ΟΜΑΔΑ που τους κερδίζει ΟΛΟΥΣ!

Την Παρασκευή το βράδυ, κατά τη διάρκεια του αγώνα στο ΟΑΚΑ απέναντι στην Αρμάνι Μιλάνο, ήρθε η… καταστροφή. Ο Νικ Καλάθης αποχώρησε από το ματς τραυματίας, έφυγε από το γήπεδο για να πάει στο νοσοκομείο και οι γιατροί διαπίστωσαν πρόβλημα στον ώμο. Πρόβλημα που θα τον άφηνε εκτός από τα παιχνίδια με την Μακάμπι και τον Ερυθρό Αστέρα. Και για τις γνωστές «Κασσάνδρες» αυτό ήταν το τέλος του Παναθηναϊκού. Μιας και οι «πράσινοι», σύμφωνα πάντα με τους γνωστούς… άγνωστους, δεν θα είχαν καμία τύχη.

Ούτε με τους Ισραηλινούς στο ΟΑΚΑ, ούτε με τους «ερυθρόλευκους» στο Βελιγράδι. Και ήρθε ο Πασκουάλ από τον πάγκο και τους… χάλασε τις βραδιές. Γιατί οι «πράσινοι» με την εξαιρετική καθοδήγηση του προπονητή του έκανε το δύο στα δύο, έστω και χωρίς τον φυσικό του ηγέτη, έφτασε τις 10 νίκες και αν καταφέρει την άλλη εβδομάδα να κάνει το διπλό στην Βαλένθια, τότε θα έχει εδραιωθεί για τα καλά στο κυνήγι της πρωτιάς.

Πάμε, όμως, να δούμε τι έγινε στο Βελιγράδι. Ο Παναθηναϊκός γνωρίζοντας πως για ένα ακόμα ματς δεν θα είχε στη διάθεσή του τον Νικ Καλάθη, ενώ και ο Παππάς έφτασε στο Βελιγράδι 4 ώρες πριν το τζάμπολ και έπειτα από μεγάλη ταλαιπωρία, είχε συγκεκριμένους… άξονες στο παιχνίδι του. Τον Λεκαβίτσιους, ο οποίος ήταν εξαιρετικός και αυτή την φορά, τον Γκιστ μέσα στο καλάθι ο οποίος διανύει περίοδο… μαγικής φόρμας και αυτό που ήθελε ο Πασκουάλ είναι να δει τον Ντένμον να βγει μπροστά. Και ο Αμερικανός τον έβγαλε ασπροπρόσωπο.

Με τον Παναθηναϊκό να «πυροβολεί» με συνέπεια από τα 6,75, και τους «πράσινους» να «διαβάζουν» πολύ σωστά την άμυνα των Σέρβων οι φιλοξενούμενοι επέβαλλαν τον ρυθμό τους. Και όταν, μάλιστα αποφάσισαν να παίξουν και άμυνα, τότε όλα έφτιαξαν. Ειδικά οι 13 πόντοι που δέχθηκαν στην Τρίτη περίοδο ήταν… ίσως εκ των καθοριστικότερων σημείων για την τελική έκβαση του παιχνιδιού.

Αυτό το ματς μπορεί να αποδειχθεί καθοριστικό για τον Ντένμον. Για την ψυχολογία του. Ο παίκτης του «τριφυλλιού» έδειξε να πατάει γερά στα πόδια του, ο προπονητής του έδειξε να τον εμπιστεύεται με… τα μάτια κλειστά, ενώ και οι συμπαίκτες του όταν η μπάλα «έκαιγε» έψαχναν να τον βρουν. Και αυτά τα στοιχεία μπορούν να… απογειώσουν κάθε παίκτη. Ειδικά όταν μιλάμε για έναν… επιθετικό παίκτη και μάλιστα ψυχολογίας.

Βέβαια υπήρχαν και τα αρνητικά της βραδιάς. Και δεν είχαν να κάνουν με τον Παναθηναϊκό. Αλλά με την Ευρωλίγκα. Την Ευρωλίγκα η οποία ανέχεται και… στηρίζει διαιτητικά… εκτρώματα που έχουν έναν και μόνο στόχο. Να εξοντώσουν τον Παναθηναϊκό. Κάθε εβδομάδα η ίδια ιστορία. Σε κάθε ματς το ίδιο έργο.

Το θέμα, όμως, είναι ότι ο Παναθηναϊκός έχει μάθει να κερδίζει και τους διαιτητές. Ακόμα και μέσα σε έδρες που θυμίζουν… ΣΕΦ. Ίσως να είναι και χειρότερες. Προχωράμε….

ΥΓ1: Το ότι ο Παναθηναϊκός κερδίζει και τους διαιτητές δεν πάει να πει ότι αυτό το… σίχαμα θα πρέπει να συνεχιστεί.

ΥΓ2: Πόσο μάγκας ο Παππάς!

ΥΓ3: Τα δυο ματς με Μακάμπι και Ερυθρό Αστέρα κάλλιστα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως τα «βαφτίσια» του Λεκαβίτσιους.

ΥΓ4: Είναι λογικό να κράζουν τον Ιτούδη οι φίλοι του Ολυμπιακού όπου τον πετυχαίνουν. Λογικότατο. 13 χρόνια ήταν αυτά. Αλλά να τον κράζουν επειδή μουρμουράει σε κάθε φάση είναι υπερβολικό. Λες και δεν έχουν συνηθίσει από τον δικό τους προπονητή.