Θύματα της (οικονομικής) πολιτικής τους!

Ή μήπως τους “διώχνει” το “φάρμακο” του Μπουρούση; Οι συνομιλίες του με τον Ψωμιάδη και το σοκ που μπορεί να τους προκάλεσε το γεγονός ό,τι ένας από τους καλύτερους παίκτες της ομάδας τους αναζητά (επικίνδυνους;) τρόπους βελτίωσης του και εμπιστεύεται ανθρώπους που έχουν την άκρως αντίθετη φιλοσοφία και συμπεριφορά από τους ίδιους; Τους “διώχνει” ο εκβιασμός του Ραζνάτοβιτς που από την Παρασκευή φημολογείται ότι έκανε ο Σέρβος για τα οφειλόμενα στον Σπανούλη και τον ίδιο; Μήπως ήταν το “βλάκες” που ξεστόμισε ο Μπουρούσης η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι του; Τους “τελείωσε” η καθολική άρνηση παικτών και ατζέντηδων στις μειώσεις που ήθελαν να περάσουν φέτος;

Ενδεχομένως όλα αυτά μαζί, αλλά ίσως και τίποτα από τα παραπάνω. Κανείς δεν βρίσκεται στο μυαλό του Παναγιώτη και του Γιώργου Αγγελόπουλου, για να μπορέσει να δώσει με σιγουριά την απάντηση για τα αίτια της αποχώρησης τους, όπως δεν μπορεί να βρει τις απαντήσεις στα ερωτήματα που δημιουργεί η χρονική στιγμή της απόφασης και τα όσα μεσολάβησαν από την ημέρα που ο Ολυμπιακός κατέκτησε το κύπελλο Ελλάδας και έβαλαν... πλώρη για το φάιναλ-φορ της Κωνσταντινούπολης αλλά ακόμη κι από την ημέρα που τελείωσε το πρωτάθλημα.

Ωστόσο έχω την εντύπωση ότι ο βασικότερος λόγος που οδηγεί τους Αγγελόπουλους στην έξοδο είναι η λανθασμένη οικονομική πολιτική τους. Έπεσαν θύματα των δαπανηρών και αλόγιστων επιλογών τους, τις οποίες έπαιρναν λόγω απειρίας και κυρίως εξαιτίας της μεγάλης αγάπης τους για τον Ολυμπιακό και το μπάσκετ. Μάλιστα όταν τους είχαν επισημανθεί οι (υπερβολικές) υπεραξίες που πλήρωναν, στην πρώτη ευκαιρία που βρήκαν απάντησαν λέγοντας πως “εκείνοι πληρώνουν και όχι όσοι τους κατακρίνουν”.

Δεκτό, απολύτως σεβαστό. Κανείς δεν μπορεί να κάνει κουμάντο στην τσέπη του άλλου. Όμως επειδή ύστερα από αυτή την (οικονομική) πολιτική, επιχείρησαν να “μαζέψουν” το μαγαζί κάνοντας ουσιαστικά κουμάντο στις τσέπες των άλλων οδηγήθηκαν σε αδιέξοδο! Το πρόβλημα προέκυψε απρόσμενα μεγαλύτερο, αφού με την πρόσληψη του Ίβκοβιτς και η δραστηριοποίηση του πιο σκληρού στις διαπραγματεύσεις, Γιώργου Σκινδήλια, φάνηκε πως ήθελαν και ήλπιζαν να... διορθώσουν την κατάσταση. Αντί αυτού, 12 μήνες αργότερα, σε συνδυασμό με την υψηλή φορολόγηση και την οικονομική κρίση που κατατρώει τη χώρα, τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα.

Επιλογές του Ίβκοβιτς δεν βγήκαν (Κέσελ, Νίλσεν), ο Νεστέροβιτς που διέψευσε τους πάντες και δικαίωσε τον Σέρβο τραυματίστηκε με αποτέλεσμα η παραμονή του στην ηλικία που είναι (και το σκαρί που έχει) να αποτελεί ρίσκο υψηλού κινδύνου, ο Μπουρούσης τους “πρόδωσε” και τους “πλήγωσε” ηθικά και συναισθηματικά, ο Τεόντοσιτς μοιάζει με... γόρδιο δεσμό που δεν μπορεί να κοπεί με “ερυθρόλευκο” σπαθί αλλά με ξένο, ο Βασιλόπουλος μάζεψε στο κορμί του όλη την ατυχία της Α1 και αίφνης ολόκληρο ή σχεδόν ολόκληρο το ρόστερ θέλει αναδόμηση! Η ομάδα χρειάζεται μάλλον δύο σέντερ, αναζητεί (ξανά) κορμό και βάση από Έλληνες, απαιτούνται μεγάλες αποζημιώσεις για λύσεις συμβολαίων, εξόφληση οφειλομένων, νέες... χορηγίες παικτών με πανάκριβα συμβόλαια σε άλλες ομάδες (με τη μορφή δανεισμού) και καινούρια οικονομική αιμορραγία για μεταγραφική ενίσχυση της ομάδας. Ο Ολυμπιακός επεδίωξε να συμμαζευτεί αλλά μοιάζει να κινείται σε έναν φαύλο κύκλο!

