Πέννυ Μήτση: «Οι Ελληνίδες αποπνέουν χρόνια δυναμισμό»

Πλέον, η έμπειρη αθλήτρια, η οποία άρχισε ως πρέσβειρα αθλητισμού στα φεστιβάλ ακαδημιών ΟΠΑΠ και για δεύτερη χρονιά έχει μόνιμη συνεργασία, παρουσιάζοντας το ράγκμπι, μιλά στο ΑΠΕ-ΜΠΕ για το άθλημα και την προσπάθεια ανάπτυξής του στη χώρα μας, υπογραμμίζοντας ότι πρόκειται για ένα σπορ, το οποίο «ταιριάζει απόλυτα στο DNA του Έλληνα».

Ξεχωριστή είναι η αναφορά της στον Δημήτρη Γιαννακόπουλο και την ενίσχυσή του στον Παναθηναϊκού ΑΟ, όπως και στην ενασχόλησή της με την ανάπτυξη των αθλημάτων ΑμεΑ στους «πράσινους».

Αναλυτικά τα όσα δήλωσε η Πέννυ Μήτση στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ-ΜΠΕ):

Πότε εμφανίστηκε το ράγκμπι στην Ελλάδα και ποιες είναι οι σημερινές συνθήκες;

«To ράγκμπι εμφανίστηκε στην Ελλάδα πριν από περίπου 20 χρόνια, αλλά με πολύ μικρό ενδιαφέρον. Πιο γνωστό, άρχισε να γίνεται τα τελευταία χρόνια και αυτό γιατί από το 2016 επανήλθε στη λίστα των Ολυμπιακών αθλημάτων. Επομένως, οι ρυθμοί ανάπτυξης σε παγκόσμιο επίπεδο, όσον αφορά στο συγκεκριμένο άθλημα, είναι τεράστιοι. Είναι το πιο γρήγορα αναπτυσσόμενο άθλημα παγκοσμίως και ευελπιστούμε να ακολουθήσουμε κι εμείς στην Ελλάδα τους ίδιους ρυθμούς ανάπτυξης. Ίσως και μεγαλύτερους, γιατί η Ελλάδα συνδέεται άμεσα και με τα Ολυμπιακά αθλήματα και με τον αθλητισμό».

Το ράγκμπι είναι Ολυμπιακό άθλημα και είναι το πιο αναπτυσσόμενο άθλημα παγκοσμίως. Είναι όμως στο DNA του Έλληνα;

«Απόλυτα! Πιστεύω ότι είναι απόλυτα στο DNA του Έλληνα! Το βασικό στοιχείο είναι ο χώρος. Το ράγκμπι αναπτύσσεται σε χορτάρι, όπως είναι το γήπεδο του ποδοσφαίρου. Υπάρχουν διάφορες εκδοχές του αθλήματος. Το Ολυμπιακό έχει την εκδοχή των επτά παικτών σε κάθε ομάδα, το γνωστό sevens, υπάρχει η εκδοχή των δέκα παικτών σε κάθε ομάδα και υπάρχει και η εκδοχή των δεκαπέντε παικτών. Είναι ένα άθλημα που έχει επαφή, ένταση, αδρεναλίνη και νομίζω ότι ταιριάζει απόλυτα στον Έλληνα στο να το βλέπει εκτός γηπέδου, αλλά και στο να το ζει εντός. Θεωρώ ότι είμαστε πολύ δυνατός λαός και αυτό είναι ένα απόλυτα δυναμικό άθλημα».

Πως επέλεξες το ράγκμπι;

