Σλούκας: «Πιο ευτυχισμένη στιγμή μου το Βερολίνο και το 3-2 κόντρα στον Ολυμπιακό»

Ο Κώστας Σλούκας μίλησε στον Ντέμη Νικολαΐδη στο πρώτο επεισόδιο του «Demis Dialogues».

Ο αρχηγός του Παναθηναϊκού AKTOR μίλησε για τις μεταγραφές του σε Ολυμπιακό, Φενερμπαχτσέ και τους Πράσινους, για τον Κέντρικ Ναν, τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, για τις προκλήσεις που βάζει στον εαυτό του και για τη σεζόν που ολοκληρώθηκε μεταξύ άλλων.

Ο διεθνής γκαρντ ανέφερε πως πλησιάζει στο τέλος της καριέρας του και ξεκαθάρισε πως θέλει να ρίξει τίτλους τέλους όσο ακόμα βρίσκεται στην κορυφή. Επίσης, μίλησε για τη θητεία του στον Άρη και την καθιέρωση αργότερα στον Ολυμπιακό.

Ο Σλούκας επίσης αναφέρθηκε στη σεζόν που ολοκληρώθηκε τονίζοντας πως ήταν αποτυχημένη για το «τριφύλλι» αφού δεν κατέκτησε την Euroleague και το πρωτάθλημα. Τέλος, μεταξύ άλλων, σχολίασε το καλάθι του Γιουλ στον τελικό με τη Ρεάλ Μαδρίτης.

Αποσπάσματα από τα όσα δήλωσε:

Για τον Ολυμπιακό, τη Φενερμπαχτσέ και τον Παναθηναϊκό: «Όταν έφυγα από τον Ολυμπιακό πήγε στην Φενέρ, επέλεξα δηλαδή προπονητή, ο οποίος με πίστευε περισσότερο. Δηλαδή ο χρόνος μου στον Ολυμπιακό ήταν περιορισμένος όταν έφυγα για να πάω στην Φενέρ. Ήταν ο Βασίλης τότε στα καλύτερά του, ήταν ο καλύτερος παίκτης στην Ευρώπη και γνώριζα εγώ ότι δεν μπορώ να... Δηλαδή τι θα κάνει ο προπονητής; Θα βγάλει τον Βασίλη να βάλει εμένα; Δε γίνεται. Το γνώριζα. Οπότε η πρόκλησή μου ποια ήταν; Να φύγω από τον Ολυμπιακό, να πάω σε μία ομάδα με καλό περιβάλλον, με έναν προπονητή που με πιστεύει και να δείξω πράγματα. Που όντως έγινε. Μετά από πέντε χρόνια νομίζω έκανε μία πάρα πολύ καλή ανοδική πορεία.

Όταν έγινε το ραντεβού με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς υπήρχε μία ωραία ιστορία, δεν την έχω πει ποτέ. Συναντιόμαστε για να μιλήσουμε, γιατί μου λέει έρχομαι στην Αθήνα για να σε συναντήσω, να σου πω δυο κουβέντες. Εγώ είμαι ελεύθερος παίκτης, στον Ολυμπιακό δεν είχα συμβόλαιο, είμαι ελεύθερος να ακούσω όποιον θέλω. Συναντήθηκα και με τον προπονητή του Ολυμπιακού πρώτα, ο οποίος μου ανέλυσε το πλάνο του, το οποίο δεν ήταν και πολύ αυτό που ήθελα να ακούσω, παρόλο που εκτιμώ τον Γιάννη Σφαιρόπουλο, είναι εξαιρετικός προπονητής. Και θα μπορούσε κάλλιστα να μου πει ψέματα, μου είπε την αλήθεια. Για αυτό τον εκτιμώ περισσότερο. Συναντιέμαι με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς και μου λέει στο "ένα" θα είσαι εσύ με τον Μπόμπι Ντίξον τότε, το "δύο" είναι ο Μπογκντάνοβιτς, "τρία, "τέσσερα", μου είπε όλη την ομάδα. Χωρίς να έχω μιλήσει ούτε οικονομικά, ούτε τίποτα. Του λέω είμαι εδώ βασιλιάς στον Ολυμπιακό γιατί έχω πάρει πρωτάθλημα, ήμουν πολύ καλός, ήμουν στην καλύτερη πεντάδα και είχαμε πάει τελικό Euroleague. Δηλαδή είμαι στο σπίτι μου. Νιώθω καλά. Οι πρόεδροι θα μου δίνανε κάποια καλά χρήματα, νιώθω καλά. Το μόνο που μου έλειπε ήταν ο ρόλος ο αγωνιστικός. Του λέω "θα παίξω;" όπως σε κοιτάω στα μάτια, μου λέει θα παίξεις. Και δίνουμε χέρια. Φεύγω από το ραντεβού, παίρνω τον μάνατζέρ μου που είναι και κουμπάρος μου τώρα, του λέω "ντάξει, τελείωσε, συμφώνησα". "Τι συμφώνησες;". Του λέω "θα πάμε στη Φενέρ", μου λέει "δεν έχουμε μιλήσει ούτε για λεφτά, ούτε για τίποτα". Του λέω "εκεί θα πάμε" και έτσι έγινε. Φαντάσου εγώ συμφώνησα χωρίς να ξέρω την πρόταση των χρημάτων.

