Όταν ο Θεός έβαλε την υπογραφή του για τη λευτεριά της Ελλάδας
Ο Θεόδωρος Κολοτρώνης ξεσήκωσε το Γένος για ελευθερία ή θάνατο, ο Νικηταράς παρομοίασε τη μάχη του Ελληνισμού με την αναμέτρηση στις Θερμοπύλες κι ο Παλαιών Πατρών Γερμανών ζήτησε να αποτραπεί η διχόνοια στο όνομα της πίστης και της πατρίδας
Η 25η Μαρτίου 1821 αποτελεί μία από τις ημερομηνίες – σταθμούς στη μακραίωνη ιστορία του Ελληνικού Έθνους, σε μια γωνιά γης στην οποία γεννήθηκε, έζησε κι αναπτύχθηκε ο πολιτισμός.
Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης, το 1453, καθώς και με την κατάκτηση κάθε σημείου που υπήρχαν Έλληνες χάθηκε κάθε έννοια ανεξαρτησίας κάτω από τον οθωμανικό ζυγό. Όπως διαπιστώνουν σύγχρονοι ιστορικοί και μελετητές, ο ελληνικός λαός έδειξε αξιοθαύμαστη αντοχή.
Διωγμοί, σφαγές, βίαιος εξισλαμισμός, παιδομάζωμα ήταν μερικές από τις μεθόδους που μετήλθαν οι Οθωμανοί για να εξαφανίσουν τον Ελληνισμό. Πέρασαν σχεδόν τέσσερις αιώνες, κατά τη διάρκεια των οποίων το έθνος επέζησε από μια «Οδύσσεια» χάρη στη συσπείρωσή του σε εθνικούς θεσμούς, όπως η εκκλησία, στις κοινότητες με την ορθοδοξία ως βασικό χαρακτηριστικό και φυσικά στη διατήρηση της εθνικής συνείδησης.
Με επιμονή και επιμονή οι Έλληνες προετοίμαζαν την εξέγερσή τους. Ήδη πριν έγιναν πολλές ανεπιτυχείς προσπάθειες αλλά το πρωϊνό της 25ης Μαρτίου 1821, ανήμερα του Ευαγγελισμού, άναψε το φυτίλι της επανάστασης.
Δεν γνωρίζουμε τις εκδοχές που παρουσιάζουν ορισμένοι για τις συνθήκες υπό τις οποίες ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ύψωσε το λάβαρο της ελευθερίας. Γνωρίζουμε ότι βροντοφώναξε την απόφαση των Ελλήνων για Ελευθερία ή Θάνατο.
Χαρακτηριστικές είναι οι επισημάνσεις του Θεόδωρου Κολοτρώνη. Έλεγε ότι «όταν αποφασίσουμε να κάνουμε την επανάσταση, δεν συλλογιστήκαμε ούτε πόσοι είμαστε, ούτε πως οι Τούρκοι είναι πολλοί και κρατούν τα κάστρα, σαν βροχή έπεσε σε όλους μας ο πόθος για την ελευθερία και όλοι μαζί μικροί και μεγάλοι σε αυτόν τον κόσμο αποφασίσαμε να ελευθερωθούμε ή να πεθάνουμε».
