Με ξεσπάσματα δεν πας μπροστά…

Δεν ξέρουμε τι είναι χειρότερο. Η ευκολία με την οποία ο Παναθηναϊκός δε νικά, ή η ευκολία με την οποία το θεωρεί φυσιολογικό πλέον. Λες και δεν έγινε τίποτα ρε παιδί μου, ήταν μια ισοπαλία και όλα καλά πάμε παρακάτω. Δεν πάει έτσι. Υπό φυσιολογικές συνθήκες σε επίπεδο νοοτροπίας, δεν πάει έτσι. Φυσιολογικές συνθήκες σε επίπεδο ποιότητας δεν υπάρχουν. Ούτε μπάτζετ φυσικά. Όμως αυτό δε σημαίνει πως έπρεπε να μείνεις στην ισοπαλία με τον Άρη και να θεωρείς κιόλας πως είναι όλα καλά γιατί έκανες ένα καλό ημίχρονο.

Στην ουσία ούτε ολόκληρο ημίχρονο καλό δεν έκανες. Μέχρι το 65’ ο Παναθηναϊκός απλά κάνει εύκολη τη ζωή του Άρη. Ο οποίος έχει ποιότητα μεσοεπιθετικά, αλλά στο ΟΑΚΑ ήρθε για να «κλέψει» αποτέλεσμα. Ήρθε να μη χάσει και του κάναμε τη χάρη να μη χάσει. Έκανε ελάχιστες φάσεις κι αυτές λόγω της ικανότητας του Φετφατζίδη που οι παίκτες του Παναθηναϊκού δεν τον έκοβαν ούτε… με βαλέ. Πάλι καλά που ήταν σε τραγικό απόγευμα ο Μπρούνο Γκάμα, ο Λάρσον, ενώ δεν ήταν καλός κι ο Ιντέγε. Πάλι καλά που έχουν και προπονητή που δεν φαίνεται να το… έχει και τόσο, επειδή άφησε τον Ντιγκινί στον πάγκο μέχρι τις καθυστερήσεις και έβαλε κάτι Μαντσίνι και Τόνσο ως αλλαγές.

Διαβάστε περισσότερα στο Leoforos.gr