«Το γνώρισα αρχικά στην Αγγλία. Έχω ταξιδέψει σε πάρα πολλά μέρη για σπουδές και για επαγγελματικούς λόγους και υπήρξα τυχερή, γιατί είχα την ευκαιρία να γνωρίσω πάρα πολλά αθλήματα. Βέβαια, το ράγκμπι μού κέντρισε κατευθείαν το ενδιαφέρον και, ζώντας πλέον στην Αυστραλία για μεγάλο χρονικό διάστημα, ήταν απλώς ένα άθλημα που το έβλεπα κάθε ημέρα. Στην Αυστραλία το ράγκμπι είναι το εθνικό τους άθλημα και δεν... μπορείς να το αποφύγεις (σ.σ. γελάει). Ανοίγεις την τηλεόραση, το βλέπεις, πας στα γήπεδα, το βλέπεις, πας στα πάρκα, το βλέπεις. Μάλιστα, έτσι έκανα τα πρώτα βήματά μου στο άθλημα, παίζοντας για... πλάκα ράγκμπι στα πάρκα με τις παρέες μου στην Αυστραλία. Δεν είχα φανταστεί ποτέ ότι, ερχόμενη στην Ελλάδα, θα το συναντούσα και πάλι και μάλιστα στην ομάδα του Παναθηναϊκού. Ένας από τους πολύ σημαντικούς λόγους που έμεινα στην Ελλάδα είναι το ότι μπόρεσα να "παντρέψω" στο μυαλό μου το άθλημα που συνέδεε τις αναμνήσεις από μέρη που έχω πάει με τον Παναθηναϊκό, γιατί είναι η αγαπημένη μου ομάδα από τα παιδικά μου χρόνια. Για την προτίμηση μου στην ομάδα, φρόντισε ο... πατέρας μου. Επομένως, ήταν μεγάλο και σημαντικό κομμάτι στη ζωή μου αυτό. Άλλωστε, η ενασχόλησή μου με το άθλημα έχει αλλάξει τη ζωή μου με πάρα πολλούς τρόπους. Ακόμη και η επαγγελματική μου πορεία, άρχισε μέσα από κάποιον πρώην συμπαίκτη μου. Επομένως, όλα έπαιξαν ρόλο στο να φτάσουμε εδώ που είμαστε σήμερα».

Η European Rugby Federation σού είχε ζητήσει να ασχοληθείς με την ανάπτυξη του αθλήματος στη χώρα. Υπάρχει εξέλιξη;

«Είχε γίνει μία νύξη προ διετίας. Υπάρχουν πράγματι κάποια θέματα για να υπάρξει ανεξάρτητη ομοσπονδία. Είναι παρούσα η ευρωπαϊκή ομοσπονδία και μας στηρίζει. Όσο για το αν υπάρχει η προοπτική ανάπτυξης, είμαι απόλυτα σίγουρη, είμαι πεπεισμένη ότι είμαστε έτοιμοι να κάνουμε τα σωστά βήματα και τις απαραίτητες κινήσεις, προκειμένου να υπάρξει. Ουσιαστική ανάπτυξη έχει γίνει προ ετών. Βέβαια, ήμασταν νέοι τότε ως προς αυτό και έγιναν αρκετά λάθη, όμως τώρα υπάρχει διαφάνεια, όρεξη, πάθος και αγάπη για το άθλημα. Ευελπιστούμε ότι θα γίνει πολύ δυναμικό "come back" και θα επανέλθουμε αποφασισμένοι. Όπως είπαμε και στη συζήτηση που είχαμε πριν τη συνέντευξη, η στήριξη που λαμβάνουμε από ανθρώπους των ΜΜΕ και η σοβαρή προσέγγιση στο άθλημά μας, είναι κάτι που αποτελεί βασικό στοιχείο στην ανάπτυξη του αθλήματος στη χώρα μας. Αν τα ΜΜΕ είναι "σύμμαχοι" μας, τότε θα γίνει το καλύτερο για το ράγκμπι».

Πως θα πείσεις τα νέα παιδιά να έρθουν στο χώρο του ράγκμπι;

