Το ελληνικό μπάσκετ υπάρχει και θα υπάρχει!
Πέμπτη ή έκτη θέση δεν έχει ουσιαστική σημασία με δεδομένο ότι η ελληνική ομάδα πέτυχε το στόχο της. Αυτά τα είπαμε από τη στιγμή που νίκησε τη Σερβία και μπήκε στην εξάδα.
Έχει σημασία το γεγονός ότι το ελληνικό μπάσκετ εξασφάλισε τη συνέχεια στις μεγάλες διοργανώσεις χάρη σε μιά παρέα παιδιών που πάνω απ' όλα γούσταραν να παίζουν για την Εθνική. Έδωσαν ό,τι είχαν μέσα τους κι αυτό φάνηκε ακόμα και στο ματς με τη Λιθουανία όπου... λύσσαξαν και παθιάστηκαν ώστε να βρεθούν όσο το δυνατό ψηλότερα. Είναι μιά ομάδα γεμάτη εγωισμό, περηφάνεια κι αξιοπρέπεια. Καλοδουλεμένη, αν μη τι άλλο, με το τεχνικό τιμ να παλεύει ώστε να «καλύψει» τις αδυναμίες που δεν ήταν και λίγες. Όμως ο στόχος επετεύχθη... Για μιά ακόμα φορά το ελληνικό μπάσκετ βροντοφώναξε κι απέδειξε ότι υπάρχει και θα υπάρχει...
Το μέλλον είναι λαμπρό και δεν χωράνε «μικροπρέπειες» πλέον του στυλ «να μη γυρίσει κανείς από τους απόντες». Αυτά δεν υπάρχουν... Στην Εθνική πρέπει να παίζουν πάντα οι καλύτεροι και κυρίως όσοι θέλουν, όσοι γουστάρουν. Η πόρτα της Εθνικής πρέπει να είναι ανοιχτή για όσους την αγαπούν.
Η ουσία είναι ότι η «παλαιά φρουρά» σε συνδυασμό με κάμποσα παιδιά που εκφράζουν το μέλλον εγγυάται ότι η επόμενη μέρα της ομάδας μπορεί να είναι λαμπερή. Σ' ένα Ευρωμπάσκετ με τις... ελάχιστες απουσίες σούπερ σταρ (αλήθεια, πόσα «μεγάλα ονόματα» έλειψαν από τη διοργάνωση της Λιθουανίας;) η ελληνική ομάδα κατάφερε να αποδείξει ότι ανήκει στην «ελίτ» έστω και με τόσες σοβαρές απουσίες.{textlink}
Κυρίως όμως δικαίωσε και όσους πιστεύαμε και γράφαμε- όχι για... εθνικοπατριωτικούς λόγους- ότι κανένας Έλληνας προπονητής δεν είναι χειρότερος του Καζλάουσκας. Για να τα θυμόμαστε όλα...
ΥΓ: Για τον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους και όλο το «στόρι» περί της διαφαινόμενης (ως σιγουρης) επιστροφής του στον Παναθηναϊκό θα τα πούμε μέσα στις επόμενες ημέρες. Όταν γίνει επίσημο. Διότι το θέμα είναι αρκετά «βαθύ» και καθόλου «ρηχό».
