Η Νέα Σμύρνη, ο Βαρδινογιάννης και ο… Θεός
Θεωρητικά το παιχνίδι στη Νέα Σμύρνη είναι εύκολο για τον Παναθηναϊκό. Και μάλλον όχι μόνο θεωρητικά, αλλά και πρακτικά. Αντικειμενικά είναι καλύτερη ομάδα, αντικειμενικά ο Πανιώνιος δεν βρίσκεται και στα ντουζένια του, έχει λοιπόν το πάνω χέρι στην αναμέτρηση ο Παναθηναϊκός.
Το θέμα σ’ αυτά τα παιχνίδια λοιπόν, πέρα από το αυτονόητο, δηλαδή την κατάκτηση της νίκης, είναι να φανούν μερικά πράγματα εν όψει και της συνέχειας των υποχρεώσεών του. Για παράδειγμα, λέγαμε εδώ πέρα πριν το ματς με τον ΟΦΗ, ότι το θέμα δεν ήταν μόνο η νίκη αλλά και η επιστροφή στους ρυθμούς και τις εμφανίσεις που έκανε ο Παναθηναϊκός πριν το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό. Φάνηκαν σ’ αυτό το παιχνίδι κάποια πράγματα, που στην χειρότερη προειδοποιούσαν για το παιχνίδι με τον Άρη.
Αντίστοιχα στην Νέα Σμύρνη ο Παναθηναϊκός, πέρα από την νίκη, καλείται να δείξει τρία πράγματα ακόμα.
Το πρώτο είναι, αν ξεπέρασε την κοιλιά που παρουσίασε σε μικρό ή μεγάλο βαθμό, αμέσως μετά την διακοπή του πρωταθλήματος και συγκεκριμένα στα παιχνίδια με Ολυμπιακό, ΌΦΗ και ειδικά Άρη.
Το δεύτερο, όσα έδειξε στον καλό του μήνα στο πρωτάθλημα, αποτελούν πια σταθερά χαρακτηριστικά αυτής της ομάδας, ανεξαρτήτως αν η φόρμα και η μέρα της, τα επιτρέπει να ξεδιπλωθούν σε όλη τους την μεγαλοπρέπεια μέσα στο γήπεδο. Μιλάω για το καλό πάσινγκ-γκειμ, τους αυτοματισμούς στις επιθέσεις, τα καλά μαρκαρίσματα και τρεξίματα στο κέντρο και όλα τα σχετικά. Αυτά αν τα έχει κατοχυρώσει σαν γνωρίσματα στο παιχνίδι σου, ποτέ δεν σε εγκαταλείπουν. Απλά στην καλή σου μέρα και στην φόρμα σου θα τα ξεδιπλώσεις, στην κακή αντίστοιχα, θα τα παρουσιάσεις μεν σαν στοιχεία στο παιχνίδι σου, αλλά όχι σε βαθμό που να σου επιτρέψουν να πετύχεις ίσως αυτό που θέλεις σαν αποτέλεσμα. Μένει λοιπόν να δούμε, αν ανεξαρτήτως μέρας και φόρμας, ο Παναθηναϊκός θα παρουσιάσει ή έστω θα επιχειρήσει να παρουσιάσει στο παιχνίδι του, αυτά τα στοιχεία που τον χαρακτήριζαν στον καλό του μήνα.
Το τρίτο και ίσως το σημαντικότερο για μένα, είναι να δούμε πως θα αντιδράσει σαν ομάδα συνολικά ο Παναθηναϊκός, έπειτα από ένα στραβό αποτέλεσμα. Μέχρι στιγμής στο πρωτάθλημα, ο Παναθηναϊκός δεν είχε βρεθεί σε ανάλογη θέση για να έχουμε ένα πρώτο δείγμα γραφής για την αντίδρασή του. Είναι η πρώτη φορά που καλείται να αγωνισθεί και εκτός έδρας μάλιστα, μετά από μια ήττα. Έχει λοιπόν ιδιαίτερη σημασία, η αντίδρασή του μέσα στο γήπεδο και ίσως όχι μόνο σ’ αυτό αλλά και έξω απ’ αυτό ανάλογα και με το αποτέλεσμα. Προφανώς εδώ, μια αντίδραση που θα βγάζει ποδοσφαιρικό εγωισμό, τσαμπουκά, αλλά και ψυχραιμία ταυτόχρονα, είναι το ζητούμενο και το ιδανικό. Και τουλάχιστον αυτό περιμένουν να δουν από τον Παναθηναϊκό οι φίλοι του. Απλά βάζουμε ένα ερωτηματικό και περιμένουμε να το δούμε στην πράξη, ακριβώς γιατί είναι η πρώτη φορά φέτος, που αυτή η νέα ομάδα που παρουσιάζει ο Φερέϊρα, βρίσκεται σ’ αυτή την θέση.