«Νομίζω μία δοκιμή θα τα πείσει. Το βασικότερο στοιχείο είναι να έρθουν να δοκιμάσουν. Πρέπει τα νέα παιδιά να καταλάβουν ότι το ράγκμπι είναι ένα άθλημα, το οποίο έχει θέσεις για κάθε σωματότυπο. Είναι ένα άθλημα που βοηθάει την ανάπτυξη της ομαδικότητας και της εμπιστοσύνης στον εαυτό μας. Όπως όλα τα αθλήματα, βοηθάει στην εξέλιξη της προσωπικότητας και το πιο σημαντικό είναι μαρτυρίες που έχω από συμπαίκτριες και συμπαίκτες, οι οποίοι, ζώντας στην Ελλάδα του 2020, με τις διάφορες δυσκολίες, βρήκαν στο άθλημα ένα λόγο για να βγαίνουν από το σπίτι τους, όταν δεν υπήρχε δουλειά. Βρήκαν κίνητρο για να ανεβαίνει η ψυχολογία τους και άρχισαν να πιστεύουν στο εαυτό τους. Όπως ανέφερα και νωρίτερα, όντας ταξιδιώτης για επαγγελματικούς λόγους και σπουδές, ένας από τους λόγους που κατάφερα να πετυχαίνω τους στόχους μου ήταν ότι ήμουν καλά και ψυχολογικά και ο λόγος που το πετύχαινα αυτό ήταν ο αθλητισμός. Επομένως, θεωρώ πολύ σημαντικό τον αθλητισμό στη ζωή μας και πόσο μάλλον τη συμμετοχή μας σε ένα δυναμικό άθλημα. Να έρθουν στο γήπεδο να ξεδώσουν, να διασκεδάσουν και μετά να γυρίσουν ήρεμοι στο σπίτι τους».

Έχεις αισθανθεί ποτέ απόρριψη σε αθλητικό ή προσωπικό επίπεδο, λόγω της ενασχόλησής σου με ένα «ανδροκρατούμενο» άθλημα;

«Σε προσωπικό, επαγγελματικό ή ακόμη και αθλητικό επίπεδο, δεν μπορώ να πω ότι έχω βιώσει απόρριψη, αλλά σίγουρα έχουν δημιουργηθεί απορίες και, όπως μπορείτε να διακρίνετε, ο σωματότυπος μου δεν είναι τρομακτικός (σ.σ. γελάει). Σίγουρα όμως είναι ένα άθλημα, στο οποίο, αν δεν είσαι δυναμικός ως άνθρωπος, αν δεν έχεις ισχυρή προσωπικότητα, δεν μπορείς να επιβιώσεις. Τώρα, αν αυτό φοβίσει κάποιους, θα είναι μόνο στη σκέψη και όχι λόγω του αθλήματος».

Ο «ισχυρός άνδρας» του Παναθηναϊκού, Δημήτρης Γιαννακόπουλος, στηρίζει τον Παναθηναϊκό ΑΟ.

«Είναι μεγάλη αλήθεια αυτό. Πέραν της οικονομικής ενίσχυσης στον Παναθηναϊκό Α.Ο, μόνο και μόνο το όνομα Γιαννακόπουλος, από τη στιγμή που μπήκε, έδωσε άλλη πνοή και άλλη αίσθηση σε όλη την ύπαρξη του Παναθηναϊκού Α.Ο. Αρχίσαμε να νιώθουμε πολύ διαφορετικά. Δημιουργήθηκε μία πνοή ελπίδας ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα και πράγματι το πρώτο στοιχείο που έφερε μόνο και μόνο με το όνομά του ήταν η σταθερότητα. Το βλέπουμε να υλοποιείται και υπάρχει έργο, με μεγάλη προσπάθεια από τους ανθρώπους του συλλόγου να παράξουν έργο με το μπάτζετ που έχουν και τις δυνατότητες. Στηρίζουν την ανάπτυξη των ακαδημιών σε όλα τα αθλήματα, κάτι το οποίο είναι πάρα πολύ σημαντικό, γιατί πρέπει να θυμόμαστε πάντα ότι τα παιδιά είναι το μέλλον. Εκεί πρέπει να επενδύουμε. Εμείς είμαστε τώρα και σε κάποια χρόνια ευελπιστούμε να υπάρχουν κάποιοι άλλοι. Πρέπει να στηρίζουμε αυτούς τους ανθρώπους, για να υπάρχει μία συνέχεια».

