Πεδουλάκης: «Μια οικογένεια ο Παναθηναϊκός»

Ο Ελληνας τεχνικός ξεκαθάρισε πως δικό του μέλημα είναι χτίσει τον Παναθηναϊκό από την αρχή, διεμήνυσε στον κόσμο ότι έχει κλείσει ο κύκλος της προηγούμενης ομάδας και τόνισε ότι μπορεί να κουμαντάρει την πίεση της επιτυχίας που αυτονόητα υπάρχει στους «πράσινους». Συμπλήρωσε μάλιστα ότι θα είναι λάθος να μείνει ο Παναθηναϊκός στο παρελθόν και ότι ξεκινά ένας νέος κύκλος... Μίλησε, τέλος, με τα καλύτερα λόγια για την παρουσία του Δημήτρη Γιαννακόπουλου στην ηγεσία της ΚΑΕ και για το ρόλο της οικογένειας στο να φτάσει ο Παναθηναϊκός στο υψηλότατο επίπεδο που βρίσκεται σήμερα...

«Είναι πολύ τιμητικό και νιώθεις χαρά που μπορείς να πας σε ένα υψηλότερο επίπεδο και να αναδείξεις τη δουλειά σου. Στις μεγαλύτερες ομάδες είναι πιο εύκολες οι καταστάσεις, αν εξαιρέσουμε την πίεση που πρέπει να διαχειριστείς. Είναι πιο εύκολα γιατί είναι πιο ποιοτικά τα παιδιά, γενικά είναι πιο οργανωμένα τα πράγματα και με αυτά που έχουν συμβεί τελευταία στο ελληνικό μπάσκετ, μπορείς να συγκεντρωθείς μόνο στο τεχνικό κομμάτι. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό για τη δουλειά μας, γιατί η δουλειά μας είναι ουσιαστικά δημιουργία. Έχεις μια έμπνευση και θες να τη βγάλεις στο παρκέ, οι παίκτες να θέλουν να το κάνουν και να σου βγει κιόλας», τόνισε ο Πεδουλάκης αναφερόμενος στην πρόσληψή του στον Παναθηναϊκό και ρωτήθηκε για τη νέα ομάδα και την προσπάθεια που έχει ήδη ξεκινήσει: «Είναι πρόκληση για όλα τα παιδιά, και για όλους μας υπάρχει το κίνητρο πως πρέπει να δείξουμε πράγματα. Σίγουρα είναι διαφορετικά τα δεδομένα, οι ελληνικές ομάδες δεν ψωνίζουν πλέον από το πάνω ράφι, ψωνίζουν λίγο πιο κάτω, αλλά είμαστε σίγουροι πως με τη δουλειά και με το DNA που έχει το ελληνικό μπάσκετ θα είμαστε ανταγωνιστικοί και στην Ευρώπη. Εξάλλου εμένα με έχουν σφυρηλατήσει οι δυσκολίες και είμαι έτοιμος να χτίσω την ομάδα πάλι. Είναι ευλογία για μένα πως έχω περάσει από αυτό αλλά έχω δηλώσει χρόνια τώρα πως το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να «ακούω» τη μπάλα του μπάσκετ. Δεν με ενδιαφέρει, όπως πολλούς που καλά κάνουν, το θέμα της καριέρας, να πάω ψηλά, αλλά με νοιάζει να ακούω τη μπάλα του μπάσκετ. Με ενδιαφέρει τι λένε οι αθλητές και να βλέπω τους αθλητές μου να βελτιώνονται. Εγώ μπορώ να κουμαντάρω την πίεση της επιτυχίας στον Παναθηναϊκό, για μένα το θέμα είναι να μην περάσει αυτή η πίεση στην ομάδα. Πρέπει να καταλάβει και ο κόσμος πως έκλεισε ο κύκλος μιας ομάδας, που στηρίχτηκε πολύ στην οικογένεια Γιαννακόπουλου. Ήταν πολύ γαλαντόμοι και ο Παναθηναϊκός για ομάδα της Δυτικής Ευρώπης είχε αναλογικά το μεγαλύτερο μπάτζετ για δεκαπέντε χρόνια! Συν την παρουσία του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, και τον τρόπο που έκανε την ομάδα να σκέφτεται και να λειτουργεί έγραψε αυτή την ιστορία. Λόγω των κοινωνικών δεδομένων, ζούμε σε μια καινούργια Ελλάδα, αυτός ο κύκλος έκλεισε. Θα είναι λάθος για όλους μας να ζούμε στην παρελθοντολογία. Είναι περηφάνια για την ομάδα αυτές οι επιτυχίες αλλά πλέον ξεκινά ένας νέος κύκλος».

