Επαναπροσδιορίζοντας το νόημα της αυθεντικής επικοινωνίας τη δεκαετία του 2020

Πολλές φορές αναρωτιέμαι, εάν ένας άνθρωπος του 1900 μπορούσε να πραγματοποιήσει ένα ταξίδι στον χρόνο και έφτανε στο σήμερα, ποιον ορισμό θα έδινε στη λέξη «επικοινωνία»; Από το 1900 μέχρι σήμερα πολλά έχουν αλλάξει και η αλήθεια είναι πως ειδικότερα την εποχή που διανύουμε, η επικοινωνία έχει λάβει άλλες, ακόμη πιο περίπλοκες και δη… ψηφιακές διαστάσεις.

Στη δική μου περίπτωση, οφείλω να παραδεχθώ πως δεν κατάλαβα πώς από το αθώο nudge του MSN, καταλήξαμε να κάνουμε ομαδικές video κλήσεις των δέκα, είκοσι, τριάντα ατόμων, να είμαστε όλη μέρα συνδεδεμένοι στα social media και την ίδια ώρα, να νιώθουμε τόσο μόνοι, τόσο αποσυνδεδεμένοι. Το παράδοξο, βέβαια, είναι πως όλα αυτά, τα γράφω εγώ, που από την αρχή του πρώτου lockdown έως σήμερα, έχω κάνει το smartphone προέκταση του χεριού μου. Φαντάζομαι όμως πως δεν είμαι ο μόνος, καθώς όπως γνωρίζω από εξομολογήσεις κοντινών μου ανθρώπων, όσα reactions, comments, μηνύματα, ηχογραφήσεις, selfies και αν ανταλλάσσουν καθημερινά σε οποιαδήποτε πλατφόρμα, κάθε βράδυ πέφτουν στο κρεβάτι με το ίδιο παράπονο: Πώς καταφέραμε στην εποχή της απόλυτης επικοινωνίας να αισθανόμαστε πιο μόνοι από ποτέ;

Αν δεν το γνώριζες, λοιπόν, αυτό το «φαινόμενο» έχει λάβει πλέον παγκόσμιες διαστάσεις και «ακούει» στο όνομα κρυμμένη μοναξιά. Τι είναι η κρυμμένη μοναξιά και πώς επηρεάζει την επικοινωνία με τους γύρω σου; Πρόκειται για την προσωπική, εσωτερική αποξένωση σε έναν πλανήτη που είναι διαρκώς online και την οποία το Lipton, μέσα από το κίνημα #ProjectUnlonely και τη συμμετοχή όλων μας, ελπίζει να εξαλείψει, δημιουργώντας «γέφυρες» που θα μας φέρουν ακόμη πιο κοντά.

Διαβάστε περισσότερα στο Ratpack.gr