«Τιμή μου το εθνόσημο»!

Ένα από τα νέα πρόσωπα της Εθνικής ομάδας βόλεϊ Ανδρών, ήταν ο Μιχάλης Σαρικεΐσογλου. Ο 28χρονος Σερραίος, μετά από δύο καλές σεζόν που έκανε στον Άρη, και γενικά από την καλή παρουσία του τα προηγούμενα χρόνια, σε ομάδες κυρίως της Θεσσαλονίκης, κλήθηκε από τους Αλέκο Λεώνη και Σωτήρη Δρίκο, να φορέσει την φανέλα με το εθνόσημο και να εκπροσωπήσει την χώρα μας.

Ο έμπειρος ακραίος, σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του αποκαλύπτει τα σχέδιά του για το μέλλον και εκφράζει την πεποίθησή του ότι αυτή η Εθνική ομάδα μπορεί να κάνει την υπέρβαση!

-Είσαι από τα νέα πρόσωπα της Εθνικής ομάδας. Ωστόσο η κλήση σου οφείλεται στην παρουσία σου με την φανέλα του Άρη συνολικά τα δυο τελευταία χρόνια. Πως αισθάνεσαι όταν παίζεις εκπροσωπώντας την χώρα σου;
«Σίγουρα είναι μεγάλη τιμή για κάθε αθλητή να φοράει την φανέλα με το εθνόσημο. Πολλοί αθλητές θα ήθελαν να είναι στην θέση μου. Νιώθω πολύ τυχερός και υπερήφανος που κατάφερα να εκπροσωπήσω την χώρα μου. Σίγουρα χρειάζεται πάρα πολύ δουλειά για να φτάσεις σε αυτό το σημείο. Θα ήθελαν α δώσω μία συμβουλή στα νεότερα παιδιά, να μην σταματήσουν να ασχολούνται με τον άθλημά μας παρά τους δύσκολους καιρούς που βιώνουμε, και κυρίως στα παιδιά που θέλουν να φτάσουν να παίξουν για την εθνική ομάδα, θέλω να τους συμβουλεύσω ότι χρειάζεται πολύ σκληρή δουλειά. Αλλά να είναι σίγουροι ότι όταν φτάσουν σε αυτό το σημείο θα ανταμειφθούν».

-Ποια είναι τα σχέδιά σου σε συλλογικό επίπεδο για την ερχόμενη σεζόν;
«Αυτήν την στιγμή υπάρχει ένα συμβόλαιο με τον Άρη για ακόμη έναν χρόνο. Βέβαια τα πράγματα  στην ομάδα είναι ακόμη ρευστά, γιατί δεν έχει κλείσει ακόμη ο νέος προπονητής της ομάδας. Οπότε περιμένω να έρθει ο νέος προπονητής για να συζητήσω μαζί του και αν έχουμε τον ίδιο στόχο και κοινές απόψεις θα ήθελα να συνεχίσω στον Άρη και θα τιμήσω το συμβόλαιό μου. Από την άλλη αν κάτι πάει στραβά και δεν συνεχίσω στον Άρη είμαι ανοικτός σε νέες προτάσεις και για Ελλάδα και κυρίως για έξω».

-Είναι η Εθνική για σένα το… σκαλοπάτι για να αποδείξεις την αξία σου;
«Για μένα επειδή είναι η πρώτη μου κλήση στην Εθνική ομάδα, θεωρώ πως για έναν αθλητή ένας ή δύο μήνες δεν αρκούν για να δείξει την αξία του. Η αξία του κάθε αθλητή φαίνεται μέσα στον χρόνο και στην διάρκεια, αλλά σίγουρα όταν δύο τόσο έμπειροι προπονητές, σε καλούν στην εθνική ομάδα, αυτό κάτι σημαίνει. Από εκεί και πέρα κανείς δεν είναι τέλειος, όλοι έχουμε περιθώρια βελτίωσης. Έτσι και εγώ έχω ακόμη πολλά πράγματα να βελτιώσω στο παιχνίδι μου».

-Τι θεωρείς ότι λείπει από την ομάδα και ακόμη δεν έχει παρουσιάσει στο Ευρωπαϊκό Λιγκ το καλό της πρόσωπο;
«Οι τραυματισμοί που είχαμε επηρέασαν αρκετά την απόδοσή μας. Από εκεί και πέρα οι παίκτες που είναι το έμψυχο δυναμικό της ομάδας, ακόμη δεν έχουμε κάνει την υπέρβασή μας. Παίζουμε σε κάποια παιχνίδια αρκετά καλά, αλλά καλώς ή κακώς με ομάδες όπως η Ολλανδία και η Ισπανία, επειδή είμαστε μια νέα ομάδα πρέπει να υπερβάλλουμε τους εαυτούς μας για να έρθει η νίκη. Δυστυχώς όμως έχουμε παίξει και κάποια σετ, που πιστεύω ακράδαντα ότι αδικούμε τους εαυτούς μας και ότι δεν βγάζουμε στο παιχνίδι μας τη δουλειά που γίνεται στις προπονήσεις στην Παιανία».

-Πιστεύεις ότι μπορεί αυτό το σύνολο να φτάσει ψηλά σε βάθος χρόνου;
«Φυσικά και το πιστεύω. Πρόκειται για μία νέα ομάδα, και όλοι πρέπει να καταλάβουν ότι χρειάζεται υπομονή και είμαι σίγουρος πως αν συνεχίσουμε να δουλεύουμε όπως τώρα, σε βάθος χρόνου αυτή η ομάδα μπορεί να καταφέρει πολλά πράγματα».

-Τα τεράστια οικονομικά προβλήματα που υπάρχουν στην χώρα μας σε ωθούν να θέλεις να φύγεις από την Ελλάδα;
«Αυτήν την στιγμή δεν υπάρχει Έλληνας αθλητής και κυρίως όσοι ασχολούνται μόνο με το βόλεϊ, που να μην έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του να πάει σε κάποιο πιο υγιές πρωτάθλημα. Όλοι μας θέλουμε να αγωνιζόμαστε σε ομάδες όπου τα οικονομικά είναι πιο καλά, και υπάρχει ηρεμία, και συνέπεια, προκειμένου να δίνουμε και εμείς τον καλύτερό μας εαυτό. Έτσι και εγώ αν κάτι δεν πάει καλά στη συμφωνία μου με τον Άρη, θα σκεφτώ πολύ σοβαρά το ενδεχόμενο να φύγω από την χώρα».

-Πως φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε δέκα χρόνια από τώρα;
«Σίγουρα δεν θα είμαι πλουσιότερος, γιατί το βόλεϊ στην χώρα μας δεν σου δίνει αυτήν την δυνατότητα. Τώρα από εκεί και πέρα θα ήθελα να μπορώ να παίζω ακόμη, σίγουρα όχι σε τόσο υψηλό επίπεδο, αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ την ζωή μου χωρίς το βόλεϊ. Και εύχομαι να με έχει αξιώσει ο Θεός να έχω μία υγιή οικογένεια με ένα ή δύο παιδάκια, ανάλογα με το πόσα θα μπορώ να… ταΐσω»!