Σπύρος Λούης: Ο… νερουλάς που έγινε εθνικός ήρωας (photos+video)

Ο πρώτος αθλητικός θρύλος της νεώτερης Ελλάδας, γεννήθηκε στις 12 Ιανουαρίου του 1872 στο Μαρούσι Αττικής και προερχόταν από φτωχή και αγροτική οικογένεια. Ο αγώνας για την επιβίωση ήταν δύσκολος και αυτό… ανάγκασε τον πατέρα του να μεταφέρει νερό σε πολλές περιοχές της πρωτεύουσας, έχοντας για βοηθό του τον νεαρό Σπύρο. Μάλιστα, η συγκεκριμένη… δραστηριότητα έδωσε την… αφορμή για να… κολλήσει το «επίθετο» νερουλάς, μόλις ο Σπύρος Λούης κατέκτησε την πρώτη θέση στον πρώτο Μαραθώνιο των Σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων.

Λίγο διάστημα πριν την αναβίωση των Αγώνων, έπειτα από πρωτοβουλία του Γάλλου βαρόνου Πιέρ ντε Κουμπερτέν, ο συμπατριώτης του λόγιος Μισέλ Μπρεάλ, πρότεινε να δημιουργηθεί ένα νέο αγώνισμα, προκειμένου να τιμηθεί η μνήμη του Αθηναίου οπλίτη που μετέφερε από τον Μαραθώνα, την είδηση της νίκης επί των Περσών. Μάλιστα, ο Μισέλ Μπρεάλ, προσφέρθηκε να καλύψει με δικά του έξοδα, τη δημιουργία ασημένιου κυπέλλου, το οποίο θα δινόταν στον αθλητή που θα ολοκλήρωνε πρώτος την διαδρομή.

Ωστόσο, ο Σπύρος Λούης δεν ήταν αθλητής και όπως είχε παραδεχθεί δεν είχε μετάσχει σε κανένα αγώνισμα στο παρελθόν, αλλά σύμφωνα με μερικές μαρτυρίες, αποφάσισε να πάρει μέρος στον Μαραθώνιο, προκειμένου να καταφέρει να… πείσει τους γονείς της αγαπημένης του Ελένης να του δώσουν το… χέρι της. Σύμφωνα με άλλες αναφορές, ο άνθρωπος που… πίεσε τον Σπύρο Λούη να λάβει μέρος στο αγώνισμα, ήταν ο ταγματάρχης Παπαδιαμαντόπουλος, που έδωσε το σήμα εκκίνησης και γνώριζε τις αντοχές του Μαρουσιώτη, από την θητεία του.

Τελικά, ο Σπύρος Λούης πήρε την απόφαση και δήλωσε συμμετοχή στον Μαραθώνιο, παρά το γεγονός πως δεν άνηκε σε κανέναν σύλλογο και ο αθλίατρος, που ήταν υπεύθυνος για τις συμμετοχές, χρειάστηκε αρκετό χρόνο για να δώσει το τελικό… ok στον 24χρονο, τότε, Μαρουσιώτη. Στα πρώτα μέτρα της διαδρομής, επικεφαλής της κούρσας ήταν ο Γάλλος Αλμπέν Λερμιζιό, ωστόσο, στο 32ο χιλιόμετρο κατέρρευσε από την εξάντληση και το προβάδισμα πήρε ο Τέντι Φλακ από την Αυστραλία, έχοντας πίσω του τον Έλληνα αθλητή.

Μάλιστα, ένας αγγελιοφόρος με ποδήλατο… βιάστηκε να μεταφέρει στο Καλλιμάρμαρο τα νέα για το προβάδισμα του Αυστραλού αθλητή, προκαλώντας αμηχανία σε περίπου 70 χιλιάδες Έλληνες που είχαν σπεύσει να παρακολουθήσουν από κοντά τα τελευταία μέτρα του τερματισμού. Όμως, στο 33ο χιλιόμετρο, ο Σπύρος Λούης πέρασε τον Τέντι Φλακ, ο οποίος μετά από λίγα μέτρα, στο ύψος των Αμπελοκήπων, κατέρρευσε και οδηγήθηκε σε ημιλιπόθημη κατάσταση στο νοσοκομείο.

 Τα νέα για το ελληνικό προβάδισμα στα τελευταία μέτρα, μετέφερε αγγελιοφόρος απεσταλμένος του διάδοχου του θρόνου Κωνσταντίνου και του πρίγκιπα Γεώργιου, οι οποίοι είχαν πάρει από νωρίς θέση στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Η είδηση της πρωτιάς του Σπύρου Λούη σκόρπισε χαρά στο πλήθος και μόλις ο Μαρουσιώτης έκανε την… εμφάνισή του στο Καλλιμάρμαρο, η ιαχή «Έλλην! Έλλην!» δονούσε την ατμόσφαιρα. Μάλιστα, στα τελευταία μέτρα πριν τον τερματισμό, ο πρίγκιπας Κωνσταντίνος βρέθηκε δίπλα στον Σπύρο Λούη και κάλυψαν μαζί την απόσταση μέχρι τη νίκη και την… αιωνιότητα.

Μετά την ολοκλήρωση των Ολυμπιακών Αγώνων, ο βασιλιάς Γεώργιος δέχθηκε το παλάτι τον Έλληνα θριαμβευτή και σύμφωνα με μαρτυρίες, μόλις τον ρώτησε τι δώρο ήθελε για τη νίκη του, του απάντησε: «Ένα γαϊδουράκι να με βοηθάει για να κουβαλάω νερό». Έτσι και έγινε. Μετά την πρωτιά του, ο Σπύρος Λούης δεν… κατέβηκε σε κανέναν αγώνα, μια και αφιερώθηκε στον… αγώνα της οικογένειάς του.

Ο Έλληνας Ολυμπιονίκης αποσύρθηκε στο Μαρούσι και συχνά ήταν ο επίσημος προσκεκλημένος σε αθλητικούς αγώνες, με το κοινό να του δείχνει την αγάπη του και να μεγαλώνει τον θρύλο του. Η τελευταία του… δημόσια εμφάνιση, ήταν την 1η Αυγούστου 1936 στην τελετή έναρξης των Αγώνων στο Βερολίνου, όντας προσκεκλημένος του Αδόλφου Χίτλερ. Ο Σπύρος Λούης έδωσε στον Γερμανό ένα κλαδί ελιάς, σήμα της ειρήνης, ενώ ήταν ο μοναδικός αθλητής που δεν τον χαιρέτισε με ναζιστικό χαιρετισμό, όπως είχαν κάνει οι υπόλοιποι αθλητές που είχαν εισέλθει στο Ολυμπιακό Στάδιο.

Πριν τιμήν του, το Ολυμπιακό Στάδιο των Αθηνών πήρε την ονομασία «Σπύρος Λούης», όπως και η κεντρική λεωφόρος που περνάει μπροστά από το «συγκρότημα» του Αμαρουσίου, ενώ το όνομά του φέρει και η οδός προς το Ολυμπιακό Πάρκο του Μονάχου. Μάλιστα, λόγω του επιτεύγματός του, δημιουργήθηκε η έκφραση «Έγινε Λούης» για την ταχύτητα που κάλυψε τον Μαραθώνιο.