Χρειάζονται κι άλλοι «Παλάσιος» και «Πέρεθ»

Το περσινό καλοκαίρι για τον Παναθηναϊκό ήταν περίεργο, από πολλές απόψεις: η ομάδα για μια ακόμα φορά είχε νέο προπονητή, έχοντας αλλάξει τη σεζόν που προηγήθηκε δυο προπονητές (Πογιάτος – Μπόλονι). Η έξοδος στην Ευρώπη δεν είχε γίνει πράξη, παρά το γεγονός ότι είχε λήξει η τριετής τιμωρία της ομάδας και ήταν η χρονιά που είχε δικαίωμα να παίξει Ευρώπη. Οι μισοί παίκτες της ομάδας ήταν υπό διωγμόν, για να φύγουν με μεταγραφή ή δανεισμό. Ο κόσμος ήταν «σκασμένος» και «αποφασισμένος» να μην ξαναπατήσει στο γήπεδο. Η διάθεση της διοίκησης ήταν να κάνει μεταγραφές, αλλά μετά από ενδελεχές ψάξιμο από τον νέο προπονητή. Και η ακριβότερη και «σπουδαιότερη» μεταγραφή της ομάδας, αυτή του Σεμπάστιαν Παλάσιος, έγινε κυριολεκτικά στις 23.45 της 31ης Αυγούστου, 15 λεπτά πριν εκπνεύσει η μεταγραφική περίοδος.

Σήμερα, σχεδόν 9 μήνες μετά, όλα είναι διαφορετικά: ο νέος προπονητής αγαπήθηκε, διότι πρώτος εκείνος αγάπησε την ομάδα, τη σεβάστηκε, δούλεψε σκληρά και παρουσίασε ένα σύνολο που και ωραία μπάλα έπαιξε και αποτελεσματική ήταν. Η έξοδος στην Ευρώπη ήρθε καταρχάς μέσω πρωταθλήματος και η κατάκτηση του Κυπέλλου έδωσε στην ομάδα το «καλό» ευρωπαϊκό εισιτήριο, με το οποίο κερδίζει έναν προκριματικό γύρο. Ο κόσμος στάθηκε ξανά με ενθουσιασμό και χαρά δίπλα στην ομάδα, πανηγυρίζοντας με την ψυχή του τον πρώτο τίτλο μετά από 8 χρόνια. Οι παίκτες που ήταν «ξενερωμένοι» και υπό διωγμόν, όχι απλά ξαναβρήκαν το κέφι τους, αλλά συνέβαλαν με όλες τους τις δυνάμεις στην αναγέννηση της ομάδας. Οι παίκτες που ήρθαν με μεταγραφή, όλοι τους πρόσφεραν πολλά και σημαντικά πράγματα: ο Παλάσιος, ο Ρούμπεν Πέρεθ, ο Κώτσιρας, ο Μπρινιόλι, ακόμα και ο «χλιαρός» στην αρχή Σάρλια εξελίχθηκε σε έναν χρήσιμο ρολίστα. Κι από τους δανεικούς, ο Βιτάλ με τον Λούντκβιστ που ήρθαν το καλοκαίρι δεν πρόσφεραν πολλά, αλλά ο Γκατσίνοβιτς του Γενάρη αποδείχθηκε τόσο σημαντικός, που η ομάδα ψάχνει τρόπο είτε να τον δανειστεί για έναν ακόμα χρόνο, είτε να τον αποκτήσει με μεταγραφή.

Και φέτος υπάρχει η διάθεση από τη διοίκηση να τονώσει μεταγραφικά την ομάδα, χωρίς απαραίτητα να περιμένει να δει αν η ομάδα θα μπει στους ομίλους του Conference, ώστε να ξέρει αν θα βάλει ευρω-χρήμα στα ταμεία ή όχι. Και η διάθεση αυτή περιλαμβάνει παίκτες και για την 11άδα και για το rotation, πάντα με τη σύμφωνη γνώμη ή/και την έγκριση του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Ο Παναθηναϊκός θα χρειαστεί κι άλλον ή κι άλλους Παλάσιος – όχι απαραίτητα σε κόστος μεταγραφής αλλά σε αξία, προσωπικότητα, και βιογραφικό: παίκτες που θα έρθουν για να παίξουν μπάλα κι όχι για να πάρουν έναν «μισθό», παίκτες που θα δουν την Ελλάδα και τον Παναθηναϊκό ως μια ευκαιρία να διεκδικήσουν τίτλους και να παίξουν στην Ευρώπη, παίκτες που θα πειστούν από το πλάνο του Γιοβάνοβιτς, θα βρουν το ρόλο τους μέσα σε αυτό και θα ευχαριστηθούν το ποδόσφαιρο, όπως το ευχαριστήθηκαν φέτος οι παίκτες της ομάδας και όλοι εμείς που το είδαμε να εξελίσσεται από τον Αύγουστο μέχρι το Μάιο.

Προφανώς και οι μεταγραφές δεν πρόκειται να γίνουν μέχρι τις 15 Ιουνίου, ούτε θα ολοκληρωθούν πριν ξεκινήσει η προετοιμασία. Ασφαλώς και η ομάδα θα περιμένει «ευκαιρίες» που μπορούν να προκύψουν μέχρι το τέλος Αυγούστου, από παίκτες που θα ενημερωθούν ότι πρέπει να βρουν ομάδα και να φύγουν, από άλλους που θα μείνουν ελεύθεροι, που θα μπουν στη λίστα των δανεικώνί ή δεν θα χωράνε πια, επειδή αποκτήθηκε κάποιος που παίζει στην ίδια θέση με εκείνους. Αλλά κάποιες κινήσεις, από τις συνολικά 6, 7 ή 8 που φαίνεται πως θα κάνει ο Παναθηναϊκός, οφείλει να τις κάνει έγκαιρα. Ώστε κάποιοι να έρθουν νωρίς, να «γνωριστούν» με τον προπονητή και τους συμπαίκτες τους, να μπουν στις προπονήσεις, να είναι από την αρχή στην προετοιμασία και να μπορούν να προσφέρουν πράγματα στη μάχη που θα δώσει η ομάδα για να μπει στους ευρωπαϊκούς ομίλους. Χρειάζονται κι άλλοι «Παλάσιος» και «Πέρεθ» και θα ήταν καλό να βρεθούν στο Κορωπί πολύ νωρίτερα από τις 31 Αυγούστου.