτό.

Πολλά μπορούν να μας πάρουν και εδώ που τα λέμε πολλά μας πήραν ήδη, δεν νομίζω να έχουμε και πολλά ακόμα για δόσιμο. Όμως κρατήστε καλά τους εαυτούς σας, την σκέψη σας, τα συναισθήματά σας και την ζωή σας. Κάντε την όσο πιο ωφέλιμη γίνεται και στολίστε την όσο μπορείτε με συναισθήματα και αγώνα για να γίνει καλύτερη.
Ακούστε τους όλους. Διαβάστε τους επίσης όλους. Πιστέψτε λίγους. Και κυρίως ψάξτε το και ψάξτε τους. Κανένας δεν μπορεί να σας πει τι να κάνετε, πώς να νοιώσετε, τι να αγαπήσετε και πώς να το εκφράσετε.

Φτιάξτε ο καθένας τον εαυτό του όπως γουστάρει και μέσα απ’ αυτό νάστε σίγουροι ότι θα συναντηθείτε χωρίς να το καταλάβετε με πολλούς άλλους στα ίδια μονοπάτια. Και τότε θα είναι η σειρά σας. Και θα έχει έρθει και η σειρά… τους.

Καλά νάστε και χρόνια πολλά.

Και πάλι σόρι για την κατάχρηση και του χώρου και του χρόνου για… προσωπική χρήση. Τα λέμε.