Οι επίγονοι των «φούριας ρόχας»

Η πυρετώδης ποδοσφαιρική ευφυΐα των Τιάγο Αλκάνταρα, Μάτα, Τσάβι Μαρτίνεθ, Ντε Χέα, Άντερ Ερέρα, Μουνιαΐν, Μπόγιαν «σιγοκαιγόταν» στην πυρά των αμφιβολιών από τον ισπανικό τύπο τις προηγούμενες ημέρες, ενώ η «ροχίτα» του Λουίς Μίλα «φιδοσερνόταν» στα γήπεδα της Δανίας, όπου διεξάχθηκε τις τελευταίες ημέρες το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου κάτω των 21.

Η νίκη με 2-0 επί της Ελβετίας στον τελικό του Άαρχους πυροδότησε ένα κύμα ενθουσιασμού στους λιγοστούς οπαδούς τους που βρέθηκαν αυτές τις ημέρες στην Δανία.

Με το περιώνυμο «τίκι τάκα» (το παιχνίδι των ατελείωτων εναλλαγών της μπάλας, που το εκφράζει ιδεοτυπικά η Μπαρτσελόνα) να εφαρμόζεται ιδανικά οι παίκτες του Λουίς Μίλα αισθάνονταν να πλέουν σε πελάγη ευφορίας με την κατάκτηση του τροπαίου, που επιβεβαίωσε την απόλυτη ποδοσφαιρική κυριαρχία των Ισπανών σε όλες τις ηλικίες.

Η «Ροχίτα» ήταν εξαρχής το φαβορί για την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος αλλά η πίεση και η επιθετική αναποτελεσματικότητα «τρυπούσαν» σαν αγκάθια τα πλευρά των επιγόνων της «χρυσής γενιάς»…

Η εμμονή της επίθεσης

Στα 45 του, ο Λουίς Μίλα, ο κάποτε «προδότης» του «Καμπ Νόου», που απαρνήθηκε την επαναστάτρια, Μπαρτσελόνα για να εισχωρήσει στους κόλπους της καθεστηκυίας τάξης της Ρεάλ Μαδρίτης, διέθετε τα συστατικά που χρειαζόταν.

Έπειτα από την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 2008 και του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος του 2010, στους ώμους των παικτών της «Ροχίτα» εναποτέθηκε το βάρος των προσδοκιών όλης της χώρας.

Άτιτλη από το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 1998 στην Ρουμανία, ο χαρακτηρισμός που θα αποδιδόταν στην εθνική ομάδα της Ισπανίας θα ήταν αυτός της αποτυχημένης, αν δεν κατάφερνε να κυριαρχήσει στην διοργάνωση που ολοκληρώθηκε το περασμένο Σάββατο .

Η πίεση δημιούργησε μια ασφυκτική κατάσταση στους πιτσιρικάδες του Μίλα, η οποία έκανε την εμφάνιση της στην πρεμιέρα της διοργάνωσης στην ισοπαλία 1-1 απέναντι στην Αγγλία.

Ο Χουάν Μάτα της Βαλένθια, ο Τσάβι Μαρτίνεθ της Αθλέτικ Μπιλμπάο, ο Τιάγκο Αλκαντάρα της Μπαρτσελόνα, ο Νταβίδ Ντε Χέα, ο Ντιντάκ της Μίλαν ένιωθαν άβολα σαν μεγάλα ψάρια σε μικρή λίμνη, αδυνατώντας να διορθώσουν τις επιθετικές ανορθογραφίες της Ισπανίας.

Πρόβλημα που αναδείχθηκε από την εμμονή του τύπου να αναζητά έναν επιθετικό με ογκώδη φυσική παρουσία σαν τον Φερνάνδο Τόρες στην περιοχή αντί των βραχύσωμων, Μουνιαΐν, Μπόγιαν, Αντριάν και Χεφρέν.

Η αναποτελεσματικότητα αυτή φάνηκε ακόμη και στην νίκη απέναντι στην Τσεχία όταν δημιουργήθηκαν διψήφιου αριθμού ευκαιρίες και επιτεύχθηκαν μόλις δυο γκολ…

Οι ευεργετικές συνέπειες

Ζώντας επί 16 χρόνια μεταξύ σφύρας και άκμονος, στις Μπαρτσελόνα, Ρεάλ Μαδρίτης και Βαλένθια, ο Μίλα κατέχει την γνώση, αν και νεόκοπος προπονητής(5 χρόνια), των ευεργετικών συνεπειών της αποφόρτισης.