Σαν κίνηση ήταν πολύ λάθος, εγώ συμφώνησα χωρίς να ξέρω οικονομική πρόταση. Οπότε ήταν πολύ μεγάλη πρόκληση για εμένα. Μετά από πέντε χρόνια κλείνει το κεφάλαιο της Φενέρ και βρίσκω μία νέα πρόκληση στον Ολυμπιακό. Ο Παναθηναϊκός πάντα υπήρχε διακριτικά. Η διακριτική ενόχληση των διοικούντων όχι σε εμένα, στον μάνατζέρ μου, ότι κοίταξε τον θέλουμε στον Παναθηναϊκό. Λεφτά ανοιχτά ό,τι θέλει, μιλάμε για 15 χρόνια τώρα. Πολλά χρόνια. Εγώ δεν άκουγα καν τον Παναθηναϊκό. Είναι πάρα πολύ μεγάλη ομάδα αλλά σεβόμουν τον Ολυμπιακό.

Και βλέπω μπροστά μου μία πολύ μεγάλη πρόκληση στον Ολυμπιακό που είναι στην Α2. Δεν έχει καλή ομάδα, τελείωναν 13οι, 12οι στην Euroleague. Βλέπω μία πολύ μεγάλη πρόκληση και λέω θα πάω εκεί να βοηθήσω τον Ολυμπιακό γιατί θυμάμαι ότι δεν πήγαιναν ούτε καλά ονόματα στον Ολυμπιακό τότε. Δηλαδή όταν πήγα εγώ μετά ακολούθησαν τα υπόλοιπα ονόματα. Ήταν ο Βασίλης στο τελείωμά του, ήταν ο Γιώργος στο τελείωμά του και φαντάσου έχω αρκετά χρήματα για να πάω στον Ολυμπιακό. Είχα μία πολύ καλύτερη πρόταση από τη Ρεάλ Μαδρίτης αλλά η πρόκλησή μου ήταν ο Ολυμπιακός. Η γυναίκα μου με βρίζει, μου λέει θα μπορούσες να πας στη Ρεάλ Μαδρίτης τότε. Φοβερή η Ρεάλ. Αλλά η πρόκληση για εμένα ήταν να πάω ένα Final-Four με τον Ολυμπιακό, οπότε επέλεξα Ολυμπιακό. Για αυτό τον λόγο πήγα Ολυμπιακό και φτάνουμε στο διά ταύτα, όπου μετά από τρία χρόνια ο Ολυμπιακός δε με θέλει και με αφήνει ελεύθερο με κακό τρόπο. Αυτό στην ουσία έχει γίνει, δεν θέλω να αναφερθώ. Οπότε βρίσκω πολύ μεγάλη ευκαιρία να μπω απέναντι ακριβώς και να τους δείξω ότι έχουν κάνει λάθος. Και νομίζω η ιστορία και η μοίρα έφερε τα πράγματα έτσι ώστε... Ούτε εγώ να τα έγραφα, δε θα τα έγραφα τόσο καλά.

Ήταν τεράστια πρόκληση, πέρασα δύσκολα γιατί είχα τους τραυματισμούς, η ομάδα πέρασε και αυτή δύσκολα αλλά στο τέλος αυτά που έγιναν... Να βάλω τώρα 25 πόντους στον τελικό της Euroleague και να βάλω 30 στον τελευταίο τελικό με τον Ολυμπιακό. Εγώ να τα έγραφα, δε νομίζω να τα έγραφα τόσο καλά. Φέρθηκε μαζί μου η μοίρα πολύ καλά».

Για τη σεζόν που ολοκληρώθηκε: «Για εμένα είναι πολύ μεγάλη αποτυχία η φετινή για τον Παναθηναϊκό. Αν παίρναμε το πρωτάθλημα, η επιτυχία θα ήταν εξίσου μεγάλη. Το πρωτάθλημα έκρινε την χρονιά ως πολύ αποτυχημένη.

