NextGen Series, anyone?

Στον Ολυμπιακό παίζει ο 21χρονος Φετφατζίδης κι ο συνομήλικος Μέγερι, που βέβαια δεν είναι Έλληνας, αλλά κι αυτός πιτσιρίκι είναι. Στον Παναθηναϊκό παίζει βασικός, έστω από σπόντες, ο 17χρονος Καπίνο και παίρνουν χρόνο συμμετοχής ο 17χρονος Μαυρίας, ο 18χρονος Φουρλάνος κι ο 19χρονος Λαγός. Στην ΑΕΚ αγωνίζεται βασικός ο 19χρονος Κλωναρίδης, παίρνουν χρόνο συμμετοχής οι 18χρονοι Μπουγαϊδης, Εγγλέζου κι ο 20χρονος Τσίτας, ενώ Μανωλάς και Γκέντσογλου θεωρούνται ήδη «παλιοί».

Στον ΠΑΟΚ ο 18χρονος Σταφυλίδης μπήκε από το παράθυρο, ο 21χρονος Τσουκαλάς έχει παίξει κι αυτός βασικός, o συνομήλικός του Γιάννου μπαίνει ως αλλαγή και οι αποχωρήσεις των ξένων φέρνουν σήμερα τη Sportday να γράφει ονόματα κι άλλων πιτσιρικάδων που πιθανόν να πάρουν φέτος το βάπτισμα του πυρός. Στον Άρη, ο 18χρονος Γιαννιώτας έχει ξεκινήσει έξι φορές βασικός, ο 20χρονος Τριανταφυλλάκος άλλη μία, ενώ χρόνο ως αλλαγές έχουν πάρει οι 18χρονοι Κατίδης και Αγγελούδης και ο 19χρονος Τοπούζης.

Είναι - δεν είναι έτοιμοι, είτε παίζουν από ανάγκη, είτε από αλλαγή φιλοσοφίας, οι μικροί βγαίνουν στο προσκήνιο. Ποιοι θα κάνουν καριέρα και πόσοι θα σηκώσουν το βάρος, δεν είναι εύκολο να προβλεφτεί. Όμως, μάλλον είναι ασφαλής η πρόβλεψη πως ο αριθμός τους θα αυξηθεί στα επόμενα χρόνια, αφού μικρές και μεγάλες ομάδες ρίχνουν το μπάτζετ κι αλλάζουν λογικές χρόνων.

Αφού μπήκαμε, λοιπόν, στον χορό, πως θα χορέψουμε όσο καλύτερα γίνεται; «Με βάρος στις ακαδημίες και ευκαιρίες στα νέα παιδιά», θα μου απαντήσετε, επαναλαμβάνοντας κι εσείς ένα κλισέ, κενό από νόημα. Γιατί τα «βάρη» κι οι «ευκαιρίες» δεν λένε τίποτα. Αν «βάρος» σημαίνει να πάει ο προπονητής να δει 1-2 αγώνες των μικρών κι «ευκαιρία» σημαίνει «δεν έχουμε φράγκο, βάλε 3-4 πιτσιρίκια, μπας και γίνει τίποτα». Αυτό συμβαίνει φέτος και το θέμα είναι πως αυτή η διαδικασία θα καλυτερεύσει, μιας και φαίνεται πως θα την ακολουθήσουμε για καιρό.

Και κάπου εδώ μπαίνουν στην κουβέντα οι «Next Gen Series». Ελεύθερη μετάφραση στα ελληνικά, «Πρωτάθλημα της Νέας Γενιάς», αλλά νομίζω πως θα πιάσετε καλύτερα το νόημα αν σας πω πως απλώς είναι το Champions League των μικρών, έστω κι αν δεν ανήκει στην UEFA. Ένα τουρνουά που διοργανώνεται φέτος για πρώτη φορά και φιλοδοξεί να γίνει μια διασυλλογική διοργάνωση σαν το Champions League, όπου όμως οι ομάδες που συμμετέχουν δεν στέλνουν την πρώτη ομάδα, αλλά τα πιτσιρίκια.

Στην πρώτη του χρονιά, το τουρνουά μοιάζει αρκετά με το Champions League των πρώτων χρόνων, αφού συμμετέχουν 16 ομάδες, χωρισμένες σε τέσσερα γκρουπ. Από το νησί συμμετέχουν η Λίβερπουλ, η Άστον Βίλα, η Τότεναμ, η Σίτι και η Σέλτικ, από την Ολλανδία ο Άγιαξ κι η Αϊντχόβεν, από την Νορβηγία η Μόλντε με την Ρόζενμποργκ, και την 16άδα συμπληρώνουν η Μπαρτσελόνα, η Σπόρτινγκ Λισαβόνας, η Βασιλεία, η Βόλφσμπουργκ, η Ίντερ, η Μαρσέιγ και η Φενέρμπαχτσε.