Συνεργάζεσαι με τον Παναθηναϊκό στην ανάπτυξη των αθλημάτων ΑμεΑ. Θα μας μιλήσεις λίγο γι' αυτό το πρότζεκτ; Πόσο σημαντικό είναι να υπάρχουν τέτοιες πρωτοβουλίες;

«Πρόκειται για ένα πρότζεκτ που έχει φτιαχτεί από ανθρώπους με πάρα πολλή αγάπη. Το έχουν δουλέψει πάρα, πάρα πολύ τόσο ο Δημήτρης Πετρούνιας, όσο και ο Άγγελος Σκλαβουνάκης. Είναι εξαιρετικά παιδιά. Είναι χαρά και τιμή μου, όπου και όπως μπορώ, να στηρίξω. Είμαστε στο 2020 σε μία χώρα, όπως η Ελλάδα, όπου δυστυχώς η οδηγική μας παιδεία δεν είναι η καλύτερη και υπάρχει μία πικρή πραγματικότητα με πάρα πολλά τροχαία ατυχήματα. Ατυχήματα, τα οποία τραυματίζουν ζωές. Το να μπορούμε μέσα από τον αθλητισμό να νιώσουμε ελπίδα, να ανακαλύψουμε μία άλλη προοπτική και να αποτελέσουμε παράδειγμα προς μίμηση για άλλους ανθρώπους, νομίζω ότι δίνουμε ελπίδα και οι ίδιοι οι αθλητές αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση. Θέλω να αναφέρω ότι συνεργαζόμαστε με τον ΟΠΑΠ, μέσω του φεστιβάλ ακαδημιών, και ένα κομμάτι που έχει εντάξει στις αγκάλες του είναι τα αθλήματα ΑμεΑ και τα Παραολυμπιακά αθλήματα. Η δουλειά που γίνεται από τον κ. Βασίλη Αργυρίου (Υπεύθυνος Προγραμματος Αθλητικών Ακαδημιων ΟΠΑΠ) είναι πολύτιμη. Φέτος μάλιστα είδαμε με χαρά τον ΟΠΑΠ να στηρίζει και το μπάσκετ με αμαξίδιο σε διάφορες δράσεις. Επομένως, καταλαβαίνετε ότι, όταν ένας τόσο μεγάλος οργανισμός έχει στρέψει το ενδιαφέρον του και εκεί, τότε είμαστε πάρα πολύ τυχεροί, γιατί η προσπάθεια παίρνει την προσοχή που της αξίζει».

Οι γυναίκες αντεπεξέρχονται στα «βαριά» και ανδροκρατούμενα αθλήματα;

«Πράγματι! Πρώτα απ' όλα, όπως είπα και πριν, ο σωματότυπος δεν παίζει απολύτως κανέναν ρόλο, διότι υπάρχουν θέσεις για κάθε κορμί. Σημαντικό ρόλο παίζει η όρεξη, το πάθος και ο στόχος. Από εκει και πέρα, όλα τα υπόλοιπα τα δουλεύουμε και τα χτίζουμε. Σίγουρα είναι θέμα τεχνικής. Υπάρχουν προπονητές, προπονήσεις, ασκησιολόγοι... Το σημαντικό στοιχείο, όμως, είναι ότι στην Ελληνίδα, όσα χρόνια και αν πάμε πίσω, θα δούμε μόνιμο δυναμισμό. Μεγάλωσα σε μία οικογένεια, στην οποία είχα την τιμή να ζήσω και με τις δύο γιαγιάδες μου και ένα κομμάτι τους, διαμόρφωσε και την προσωπικότητά μου. Η κάθε μία ήταν δυναμική στο αντικείμενό της, είτε αυτό ήταν στις αγροτικές εργασίες, την κτηνοτροφία, είτε στη διαχείριση του σπιτιού. Δεν υπήρχε ημέρα που να έχουν πόνο στο σώμα τους και να πουν "δεν θα το κάνω", απλώς το έκαναν! Αυτό σημαίνει ότι ο δυναμισμός των γυναικών ξεκινάει πολλά χρόνια πριν και το μόνο σίγουρο είναι ότι είμαστε δυναμικές! Σπουδάζουμε, διεκδικούμε θέσεις εργασίας ακόμη και σε ανδροκρατούμενους χώρους. Πλέον διεκδικούμε μία θέση και στον αθλητισμό, γι' αυτό άλλωστε και από το world rugby ο στόχος είναι πρώτα η ανάπτυξη των ακαδημιών, δεύτερος στόχος είναι η ανάπτυξη των γυναικείων ομάδων και τρίτος των ανδρικών».

