Εθνική ποικιλία αλλά και υπεροχή

Η Εθνική που κέρδισε τη Σερβία, ήταν η Εθνική υπ’ αριθμόν 2 – η υπ’ αριθμόν 1, ήταν αυτή που αγωνίστηκε στα «παράθυρα», με παίκτες εκτός Ευρωλίγκας και ΝΒΑ και έκανε το 6 στα 6. Στη Γεωργία θα πάει η υπ’ αριθμόν 2,5 Εθνική, χωρίς Μπουρούση και Πρίντεζη και στην τελική φάση, αν όλα πάνε καλά, θα πάει η υπ’ αριθμόν 3 Εθνική, αυτή με το Γιάννη Αντετοκούνμπο. Όχι κι άσχημο αυτό το 7 στα 7, για μια ομάδα που αλλάζει συνέχεια πρόσωπα, πρωταγωνιστές, ρόλους, αλλά όχι φιλοσοφία.

Η Σερβία, ήταν το πρώτο «θηρίο που σκοτώσαμε» σ’ αυτή τη διαδρομή. Μια Σερβία με απουσίες αλλά και ΝΒΑers, μια Σερβία μπασκετομάνα αλλά όχι αήττητη στη διαδρομή όπως εμείς, μια Σερβία που παραδοσιακά μας νικάει, μας ζορίζει, μας βγάζει από τις ράγες, μας εκνευρίζει, μας κλείνει το μάτι ειρωνικά – το Ελλάς/ Σερβία/ Ορθοδοξία, βγαίνει σχεδόν πάντα έξω από τις τέσσερις γραμμές του γηπέδου, ακόμα και σε φιλικά ή τουρνουά «Ακρόπολις», όπου έχει τύχει να ίπτανται ακόμα και καρέκλες. Το βράδυ της Πέμπτης πάντως εμείς τους νικήσαμε, εμείς τους ζορίσαμε στην άμυνα, τους εκνευρίσαμε και αφήσαμε τον Τζόρτζεβιτς στο τέλος να λέει κάτι ακατάληπτα, του τύπου «η Ελλάδα έπαιξε στα όρια του φάουλ», παρόλο που οι Σέρβοι είχαν πολύ λιγότερα φάουλ από εμάς αν και κυνηγούσαν στο σκορ στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα και θεωρητικά ήταν η ομάδα που πίεζε για να πλησιάσει στο σκορ.

Διαβάστε περισσότερα στο Ratpack.gr