Στο μπάσκετ δεν είναι όπως στο ποδόσφαιρο. Στο μπάσκετ μπορώ από τώρα ποιες ομάδες θα είναι στην οκτάδα της Euroleague του χρόνου. Είναι συγκεκριμένες ομάδες που πηγαίνουν στους "8" ή στους "10" από τις 20 ας πούμε. Οπότε είσαι εκεί κοντά. Όταν πηγαίνεις εκεί κοντά, όκει, θες και λίγο τύχη να το πάρεις. Άρα δηλαδή το ότι πηγαίνεις στο Final-Four είναι επτυχία αλλά γνωρίζεις ότι θα είσαι στις οκτώ ομάδες. Μπορώ τώρα ότι ο Ολυμπιακός θα είναι σίγουρα στην οκτάδα, δε θα είναι; Θα είναι. Η Ρεάλ θα είναι, η Μπαρτσελόνα θα είναι, ο Παναθηναϊκός λογικά θα είναι. Είναι έξι ομάδες που θα είναι σίγουρα. Οπότε το να πας στο Final-Four είναι μία επιτυχία με αστερίσκο. Το να το πάρεις είναι πολύ μεγάλη επιτυχία. Αυτό που κρίνει την χρονιά σου και αυτό που την κλείνει είναι το τελευταίο παιχνίδι, δηλαδή το πρωτάθλημα. Οπότε η χρονιά ήταν αποτυχημένη.

Σκέψου το ανάποδο. Πέρσι πήραμε την Euroleague, αν χάναμε το πρωτάθλημα η χρονιά προφανώς θα ήταν επιτυχημένη αλλά θα ήταν με αστερίσκο, δηλαδή έχασες το πρωτάθλημα φίλε, έχεις χάσει και το κύπελλο. Κατάλαβες πώς σκέφτεσαι στο μπάσκετ; Το μπάσκετ έτσι είναι. Είχαμε πάρει δύο Euroleague με τον Ολυμπιακό, γυρίζαμε, υπήρχε τόσος κόσμος στον δρόμο και υπήρχε κόσμος και μας έλεγε "σε μία εβδομάδα παίζεται με τον Παναθηναϊκό. Καλή είναι η Euroleague. Αλλά τον Παναθηναϊκό. Το πρωτάθλημα". Και εμείς λέγαμε "πήραμε ευρωπαϊκό" και ντάξει πότε θα ξανακερδίσεις. Αυτή είναι η νοοτροπία στο μπάσκετ».

Για το καλάθι του Γιουλ στον τελικό: «Έλεγα να μη το πω ποτέ, να μη το συζητήσω, το έχω συζητήσει μόνο με κοντινούς μου ανθρώπους. Στο μπάσκετ παίζει ρόλο η τύχη αλλά δημιουργείς εσύ τις συνθήκες όπου η τύχη μετά μπορεί να ευνοήσει είτε εσένα είτε τον αντίπαλο. Τακτικά. Θα σου πω ένα παράδειγμα επειδή έτυχε να βλέπω κάποιες δηλώσεις τον τελευταίο καιρό από τον προπονητή του Ολυμπιακού ότι και καλά κάποιες φορές κοιμάται και στον ύπνο του βλέπει το καλάθι του Γιουλ που έκρινε την Euroleague. Όντως, ήταν ένα τυχερό καλάθι. Οι προσωπικότητες παίζουν πάντα ρόλο. Αλλά να ξέρεις ότι δημιουργείς και εσύ τις συνθήκες.

Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς έλεγε πάντα ότι τα τελευταία δύο λεπτά να μην τρως ποτέ τρίποντο γιατί σου κλέβει μία κατοχή. Δηλαδή εκεί που τρως δίποντο, αν φας τρίποντο σε πλησιάζει ακόμα πιο κοντά.

Στον τελικό της Euroleague θέλει 45" και έχει την μπάλα η Ρεάλ. Ο Ολυμπιακός προηγείται με τέσσερις πόντους. Κατεβάζει την μπάλα ο Ροντρίγκεζ και αν θυμάμαι καλά είναι ο Κάνααν που πάει κάτω από το σκριν και του δίνει την δυνατότητα να σουτάρει τρίποντο. Καλύτερα είναι να τον αφήσεις να βάλει ένα lay-up. Αν εμείς δεν τρώγαμε τρίποντο, αν τρώγαμε δίποντο η διαφορά θα πήγαινε στους δύο. Εμείς τρώμε τρίποντο και η διαφορά είναι στον έναν πόντο. Κατεβάζουμε την μπάλα. Κάνω εγώ μία επίθεση και πασάρω στον Φαλ. Είμαστε έναν πόντο μπροστά και ο Φαλ το χάνει. Έχει την μπάλα η Ρεάλ με 9" και έναν πόντο διαφορά. Οι περισσότεροι λένε "κάνεις φάουλ ή δε κάνεις;".

