Η χυλόπιτα που έριξα μικρός και σήμερα ντρέπομαι

Όλοι έχουμε από μια ιστορία με χυλόπιτα να αφηγηθούμε από το ένδοξο (ή και όχι) παρελθόν μας. Άλλοι επειδή την έφαγαν και σήμερα τη διασκεδάζουν, άλλοι πάλι επειδή την έριξαν και βρίσκουν πολύ αστεία την ατάκα που χρησιμοποίησαν. Όπως έχω ξαναπεί, δεν γεννηθήκαμε Alain Delon για να μην μας αντιστέκεται θηλυκό, ούτε και όλοι ταιριάζουμε με όλες. Έτσι είναι η ζωή, τι να κάνουμε. Και θα απορρίψεις αλλά και θα απορριφθείς.

Έχω μιλήσει άλλη φορά για απορρίψεις που έφαγε και μου έκαναν καλό.

Αυτή τη φορά θα ανοίξω το πουγκί των αναμνήσεων και θα θυμηθώ την πιο «περίεργη» χυλόπιτα που έριξα ως φοιτητής -δεν το λέω με περηφάνια-, μια νύχτα που βρισκόμουν σε δύσκολη θέση αλλά με τα χρόνια συνειδητοποίησα ότι μου έδωσε ένα γερό μάθημα για τον εαυτό μου και τις καταστάσεις όπου δεν θέλω να συμβούν. Διότι δεν χρειάζεται να δημιουργείς προσωπικές στιγμές αν δεν τις θέλεις, φοβούμενος για το αν θα φανείς αντιπαθητικός.

Διαβάστε περισσότερα στο Ratpack.gr