Δικαίωμα συμμετοχής έχουν μόνο ποδοσφαιριστές κάτω των 18 ετών, ενώ κάθε ομάδα δικαιούται να έχει στην αποστολή τρεις 19χρονους, με τον όρο να βρίσκονται ταυτόχρονα στην ενδεκάδα μόνο δύο εξ αυτών. Όλοι παίζουν με όλους σε κάθε όμιλο, εντός κι εκτός, και οι πρώτοι δύο παίρνουν το εισιτήριο για την προημιτελική φάση και τα νοκ-άουτ. Οι αγώνες διεξάγονται κυρίως στα βοηθητικά γήπεδα των ομάδων, ενώ κάποιες ομάδες χρησιμοποιούν τα «μεγάλα» γήπεδα, το Άνφιλντ, το Σέλτικ Παρκ, το Αλβαλάδε, κτλ.

Τα κέρδη πολλά, ποικίλα και προφανή. Τα παιδιά που έχουν συνηθίσει να αγωνίζονται μόνο απέναντι σε ομάδες από την χώρα τους, έρχονται ξαφνικά αντιμέτωπα με διαφορετικά ποδοσφαιρικά στιλ και τακτικές, με παίκτες που δεν έχουν γνωρίζουν από παλιότερους αγώνες κι είναι προφανώς ανώτερου επιπέδου, με ξένους διαιτητές, σε αγώνες που δεν έχουν σχέση με το «το Σάββατο παίζουμε με τον προτελευταίο του πρωταθλήματος Νέων».

Οι τεχνίτες Πορτογάλοι έρχονται ξαφνικά αντιμέτωποι με την σκανδιναβική σκληράδα και δύναμη, οι Άγγλοι καλούνται να αγωνιστούν ενάντια στην ιταλική τακτική σύνεση, οι Γερμανοί να τα βάλουν με τη μηχανή που λέγεται Μπαρτσελόνα. Επιπλέον, χάνεται η αίσθηση του ισχυρού. Ο πιτσιρικάς της Σέλτικ ή της Ρόζενμποργκ είναι αυτός που παίζει στην μεγάλη ομάδα όταν αγωνίζεται ενάντια στα πιτσιρίκια μιας άλλης ομάδας της χώρας του. Όμως, όταν ταξιδεύει να αγωνιστεί στο Μιλάνο εναντίον της Ίντερ ή στο Άνφιλντ εναντίον της Λίβερπουλ, σε έναν αγώνα που κρίνει την πρόκριση, το έργο είναι σαφώς διαφορετικό.

Εκπρόσωπος του τουρνουά, με τον οποίο ήρθα σ’ επαφή για να μάθω κάποια πράγματα παραπάνω, που είπε πως οι ομάδες δεν βλέπουν τα οφέλη να σταματούν σε όσα συμβαίνουν στο χορτάρι, αλλά να επεκτείνονται κι έξω απ’αυτό. Τα αεροπορικά ταξίδια, ο εγκλεισμός στο ξενοδοχείο, η προπόνηση στο γήπεδο του αντιπάλου, οι διαφορετικές κλιματολογικές συνθήκες, η επαφή με τα ξένα media, τα δύο ματς την εβδομάδα, ακόμα κι η διαφορετική διατροφή είναι πολύτιμες εμπειρίες, τόσο για τα πιτσιρίκια, όσο και για το προπονητικό τιμ, που και αυτό καλείται να προσαρμοστεί σε νέα δεδομένα.

Εννοείται πως στο ξεκίνημα υπήρχαν και κάποια προβλήματα, αφού οι αγώνες δεν γίνονται με τον αυστηρό προγραμματισμό του Champions League, αλλά σε ημερομηνίες και ώρες που βόλευαν τις ομάδες. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να μην τελειώσουν όλοι οι όμιλοι ταυτόχρονα, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις μια ομάδα είχε δώσει και τους έξι αγώνες της κι ακόμα εκκρεμούσαν αναμετρήσεις μεταξύ των υπολοίπων ομάδων του ομίλου της.

Έτσι, αυτή τη στιγμή έχουν γίνει όλες οι αναμετρήσεις εκτός από μία, αλλά έχουμε ήδη τις ομάδες που πήραν το εισιτήριο στα προημιτελικά. Μπαρτσελόνα, Μαρσέιγ, Σπόρτινγκ, Λίβερπουλ, Άστον Βίλα, Άγιαξ, Τότεναμ και Ίντερ θα σχηματίσουν τα τέσσερα ζευγάρια και θα αναμετρηθούν για την πρόκριση. Σύμφωνα με τους διοργανωτές, η τελική φάση θα γίνει την άνοιξη κι η κυρίαρχη σκέψη είναι να γίνει σ’ ένα μέρος, ώστε να προσελκύσει πολύ κόσμο, αλλά και το ενδιαφέρον πολλών όμαδων, που θα θέλουν να δουν όλα τα ταλέντα μαζεμένα.