Άπαντες φροντίζουν με κάθε τρόπο να κάνουν σαφές ότι θα διεκδικήσουν τα οφειλόμενα των τεσσάρων μηνών και να ΄ταν μόνο αυτό, θα έλεγες χαλάλι. Επιπλέον ο Νίλσεν έχει να λάβει 800.000 για το δεύτερο χρόνο του συμβολαίου του, ο  Έρτεγκ 2,5 εκατ (mama mia!) για την επόμενη διετία. Επίσης μείωση στις αποδοχές του Σπανούλη δεν μπορεί να γίνει (ο Ραζνάτοβιτς απειλεί για τα χρωστούμενα) αν αναλογιστεί κανείς τη δυσκολία που είχε για τον διεθνή πόιντ-γκαρντ η απόφαση που πήρε το περασμένο καλοκαίρι, ο Πελεκάνος θέλει τα λεφτά από τα περσινά 700.000 του συμβολαίου του, ο Μαυροκεφαλίδης επιθυμεί να εξαργυρώσει την εξαιρετική σεζόν που έκανε και ο Πρίντεζης ζητά να... εκτιμηθεί η θυσία που έκανε για τον Ολυμπιακό χαρίζοντας στη Μάλαγα λεφτά του συμβολαίου του.

Ωστόσο ούτε ο Πελεκάνος έβαλε το πιστόλι στον κρόταφο των Αγγελόπουλων για να πάρει τα 700.000 ευρώ, ούτε ο Έρτζεγκ τους έβαλε το μαχαίρι στο λαιμό για το 5ετες συμβόλαιο, ούτε ο Σπανούλης πήγε με τανκ στη Χαλυβουργική για να πάρει το ηγεμονικό συμβόλαιο που του προσφέρθηκε, ούτε ο Νίλσεν τους άρπαξε από τον λαιμό για το 2ετες έναντι 1.6 ευρώ, μα ούτε ο Παπαλουκάς έκανε το ίδιο για τα 9 εκατ. ευρώ την τριετία. Μόνο ο Γκόρντον ανταποκρίθηκε στο ποντάρισμα επάνω του, σε βαθμό που ακόμη και ύστερα από τη σημαντική αύξηση που σύμφωνα με τις εκτιμήσεις θα του γινόταν, να παραμένει “value for money”!

Αν μάλιστα ο Γκόρντον δεν ήταν ένας και μοναδικός (VFM) στο ρόστερ των κυπελλούχων Ελλάδας αλλά υπήρχαν άλλοι πεντε-έξι τότε η χθεσινή ανακοίνωση δεν θα είχε εκδοθεί ποτέ και τα παράπονα για τη διαιτησία θα είχε ξεχαστεί στον έναν μήνα που έχει μεσολαβήσει...

Εκείνο όμως που δεν πρέπει να ξεχάσουν οι Αγγελόπουλοι είναι αυτό που εκτιμώ πως τους δεσμεύει στον Ολυμπιακό! Δηλαδή ο χαρακτήρας τους και η ηθική τους. Ο τρόπος με τον οποίο περιγράφουν τους εαυτούς τους στην ανακοίνωση τους, ουσιαστικά τους δεσμεύουν έναντι των υπογραφών που έχουν βάλει στα συμβόλαια των Ίβκοβιτς, Σπανούλη, κατά κύριο λόγο αλλά και των Τεόντοσιτς, Βασιλόπουλου, Νεστέροβιτς, Κέσελ, Παπανικολάου... Δεν είναι μόνο ό,τι πρέπει να τα τιμήσουν και να τα σεβαστούν, αλλά οφείλουν και να τους στηρίξουν, όπως το ίδιο πρέπει να κάνει και ο κόσμος του Ολυμπιακού για τους μεγαλομετόχους της ΚΑΕ και την ομάδα.