Ασχολείσαι με ένα άθλημα που δεν έχει οικονομικά οφέλη. Πως συνδυάζεις χόμπι, δουλειά και προσωπική ζωή;

«Αυτό ισχύει σε όλα τα ερασιτεχνικά αθλήματα. Πρώτα αρχίζεις με τη θέληση, την αγάπη για το άθλημα και μετά κάνεις θυσίες. Δεν υπάρχει αθλητής, ο οποίος δεν έχει κάνει θυσίες. Ακόμη και αυτοί που αγωνίζονται σε επαγγελματικό επίπεδο, το λιγότερο που θυσιάζουν είναι ο χρόνος από την οικογένειά τους, γιατί καταλαβαίνουμε όλοι τι απαιτήσεις υπάρχουν. Σε εμάς στον ερασιτεχνικό αθλητισμό, τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα, διότι είμαστε βασισμένοι πάρα πολύ σε χορηγίες και φυσικά και σε... αυτοχορηγίες. Τώρα πως συνδυάζεται με τη δουλειά; Αν θέλεις, βρίσκεις τρόπο. Δεν είναι μόνο η δουλειά, είναι και η οικογένεια, γιατί υπάρχουν άνδρες και γυναίκες αθλητές που έχουν παιδιά. Επομένως, πρέπει να υπάρχει κάποιας μορφής επικοινωνία και να διαμορφωθεί έτσι το πρόγραμμα, ώστε να βγει. Νομίζω όμως ότι μπορούμε να πετύχουμε δύο φορές την εβδομάδα να κάνουμε προπονήσεις. Μπροστά στην ψυχική μας υγεία, μπορούμε να το πετύχουμε. Το να είμαι στο γραφείο σίγουρα βγάζω μία άλλη εικόνα, αλλά το να είμαι στο γήπεδο αθλήτρια είναι ένα άλλο κομμάτι. Με σιγουριά όμως μπορώ να πω ότι το δεύτερο κομμάτι με έχει βοηθήσει και στον επαγγελματικό τομέα. Με το να είμαστε ομαδικοί και να συνεργαζόμαστε, είναι σημαντικό κομμάτι και στη δουλειά μας. Να βάζουμε στόχους, μικρούς και μεγάλους, να τους πετυχαίνουμε και φυσικά να έχουμε δομή. Το να έχουμε δομή στο γήπεδο σημαίνει ότι δομούμε την προσωπικότητά μας και τους στόχους μας σωστά. Όλα αυτά είναι αλληλένδετα»!

Αν θέλει κάποιος να γνωρίσει το άθλημά του ράγκμπι που θα απευθυνθεί;

«Μπορεί απλώς να κάνει ένα google search, να γράψει την περιοχή του και το άθλημα του ράγκμπι. Να αναφέρω ότι αυτή τη στιγμή υπάρχουν ομάδες στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα και την Κρήτη. Ενδεικτικά στην Αθήνα είναι η ομάδα του Παναθηναϊκού, του Χαϊδαρίου, του Αγίου Κοσμά και αυτή στα Γλυκά Νερά. Στόχος είναι να αυξηθούν οι ομάδες, ειδικά στην Αττική όπου υπάρχει μεγάλος αριθμός παιδιών, γυναικών και Πανεπιστημίων. Το σίγουρο είναι ότι όλες οι ομάδες θα αγκαλιάσουν τον νέο αθλητή»!

Ο επίλογος δικός σου...

«Θέλω να προσθέσω και να επισημάνω ότι το ράγκμπι είναι ένα πάρα πολύ όμορφο άθλημα. Θα καλούσα όλο τον κόσμο απλώς να έρθει να το δει, να το γνωρίσει και, αν έχει απορίες, να του τις λύσουμε. Στόχος μας για το 2020, που αποτελεί και προσωπικό μου στόχο, είναι με τη βοήθεια αξιόλογων ανθρώπων από Δήμους, Περιφέρεια, Ολυμπιακή Επιτροπή και σε συνεργασία φυσικά με αντίστοιχα γραφεία αθλητισμού που στηρίζουν την ανάπτυξη, να καταφέρουμε να κάνουμε αυτό το Ολυμπιακό άθλημα μεγάλο και στην Ελλάδα. Χωρίς όμως τους αθλητές, τους γονείς και τα παιδιά, δεν μπορούμε να πετύχουμε τίποτα. Όλα αρχίζουν και τελειώνουν εκεί»...