Κατάντια και καμία σωτηρία!

13 χρόνια είχε να κερδίσει ο Αρης τον Παναθηναϊκό στην Αθήνα, έσπασε και αυτή η παράδοση και κανείς δεν ξέρει, έτσι όπως πάει ο Παναθηναϊκός πόσα αρνητικά ρεκόρ θα κάνει. Ναι η ομάδα δεν ήταν, για να χάσει κόντρα στον Αρη, βάση ευκαιριών, αλλά έχασε. Είχε ένα δοκάρι και τρεις καλές ευκαιρίες, για να σκοράρει, αλλά δεν έβαλε το γκολ.

Το πιο ανησυχητικό από όλα είναι η εικόνα της ομάδας. Βλέπεις, ότι πάει με κάποιες ατομικές προσπάθειες παικτών και δεν υπάρχει κανένα πλάνο ανάπτυξης. Ό,τι έγινε στο δεύτερο ημίχρονο, έγινε από δύο παίκτες. Τον Χατζηγιοβάνη, που μέχρι και πάσα για γκολ σε κενή εστία έκανε, αλλά το έχασε ο Αϊτόρ και τον Μακέντα, που μπήκε στο παιχνίδι στο 71’ και η παρουσία του κοντά στον Καρλίτος έδειξε, πόσο λάθος είναι η απόφαση να μην παίζει κοντά στην περιοχή ο Ιταλός και να είναι ο Καρλίτος μόνος του να παλεύει.

Ό,τι καλό έκανε στο δεύτερο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός, που άξιζε το γκολ, το έκανε από αυτούς τους δύο παίκτες. Στο 57 ο Χατζηγιοβάνης, για λίγο δεν βρήκε στόχο, στο 67 έδωσε πάσα για γκολ σε κενή εστία, αλλά το έχασε ο Αϊτόρ, στο 76 έκανε ωραία σέντρα από δεξιά, αλλά δεν πρόλαβαν Μακέντα και Καρλίτος να σκοράρουν και στο 87 από δική του σέντρα ο Μακέντα για λίγο δεν βρήκε στόχο.

Ο Μακέντα μπήκε στο 71 και σε 20 λεπτά πήγε να γυρίσει τούμπα το παιχνίδι. Στο 78 από πάσα του Χουανκάρ είχε ωραίο σουτ, που βρήκε στο δοκάρι, στο 87 με κεφαλιά, για λίγο δεν βρήκε στόχο και στις καθυστερήσεις από στημένη φάση έφθασε η μπάλα στον Ιταλό, που από κοντά πλάσαρε σωστά, αλλά ο Μπουσέ έδιωξε σε κόρνερ.

Σε αυτό το δεύτερο ημίχρονο με αυτές τις φάσεις ο Παναθηναϊκός έδειξε, ότι άξιζε ένα γκολ, όταν στο ίδιο διάστημα ο Αρης αμυνόταν με κάθε τρόπο, για να μην δεχθεί το γκολ. Είναι χαρακτηριστικό, ότι στο δεύτερο ημίχρονο ο Αρης δεν είχε τελική, όταν ο Παναθηναϊκός είχε έξι τελικές και από αυτές οι περισσότερες ήταν ευκαιρίες.

Είπαμε, όμως, ότι αυτό, που δείχνει ο Παναθηναϊκός είναι, ότι είναι μία ομάδα , που περισσότερο στηρίζεται τι θα κάνουν ατομικά κάποιοι παίκτες, παρά το ότι έχει πλάνο ανάπτυξης. Στο πρώτο ημίχρονο, για μεγάλο διάστημα η ομάδα πελαγοδρομούσε. Δεν υπήρχε αρχή , μέση και τέλος και αμυντικά, όπως φάνηκε στο γκολ του Αρη.

Οσο για τις μεταγραφές του Ρόκα φθάσαμε τρίτη αγωνιστική και ακόμα περιμένουμε από ΕΝΑΝ να κάνει κάτι. Ο Σάντσες και σήμερα πελαγοδρομούσε από δεξιά, ο Χουανκάρ επιθετικά ήταν καλός, αλλά είναι πίσω σε φυσική κατάσταση και αμυντικά έχει προβλήματα, όπως φάνηκε στο γκολ του Αρη. Ο Βέλεθ είχε προβλήματα αμυντικά και φαίνεται, ότι όσο περνάνε τα παιχνίδια δεν ταιριάζει με τον Σένκεφελντ και συνέχεια κάνει 40αρες μπαλιές σε μία ανάπτυξη από άλλες εποχές…

Ο Αϊτόρ ήταν εξαφανισμένος και σήμερα και όταν εμφανίστηκε έχασε γκολ σε κενή εστία. Ο Καρλίτος φαίνεται χαμένος, διότι δεν του έρχεται η μπάλα σωστά στην περιοχή, όπου μπορεί να σκοράρει και έτσι και σήμερα με εξαίρεση ένα δεκάλεπτο στην αρχή ήταν κακός. Και ο Σαβιέρ, όταν μπήκε στο δεύτερο ημίχρονο προσπάθησε μεν , στα ρηχά κινήθηκε δε.

Τόσοι νέοι παίκτες, τόσες μεταγραφές ο Ρόκα και ακόμα περιμένουμε από κάποιον να κάνει κάτι. Δεν καταλαβαίνω, λοιπόν, γιατί να μπαίνει στο κάδρο της κριτικής ο Πογιάτος(όντως η ομάδα δεν δείχνει βελτίωση και ψάχνεται) και να μην μπει ο Ρόκα, που ήρθε και με την προτροπή του Αλαφούζου διέλυσε μία έτοιμη ομάδα, που ήθελε λίγες προσθήκες και έφτιαξε μία άλλη ομάδα, που δεν είναι ομάδα , με έναν προπονητή άπειρο και παίκτες υπερτιμολογημένους, που δεν κάνουν καμία διαφορά.

Φυσικά για όλα αυτά ο υπεύθυνος-όπως έχω ξαναπεί- είναι ο Αλαφούζος , που κάνει συνέχεια τα ίδια λάθη και δεν υπάρχει σωτηρία.

* Έτσι όπως πάει το πράγμα και αν δεν έρθουν άμεσα αποτελέσματα θα μοιάζει με… υπέρβαση η τέταρτη θέση.
** Δεν βλέπω πως Πογιάτος και Ρόκα θα μείνουν για καιρό ακόμα στις θέσεις τους. Οσο και αν θέλει ο Αλαφούζος να τους στηρίξει, θα οδηγηθεί σε αλλαγές.