Η θέση των διοργανωτών λέει πως οι ομάδες είναι πάρα πολύ ευχαριστημένες κι ήδη υπάρχει η σκέψη για συμμετοχή 24 ομάδων την επόμενη χρονιά. Επιπλέον, στο τέλος της φετινής κάθε ένας από τους 16 φετινούς συλλόγους θα καταθέσει επίσημα σχόλια για το τουρνουά, με προφανή στόχο την βελτίωση των όποιων προβλημάτων.

Το επίσημο site της διοργάνωσης καλύπτει τηλεοπτικά όλους τους αγώνες, πολλές ομάδες έδειξαν ζωντανά τα παιχνίδια τους στο δικό τους κανάλι, ενώ οι διοργανωτές προσπαθούν να έρθουν σε συμφωνία με κανάλια που θα καλύψουν ολόκληρες τις επόμενες διοργανώσεις. Όπως είπαμε και πριν, το πρωτάθλημα της NextGen δεν διοργανώνεται από την UEFA, αλλά από ιδιώτες, χάρις σε μια ιδέα και πρωτοβουλία των Μαρκ Γουορκμπάρτον (πρώην ποδοσφαιριστής και κατόπιν προπονητής Ακαδημιών) και Τζάστιν Άντριους (τηλεοπτικός παραγωγός κι επαγγελματίας των ΜΜΕ).

Δεν νομίζω πως χρειάζονται επιχειρήματα. Θεωρώ πως είναι ηλίου φαεινότερον το όφελος που θα είχε όποια μεγάλη ελληνική ομάδα συμμετάσχει σ’αυτήν την ιστορία. Κι αν ανησυχείτε μήπως το κόστος της συμμετοχής λειτουργήσει αποτρεπτικά, σας λέω πως η απάντηση που πήρα σ’αυτήν την ερώτηση από τους διοργανωτές ήταν: «Το τουρνουά απορροφά όλα τα κόστη των ταξιδιών και της διαμονής, αλλά οι ομάδες είναι υπεύθυνες για το γήπεδο που θα διεξαχθεί ο αγώνας, καθώς και για τις εγκαταστάσεις όπου θα προπονηθούν οι αντίπαλοι».

Γήπεδο για τον αγώνα και για την προπόνηση του αντιπάλου, τίποτε άλλο δεν απαιτείται, τίποτε δύσκολο ή ακατόρθωτο για ένα σύλλογο που θέλει να λέγεται μεγάλος. Σύμφωνα με τους διοργανωτές «κάθε ομάδα μπορεί να εκδηλώσει ενδιαφέρον κι η τελική απόφαση λαμβάνεται από το Εκτελεστικό τιμ της NextGen».

Εννοείται πως ρώτησα αν ήδη έχουν έρθει σε επαφές οποιουδήποτε είδους με κάποια ελληνική ομάδα κι η απάντηση που πήρα ήταν ένα γενικό «έχουμε μιλήσει με πολλά κλαμπ σε όλη την Ευρώπη και πρόθεσή μας είναι να επεκτείνουμε το Τουρνούα την επόμενη σεζόν».

Η κάνουλα στέρεψε, οι ομάδες έχουν μικρά ή μεγάλα προβλήματα, τα πιτσιρίκια παίζουν περισσότερο από ανάγκη, παρά από επιλογή. Λεφτά, μπάτζετ και ακριβές μεταγγραφές δεν είναι εύκολο να απαιτήσετε από τις ομάδες σας. Μπορείτε, όμως, να «απαιτήσετε» να ασχοληθούν σοβαρά με τις μικρές ηλικίες. Και η συμμετοχή σ’ ένα τέτοιο τουρνουά είναι, και θα είναι και στο μέλλον (αν αυτό πάει καλά), μια σοβαρή προσέγγιση της εξέλιξης των πιτσιρικάδων, όχι το «δίνουμε βάρος κι ευκαιρίες».

Το θέμα δεν είναι να πετάς στο χορτάρι έναν Γιαννώτα, ένα Φετφατζίδη, έναν Καπίνο, έναν Σταφυλίδη, ένα Κλωναρίδη «κι ό,τι γίνει». Το θέμα είναι να κάνεις ο,τι μπορείς, ο,τι περνάει από το χέρι σου, ώστε οι πιτσιρικάδες που θα πάρουν φανέλα σε 2-3 χρόνια, να είναι τότε πολύ πιο «έτοιμοι για όλα» απ’αυτούς που βλέπουμε τώρα.

Αν ζητάς από τα παιδιά να βγάλουν το κάρο απ’ τη λάσπη, οφείλεις τουλάχιστον να τους δώσεις όσα περισσότερα μπορείς. Δώστε τους την ευκαιρία να νοιώσουν σημαντικοί και επαγγελματίες από μικροί, να ταξιδέψουν στο εξωτερικό, να ονειρευτούν, να τα βάλουν με καλύτερους παίκτες, να αγωνιστούν σε πιο γρήγορο ρυθμό και με λιγότερο επιεικείς διαιτητές, να μάθουν από τις ήττες, να γεμίσουν αυτοπεποίθηση στις νίκες, να καταλάβουν από νωρίς πως «εκεί είναι το ταξίδι».