Ο Πεδουλάκης μίλησε ακόμα:

Για τη φιλοσοφία του Παναθηναϊκού: «Η φιλοσοφία μας θα είναι η ίδια. Όπως έχω δηλώσει δημόσια θα είμαστε ηλίθιοι να αλλάξουμε τη φιλοσοφία μας. Πρέπει να κυριαρχεί το μυαλό πάνω από όλα, το πιο δυνατό στοιχείο στον άνθρωπο είναι το μυαλό. Να διαβάζεις δηλαδή και στην άμυνα και στην επίθεση. Αλλά για να το κάνει αυτό ένας αθλητής με 150 σφυγμούς, θέλει προπόνηση και κάθε μέρα αυτό δουλεύουμε. Και φυσικά η καλή ατμόσφαιρα, που πάντα είχε και εξακολουθεί να έχει ο Παναθηναϊκός».

Για τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο και την οικογένεια: «Η οικογένεια είχε δύο δρόμους: ένα, να αφήσει την ομάδα και το προσπάθησε να απεμπλακεί γιατί ματώνει οικονομικά κάθε χρόνο και από την άλλη υπάρχει πολύ μεγάλο πάθος για την ομάδα που δεν είναι ότι απλά είναι ιδιοκτήτες, ζουν και αναπνέουν για την ομάδα. Οπότε κυριάρχησε το συναίσθημα από τη λογική. Δεν μας αγχώνει η παρουσία του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, γιατί κατ' αρχάς δεν εμπλέκεται. Έρχεται, χαιρετάει, είναι πολύ καλός με όλους μας, θέλει να βγούμε έξω για φαγητό όλοι μαζί, έχει ανθρώπινα στοιχεία και δείχνει πως ο Παναθηναϊκός είναι μια οικογένεια. Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι πάνω από όλα».

Για τον Σχορτσανίτη: «Έχει γκελ στον κόσμο του Παναθηναϊκού και είναι σημαντικό πως ο ίδιος δεν προκάλεσε ποτέ. Δεν αντέδρασε ακραία και αυτό το αναγνωρίζουν οι οπαδοί. Πλέον υπάρχει μεγαλύτερη ωρίμανση στον Σοφοκλή, είναι πιο προσηλωμένος στο παιχνίδι και εμένα αυτό που μου δείχνει μέχρι τώρα είναι πως κάνει πολύ μεγάλη προσπάθεια. Είναι μεγάλο κίνητρο επίσης η παρουσία του Δημήτρη Διαμαντίδη. Ο Διαμαντίδης έχει φτιάξει παίκτες και παίκτες, θέλει και το κάνει, είναι αλτρουιστής και του αρέσει να κάνει χαρούμενους του συμπαίκτες του. Το ξέρει αυτό ο Σόφο και το έχει δηλώσει πως ήταν μεγάλο κίνητρο για να έρθει».

Για τον Στράτο Περπέρογλου και την αποχώρησή του: «Ο Παναθηναϊκός έκανε πολύ μεγάλη προσπάθεια για να τον κρατήσει. Η πρώτη πρόταση που του έγινε ήταν πολύ μεγαλύτερη από αυτά που πήρε από τον Ολυμπιακό. Εκείνη τη στιγμή όμως εκτίμησε αυτός και ο εκπρόσωπός του πως θα βρει μεγαλύτερη από το εξωτερικό. Όμως ο Παναθηναϊκός έκανε μεγάλη προσπάθεια για να τον κρατήσει».