«Είμαι χαρούμενος με τους επιθετικούς που διέθετα. Δεν υπήρχε κανείς λόγος ανησυχίας, όπως αποδείχθηκε στην διοργανωση» σχολίασε ο προπονητής της Εθνικής Ισπανίας κάτω των 21 ετών, που ουσιαστικά διαχειρίστηκε το δημιούργημα γενεών αφοσιωμένων στην κατεργασία του ταλέντου, η οποία αρχίζει από τις πολύ μικρές ηλικίες.

«Τα τελευταία χρόνια δρέψαμε τους καρπούς της παραγωγικής διαδικασίας της Ισπανίας με την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος και του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Σχεδόν το 90% των παικτών εκείνων αγωνίζονταν στις μικρές εθνικές ομάδες, οπότε οι σημερινοί παίκτες της εθνικής Ισπανίας γνωρίζουν ότι βρίσκονται στον προθάλαμο των «φούριας ρόχας» υποστηρίζει ο Μίλα, επεξηγώντας έτσι και την συμπεριφορά παικτών, όπως ο Μάτα και ο Τσάβι Μαρτίνεθ, που βρέθηκαν το περασμένο καλοκαίρι στην Νότια Αφρική, εμφανίζονται ως ηγέτες των κλαμπ τους(Βαλένθια και Αθλέτικ Μπιλμπάο αντίστοιχα) και παρά ταύτα δέχθηκαν τον σημερινό «υποβιβασμό» τους στην εθνική κάτω των 21 ετών.

«Είναι μια καλή γενιά ποδοσφαιριστών, οι οποίοι ήδη αγωνίζονται στην Λα Λίγκα. Δυο μέλη της είναι Παγκόσμιοι Πρωταθλητές.

Διαθέτουμε πολλούς τεχνίτες ποδοσφαιριστές και ο ρόλος μου ήταν να τους εμπνεύσω για να κατακτήσουμε την διοργάνωση»

Η κόπια της Μπαρτσελόνα

Η «μικρή Ισπανία» είναι μια λιγότερη φανταχτερή κόπια της Μπαρτσελόνα. Η κατοχή της μπάλας και το ασφυκτικό πρέσινγκ είναι ο τρόπος παιχνιδιού, που όπως λέει ο Μίλα είναι: «ο ίδιος που χρησιμοποιούν όλες οι ομάδες της εθνικής Ισπανίας.

Θέλουμε οι παίκτες των αντιπροσωπευτικών συγκροτημάτων να αγωνίζονται κατά αυτόν τον τρόπο, έτσι ώστε όταν χρειαστεί να προωθηθούν να είναι ομαλή η προσαρμογή τους στους «φούριας ρόχας» .

Η «Ροχίτα» δυναστεύεται από τα κέφια ενός «μπλαουγκράνα».

Ο Τιάγο Αλκάνταρα, βλαστός του Βραζιλιάνου, Μαζίνιο, αποτελεί την λαμπερή πέρλα της Ισπανίας και ήδη θεωρείται ο διάδοχος του Τσάβι στους «μπλαουγκράνα».

Το απίστευτο γκολ που πέτυχε στον τελικό με την Ελβετία απλά επιβεβαίωσε ότι είναι το επόμενο θαύμα που θα ξεπηδήσει από την Μασία.

«Χρειάζεται να πραγματοποιήσεις γιγαντιαία βήματα για να φτάσει στο επίπεδο του Τσάβι η του Φάμπρεγας. Αλλά ο Τιάγο διαθέτει την ποιότητα για να καταφέρει» υποστηρίζει ο Μίλα, ο οποίος στα 45 του κατέκτησε τον πρώτο του τίτλο ως προπονητής, αποφορτίζοντας από την πίεση τους παίκτες του, αφήνοντας τους χαλαρά τα ηνία της φαντασίας του και δρέποντας στο τέλος τους καρπούς από την ευστροφία του…

Δείτε τα γκολ της Ισπανίας στον τελικό απέναντι στην Ελβετία…