Τα υπόλοιπα, λίγο μετά το παιχνίδι.
Υ.Γ. 1: Κάποιοι φίλοι, στα σχόλια τους στο προηγούμενο άρθρο μου με τίτλο «που θα βρω ένα Μώραλη τώρα», μπαίνουν στον κόπο να σχολιάσουν και με μορφή υπόδειξης μάλιστα το… αυτονόητο. Και μιλάω για πραγματικούς φίλους της στήλης και όχι για κάποιους «φίλους» που προφανώς από… σύμπτωση έχουν αγοράσει το ίδιο… πληκτρολόγιο που δεν έχει το… τελικό «ς» ή γράφουν τελικά από ένα πληκτρολόγιο και αν απαντάνε με τρία διαφορετικά ψευδώνυμα. Παρεπιπτόντως, δέστε το, έχει πραγματικά πλάκα.
Τέλος πάντων για να γυρίσουμε στην ουσία. Γράφουν στο σχολιασμό τους και υπό μορφή ερώτησης μάλιστα, μα ποιος φταίει γι’ αυτό που λες ο Βαρδινογιάννης δεν φταίει;
Μια ματιά προσεκτική στο κείμενο, θα τους έδινε από μόνη της την απάντηση. Όταν δηλαδή λέω, ότι ο Παναθηναϊκός χρόνια τώρα, δεν είχε ποτέ αυτή την λογική αι δεν ήταν δομημένος σαν σύλλογος έτσι, ποιος φταίει ρε παιδιά γι’ αυτό;
Εγώ που το επισημαίνω, εσείς που το διαβάζετε, ή ο… δομημένος από μόνος του;
Προφανώς και η ευθύνη είναι αυτού που δόμησε έτσι από πλευράς νοοτροπίας τον σύλλογο και δεν δούλεψε το επικοινωνιακό του κομμάτι. Κι αυτός προφανώς και πάλι είναι ο Βαρδινογιάννης.
Αλλά ξέρετε κάτι όμως φίλοι με την… ευκαιρία;
Όταν πάνω από δέκα χρόνια φωνάζω και λέω, πως το πρόβλημα του Παναθηναϊκού δεν ήταν αγωνιστικό, δεν ήταν θέμα παικτών, δεν ήταν θέμα χρημάτων, δεν ήταν ο… Ραγκουέλ και ο Μίτου που τόσο πολύ αρέσει σε μερικούς να πιπιλάνε, με κοιτάγατε όλοι σαν να ήμουν από άλλο πλανήτη. Και οι πιο πολλοί ανακάλυπταν σ’ αυτό, προσπάθεια να… δικαιολογήσω τον «καβούρια» που δεν βάζει λεφτά.
Παρ’ όλα αυτά, επέμενα, μάλλιασε η γλώσσα μου τόσα χρόνια, να φωνάζω πως το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα του Παναθηναϊκού ήταν και είναι διοικητικό. Με την έννοια ότι ήταν ένα σωματείο που πια δεν παρήγαγε ιδεολογία, δεν απαιτούσε από τους ανθρώπους του να κάνουν τα πάντα για τον σύλλογο, δεν δούλεψε ποτέ επί της ουσίας το επικοινωνιακό του κομμάτι. Μάλλιασε η γλώσσα μου και πρήστηκαν τα δάχτυλά μου, να λέω και να γράφω, πως χωρίς αυτά, τα λεφτά από μόνα τους, οι παικταράδες από μόνοι τους και τα περιβόητα… κέντρα εξουσίας από μόνα τους, δεν φέρουν προκοπή. Μόνος μου τα έλεγα μόνος μου τα άκουγα.
Κι η πλάκα είναι, πως όχι μόνο δεν τα ακούγατε εσείς, αλλά δεν τα άκουγε και αυτός που πρέπει. Άλλωστε και μεταξύ μας, δεν είναι τυχαίο που έφτασαν εδώ που έφτασαν τα πράγματα και σε προσωπικό επίπεδο σε ότι αφορά στον Βαρδινογιάννη και στην γενικότερη εικόνα του.
Για μένα θέλει πραγματικά προσπάθεια. Να λέγεσαι δηλαδή Βαρδινογιάννης, να έχεις την δύναμη και τα λεφτά που έχεις και το αποτέλεσμα να είναι το εξής.
Να βάζεις τα λεφτά σου τόσα χρόνια και να πετύχεις να σε βρίζουν. Να βάζεις συνεταίρους μέσα στο μαγαζί σου, να ξοδεύουν διακόσια εκατομμύρια σε τρία χρόνια, να την κοπανάνε και να αφήνουν μισοδιαλυμένο το μαγαζί και αντί να βρίζουν αυτούς, να βρίζουν εσένα που… έμεινες και δεν… την κοπάνησες και να σου ζητάνε να φύγεις. Να φεύγεις και να χαρίζεις κιόλας τζάμπα τις μετοχές σου και αντί να βρίζουν αυτούς που δεν εμφανίζονται, να βρίζουν πάλι εσένα που δεν… γυρνάς να βάλεις λεφτά να σώσεις το μαγαζί.
Ε, με το συμπάθιο κιόλας αδέρφι, φίλοι και εχθροί, αλλά αυτό θέλει όντως μεγάλη προσπάθεια για να το… πετύχεις. Κι η πλάκα είναι πως το… πέτυχε, χωρίς καν να το… προσπαθήσει.
Μεταξύ μας, όμως, πάντως και για να είμαστε και λίγο δίκαιοι, κι όσες φορές προσπάθησε να κάνει κάτι σχετικά, πάλι από Παναθηναϊκούς την βρήκε την κόντρα. Μα με το ΠΑΟ Νιους που Παναθηναϊκοί ήταν αυτοί που χλεύαζαν το πρώτο κανάλι του Παναθηναϊκού που πήγε να φτιαχτεί, μα με το περιβόητο DVD που παρουσίαζε τα διαιτητικά εγκλήματα υπέρ του Ολυμπιακού, Παναθηναϊκοί ήταν πάλι αυτοί που έβγαλαν πανό «όχι στο DVD της βλακείας» και μην συνεχίσω παραπέρα.
Αλλά επί της ουσίας αν το σκεφτείς, ακόμα και το ότι έγιναν αυτά και πολύ περισσότερο «έπιασαν και τόπο» και πάλι δική του ευθύνη είναι.
Υ.Γ.: 2 Άντε για να χαλαρώσουμε και λίγο, γιατί το παραβαρύναμε το πράγμα.
Λέμε-λέμε λοιπόν και εμείς, αλλά έχουν και οι… Θεοί τα βάσανά τους.
Άντε λοιπόν τώρα, να ‘σαι ο Θεός και να πρέπει να διαλέξεις το απόγευμα ανάμεσα σε… Αγγελάρα και Κωστένογλου. Μιλάμε για σκέτη απόγνωση.
Αλλά μεταξύ μας, γι’ αυτό υπάρχουν και οι… άγγελοι.
Στέλνεις λοιπόν τον Χερουβείμ κάτω, πάει αυτός στον Αγγελάρα και τον Κωστένογλου και τους λέει «μάγκες σόρι αλλά ο… Μεγάλος πάνω, είχε χθες πολύ δουλειά και δεν άκουσε τις… ολονυκτίες σας. Κάντε ότι μπορείτε και ας νικήσει ο καλύτερος».
Κι έτσι καθαρίζεις ότι και να γίνει. Όποιος χάσει δεν μπορεί να έχει παράπονο ότι τον… έγραψες, όποιος κερδίσει έτσι κι αλλιώς το ‘χεις σίγουρο πως… Εσένα θα ευχαριστήσει πρώτον. Μονά-ζυγά κερδισμένος θα είσαι.
Μιλάμε πραγματικά όλα άψογα και ιδανικά πλασμένα. Αλλά γι’ αυτό σε λένε και… Θεό.