Για τον Άρμστρονγκ: «Θέλαμε ένα παιδί που να είναι γρήγορο στο πικ εντ ρολ, όπως ο Μπατίστ που είχε έρθει ως 3-4 και κατέληξε 5αρι με γρήγορη σκέψη στο πιν εν ρολ. Ένα τέτοιο παίκτη θέλουμε αλλά πρέπει να το δουλέψουμε».

Για τον Ούκιτς: «Ο Ούκιτς έχει πολλά πρωτογενή στοιχεία, είναι πολύ γρήγορος, φτεροπόδαρος για το ύψος του. Αυτό που πρέπει να κάνει είναι να διαβάζει το παιχνίδι λίγο περισσότερο. Κάτι που το θέλουμε εμείς και θεωρώ πως από τη μέση της χρονιάς και μετά θα δούμε έναν άλλο Ούκιτς. Παίζοντας και δίπλα στον Δημήτρη (σ.σ. Διαμαντίδης), που είναι αναγνωρισμένος πανευρωπαϊκά, θα τον ξεκουράζει κιόλας και θα δούμε έναν διαφορετικό Ούκιτς».

Για τον Ολυμπιακό: «Ο Ολυμπιακός αυτή τη στιγμή έχει το πλεονέκτημα της ομοιογένειας. Αυτό είναι το θετικό. Το αρνητικό είναι πως φέτος για πρώτη φορά πρέπει να διαχειριστεί το «πρέπει». Αυτό το άγχος δεν το έχει ο Παναθηναϊκός».

Για τους Έλληνες προπονητές: «Θέλω να πω ένα πράγμα που το πίστευα ακράδαντα και το φώναζα χρόνια. Ο Έλληνας προπονητής χαίρει μεγάλης εκτίμησης και σεβασμού παντού εκτός της Ελλάδας. Οι Έλληνες προπονητές θεωρούνται οι κορυφαίοι στην τακτική. Είναι όμως πολύ σημαντικό η δουλειά μας να βγαίνει στο γήπεδο».

Για τον Αλφόνσο Φορντ: «Ήταν ένα παιδί το οποίο είχε τρομερά αθλητικά χαρίσματα, έπρεπε να δουλέψει στον πνευματικό του κόσμο, δηλαδή το πως θα προσεγγίσει το άθλημα. Ήταν ένα παιδί που ήθελε να κερδίσει τη ζωή και όταν έβλεπε αδικία αντιδρούσε έντονα, πολύ έντονα. Αλλάξαμε κάποια στοιχεία στο παιχνίδι του, π.χ. πλάτη, ή ακόμα και το τρίποντό του. Ο Αλφόνσο ήταν πολύ γρήγορος στο πρώτο βήμα και από τη στιγμή που έβαλε το σουτ, τότε εκτοξεύτηκε η καριέρα του. Ο Αλφόνσο ήξερε όμως ότι είχε πολύ κοντινή λήξη. Ηταν ένας άνθρωπος που ήξερε ότι ήταν λίγα τα χρόνια του, παρόλα αυτά ερχόταν κάθε μέρα, μα κάθε μέρα, με το χαμόγελο. Αυτός αγαπούσε και εκτιμούσε τα πάντα. Κάθε πρωί που ξύπναγε, αγαπούσε τον ήλιο, τον φίλο, τα πάντα. Ήταν κάθε μέρα με χαμόγελο και μου έλεγε πως «για μένα κάθε μέρα που έρχεται είναι πολύ σημαντική». Ο Αλφόνσο είχε μια μορφή λευχαιμίας και τού είχε ανακοινώσει ο γιατρός ότι έχει έξι μήνες ζωής. Τότε υπήρχε ένα πειραματικό φάρμακο το οποίο παρέτεινε τη ζωή του και μπόρεσε να εξασφαλίσει την οικογένειά του, γιατί το είχαμε συζητήσει και αυτό είχε μέσα στο μυαλό του. Ήθελε να εξασφαλίσει το παιδί και τη σύζυγό του».