Ποδόσφαιρο, θυσίες και ζώα! (photos+videos)

Απ’αρχής του πολιτισμού, ο άνθρωπος έβρισκε νόημα στις θυσίες για διάφορους σκοπούς. Ο συνηθέστερος όλων, ήταν η καλοτυχία, αφού συνήθως η θυσία ενός ζώου ή ακόμη κι ενός ανθρώπου γινόταν στον βωμό κάποιου θεού από τον οποίο οι πιστοί του ζητούσαν βοήθεια.

Αυτές οι εποχές έχουν εκλείψει σε μεγάλο βαθμό, όχι όμως για άλλους και όπως είναι αναμενόμενο, παρόμοια φαινόμενα παρατηρούνται στο ποδόσφαιρο. Όπως για παράδειγμα η... γκροτέσκα ανάγκη της Σαχτέρ Καραγκαντί, ομάδας απο το Καζακστάν που παίζει στα πλέι-οφ του Champions League (σ.σ. έχει νικήσει στο πρώτο ματς τη Σέλτικ 2-0, σήμερα παίζουν στη Σκοτία τον δεύτερο αγώνα) η οποία πριν την έναρξη του πρώτου ματς θυσίασε ένα πρόβατο (!) έξω από το γήπεδο και σκοπεύει να κάνει το ίδιο απόψε!

Φυσικά, η συγκεκριμένη ιστορία δεν είναι η πρώτη που αναφέρει θυσίες ή/και ζώα στο ποδόσφαιρο. Ας θυμηθούμε μερικές.

Νιλ Ράιλι – Ο άνθρωπος-κότα!

Για πολλά χρόνια ο οπαδός της Μάντσεστερ Σίτι, Νιλ Ράιλι, αποτελούσε την... καρικατούρα του πρώην γηπέδου των «πολιτών», Μέιν Ρόουντ. Το παρατσούκλι ήταν και παραμένει «ο άνθρωπος-κότα». Δεν ντυνόταν κότα, ούτε κακάριζε σαν κότα. Για την ακρίβεια, έφερνε μια ψημένη κότα στο γήπεδο σε κάθε εντός έδρας αγώνα της Σίτι, πιστεύοντας πως φέρνει γούρι στην ομάδα του. Φυσικά, ο Ράιλι δεν περιοριζόταν στο να την κρατάει, αφού την χρησιμοποιούσε σαν μαριονέτα (!), κουνώντας τα χέρια της όταν το γήπεδο χειροκροτούσε σαν να χειροκροτάει και αυτή, και διάφορα άλλα... περίεργα πράγματα τα οποία ανάγκασαν τη διοίκηση της Σίτι να τον διώξει εφ όρου ζωής από το γήπεδό της! Για την ιστορία, η εκάστοτε κότα πάντοτε έπαιρνε το όνομα Φρανκ.

«Σκλάβος» του σκύλου του!

Η απόλυτη ιστορία... εξάρτησης του ανθρώπου από τον σκύλο έρχεται από το μακρινό 1990 και το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ιταλίας. Όλοι οι παίκτες της Ιρλανδίας επικοινωνούσαν με τις γυναίκες τους πριν από κάθε αγώνα για να ανεβάσουν την ψυχολογία τους και να ακούσουν εμψυχωτικά σχόλια. Όχι όμως και ο αναπληρωματικός Μπέρνι Σλέιβεν.

Ο 52χρονος πλέον πρώην επιθετικός ήταν... παγκίτης και δεν έπαιξε ούτε λεπτό στο Μουντιάλ του ’90, κάτι που τον οδήγησε στο να νοσταλγήσει το σπίτι του. Και ιδιαίτερα, τα σκυλιά του! Καθημερινά έπαιρνε τηλέφωνο τη γυναίκα του με την οποία μιλούσε για 2-3 λεπτά και στη συνέχεια ζητούσε στο ακουστικό τα σκυλιά του, τα οποία γαύγιζαν χαρούμενα στο άκουσμα της φωνής του. Ο ίδιος ισχυρίζεται πως τα σκυλιά του ήταν το γούρι ολόκληρης της ομάδας, παρότι δεν αγωνίστηκε καθόλου!

Τάφρος με κροκόδειλους στο γήπεδο!!!

Το 2003 η Στεάουα Νικολάε Μπαλκέσκου, ομάδα τέταρτης κατηγορίας του ρουμανικού ποδοσφαίρου, κινδύνευσε με βαριά τιμωρία και πρόστιμο λόγω των πολύ συχνών εισβολών των οπαδών της στο γήπεδο. Μπροστά στον συγκεκριμένο κίνδυνο, ο πρόεδρός της, Αλεξάνταρ Κρίνγκους, πήρε μια ομολογουμένως... δύσκολη απόφαση. Αποφάσισε να χτίσει μια τάφρο γεμάτη με κροκόδειλους (!) μεταξύ των κερκίδων και του γηπέδου.

Η σκέψη του δεν ήταν πρόχειρη και βιαστική, αφού σκέφτηκε τόσο την ασφάλεια των παικτών, αφήνοντας περίσσιο χώρο μεταξύ των γραμμών και της τάφρου, όσο και την ασφάλεια των κροκοδείλων, τοποθετώντας ειδικούς μηχανισμούς για να ζεσταίνουν το νερό τις κρύες μέρες του χειμώνα στη Ρουμανία. Όπως γίνεται εύκολα κατανοητό, το πλάνο του απορρίφθηκε απο οποιονδήποτε αρμόδιο στον οποίο απευθύνθηκε.

Ο παίκτης που κόστισε... 15 κιλά κρέας!

Το 2006 ο Μάριους Κιοάρα πουλήθηκε απο την UT Arad στην Regal Hornia. Μια μεταγραφή απολύτως αναμενόμενη για δυο ομάδες της τέταρτης κατηγορίας του ρουμανικού ποδοσφαίρου. Το παράδοξο βέβαια ήταν το κόστος της μεταγραφής, το οποίο ήταν... 15 κιλά λουκάνικα! Η ιστορία θέλει τον Κιοάρα να μένει στην νέα ομάδα του μόλις μια μέρα και στη συνέχεια να αποχωρεί, καθώς έγινε θύμα... τραμπουκισμών απο τους συμπαίκτες του με αφορμή τις... σκιές της μαφίας που «στοίχειωναν» τον τρόπο με τον οποίο έγινε η μεταγραφή του. Η γνωστή σε όλους... μαφία του λουκάνικου;