Για εμένα το παιχνίδι χάθηκε πιο πριν, όταν εσύ αντί να φας δίποντο έφαγες το τρίποντο. Θα μπορούσε κάλλιστα να δώσει εντολή ο προπονητής ή να μη κάνει το λάθος ο Κάνααν και να φάμε ένα δίποντο. Να μην ρισκάρεις σε έναν ποιοτικό παίκτη να σουτάρει τρίποντο, καλύτερα να τον αφήσεις να μπει. Ο Γιουλ παίρνει την μπάλα και σκοράρει. Αν εμείς είχαμε φάει απλό lay-up και όχι τρίποντο η διαφορά θα ήταν στους δύο πόντους. Οπότε κάνεις αμέσως φάουλ. Αν βάλει τις δύο βολές εσύ σίγουρα δεν έχεις χάσει και έχεις την τελευταία επίθεση στα χέρια σου με την χειρότερη πιθανότητα να πας παράταση. Άρα, προφανώς είναι πολύ τυχερό το καλάθι, πολύ δύσκολο καλάθι στον Φαλ που είναι πολύ καλός αμυντικός. Αλλά νομίζω δημιουργείς εσύ τις συνθήκες πιο πριν 20" που δε συζητάει κανένας, δεν έχει συζητήσει ποτέ κανένας για αυτό, όπου έχτισες την μοίρα σου.

Παίζει πολύ σημαντικό ρόλο η τύχη. Χτίζεις μομέντουμ και φτιάχνεις τις πιθανότητές σου. Το Euro που πήρες εσύ. Λένε όλοι "πωπω, η τύχη". Δεν τρώγατε γκολ με τίποτα. Και η τύχη προφανώς. Αλλά ήσασταν πολύ καλά οργανωμένοι. Είχατε δουλέψει πως θα στηθείτε. Είχα δει ένα κλιπάκι στο Instagram όπου ο Γιούρκας Σεϊταρίδης είχε μπει λέει στο σώβρακο του Τιερί Ανρί. Όπου πήγαινε ο Ανρί ήταν από πίσω ο Σεϊταρίδης. Υπήρχε τακτική. Προφανώς και άμα ο Ανρί του έφευγε μία φορά μπορεί να έβαζε γκολ, είχε ένα δοκάρι. Παίζει και η τύχη ρόλο. Αλλά φτιάχνεις εσύ τις πιθανότητές σου και λες "δε θα φάω γκολ". Αν βάλω μία στημένη ή μία αντεπίθεση 1-0. Προφανώς είναι και η τύχη, αλλά είναι εσύ με τις πιθανότητές σου τι κάνεις. Στο μπάσκετ έχει μεγαλύτερη επιρροή η προσωπικότητα και του προπονητή μέσα στο γήπεδο αλλά και των παικτών. Άμεση επιρροή. Παίρνει την μπάλα ο Ναν και βάζει 40 πόντους. Παίρνει την μπάλα ο Σάσα Βεζένκοφ και βάζει 30 πόντους. Προφανώς και γέρνει την πλάστιγγα. Αλλά πρέπει να το χτίσεις όλο εσύ».

Για την προπόνηση: «Είναι η αυτοπεποίθηση που έχεις που εγώ την χτίζω από την προπόνηση. Την εβδομάδα μπορεί να σουτάρω αυτά τα σουτ που βλέπεις με ντρίμπλα και 300 φορές την εβδομάδα. Οπότε στο παιχνίδι πέρα που θα μου βγει πιο αυθόρμητα, νιώθω ότι θα το βάλω. Και ας το χάσω, νιώθω ότι είναι δικό μου, το έχω. Ο Ναν που βλέπουν όλοι... Πω,πω τι βάζει. Ο Ναν δουλεύει πάρα πολύ. Λες "τι έβαλε ρε φίλε", αλλά αυτά τα έχει κάνει προπόνηση. Χτίζεις αυτοπεποίθηση από την προπόνηση. Γιατί πήγαινα και έτρεχα; Για να νιώθω γρήγορος, να νιώθω καλά με το σώμα μου. Γιατί κάθομαι και σουτάρω 200 τρίποντα τη μέρα ή στο διήμερο; Θέλω να νιώθω καλά. Αυτοπεποίθηση, λες ότι δε θα το χάσεις. Το παν είναι η αυτοπεποίθηση. Έτσι πιστεύω. Και αυτή αποκτάται μόνο από τη δουλειά».

Δείτε ολόκληρη τη συνέντευξη: