Το… γιοφύρι της Μάλτας!
Μάλτα… γιοκ, που έλεγε ο Τούρκος ναύαρχος και χαρτογράφος, ο Πίρι Ρέις, αυτός που κάποτε έψαχνε τη Μάλτα και δεν την έβρισκε, αυτός που αργότερα έγινε… πλοίο για να κόβει τσάρκες και να μας δημιουργεί προβλήματα!
Μπας και δεν μας δημιούργησε η Μάλτα; Μοιάζει με ανέκδοτο το γεγονός ότι για να ανατρέψει τη… γιγαντιαία αντίστασή της, η Ελλάδα χρειάστηκε να φτάσει ως το 94ο λεπτό (!), με σκόρερ και πάλι έναν αμυντικό της, τον Βασίλη Τοροσίδη.
Και δεν μοιάζει απλώς, ΕΙΝΑΙ ανέκδοτο! Γιατί μιλάμε για μια χώρα που παγκοσμίως είναι σάκος του μποξ στο ποδόσφαιρο και που αν καταφέρει να σκοράρει, φωταγωγείται η Βαλέτα και οι υπόλοιπες πόλεις!
Μιλάμε για μια ποδοσφαιρική «δύναμη» που στηρίζεται σε ερασιτέχνες, κάποιοι από τους οποίους δουλεύουν ακόμα και γκαρσόνια για να βγάλουν τα προς το ζην.
Καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή, οπότε κάποιοι παριστάνουν και τους ποδοσφαιριστές.
Αυτό δεν είναι κακό. Το κάκιστο είναι ακριβοπληρωμένοι παίχτες όπως οι δικοί μας (και με λυμένα τα προβλήματα, έτσι;) όχι μόνο να μην μπορούν να κυριαρχήσουν σ’ αυτόν το νάνο του ποδοσφαίρου, αλλά και να κινδυνεύουν σε κάποιες περιπτώσεις.
Η ομάδα των μηδέν βαθμών και των εννέα γκολ παθητικού πριν αρχίσει η αναμέτρηση, προφανώς έκανε τους Έλληνες διεθνείς να πιστέψουν ότι θα καθαρίσουν με τα… μάτια! Κι αν δεν μπαίνει το γκολ, όλο και κάποιος τσουρουκάς αμυντικός θα το βάλει μόνος του ή θα κάνει κανένα πέναλτι για να τελειώνει η ιστορία.
Μέγα λάθος! Με τέτοιο «ποδόσφαιρο», σχεδόν περπατώντας, δεν κερδίζεις ούτε τη… Μικτή Κατασκηνώσεων της Βορειονατολικής Αττικής.
Ζήτημα δεύτερο: εκτός του ότι η Εθνική παραμένει προβλέψιμη, δεν έχει καμιά κίνηση στο ρεπερτόριό της. Τέτοια στατικότητα, δεν την πετυχαίνουν ούτε οι μηχανικοί κτιρίων!
Ζήτημα τρίτο: η Εθνική, πέραν του ότι δεν κάνει κίνηση, είναι πολύ αργή στην ανάπτυξή της, όποτε αυτή υπάρχει. Δεν νοείται επίθεση με… εννιά μπαλιές για να φτάσει η μπάλα μπροστά.
Ζήτημα τέταρτο: υπάρχει σαφές πρόβλημα στο σκοράρισμα.
Και δεν είναι μόνο το παιχνίδι του Σαββάτου με τη Μάλτα που ανέδειξε το πρόβλημα. Αν δεν σκοράρουν οι… αμυντικοί (όπως συνέβη δυο φορές με τον Τοροσίδη και μία με τον Σπυρόπουλο!), η μπάλα μπαίνει πολύ δύσκολα στα αντίπαλα δίχτυα. Πέντε γκολ σε πέντε παιχνίδια, συμπεριλαμβανομένου κι αυτού με τη Μάλτα, είναι πολύ κακός απολογισμός…
Αυτά καλείται να αλλάξει ο Φερνάντο Σάντος, που κληρονόμησε (προς το παρόν) τη ρέντα του Ότο Ρεχάγκελ κι αυτό το άστρο πάνω από την Εθνική ομάδα: να κερδίζει η Γεωργία την πρωτοπόρο και πολύ καλύτερη Κροατία, κι η Ελλάδα να καθαρίζει τη Μάλτα στο 94, εκεί που όλα έμοιαζαν χαμένα!
Ίσως ο Σάντος –που όντως κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση και με τις επιλογές και με τις τοποθετήσεις των παιχτών- να διάβασε λάθος το παιχνίδι σε έναν συγκεκριμένο τομέα.
Γιατί με τον Κώστα Μήτρογλου στην ενδεκάδα –τον παίχτη των επτά γκολ στον Πανιώνιο και μάλιστα σε χρόνο μηδέν- ίσως η κατάσταση να ήταν διαφορετική.
Όχι ότι… σώνει και καλά θα είχαμε διαφορετικό πρόσωπο, αλλά βάσει εικόνας, μάλλον έπρεπε να το κάνει ο Πορτογάλος, που δεν πήρε πράγματα ούτε από τον Λυμπερόπουλο ούτε από τον Σαλπιγγίδη κι ούτε από τον Νίνη, που δεν έδειξε ότι είναι στα καλύτερά του.
Άραγε –φιλολογικό το ερώτημα- στη μεσαία γραμμή ή στα άκρα δεν υπάρχουν πιο γρήγοροι;
Πέρα από την ταχύτητα, που παραμένει κεφαλαιώδες πρόβλημα, τη δυσκολία στην ανάπτυξη, σήμα κατατεθέν του ποδοσφαίρου που «παράγουμε», στη Μάλτα φάνηκε και ένα πρόβλημα νοοτροπίας.
Γιατί όταν νομίζεις ότι θα καθαρίσεις με τα μάτια, αντί να μπεις μέσα και να στείλεις τον (ανύπαρκτο) αντίπαλο για παγωμένη μπύρα, τότε ναι, υπάρχει πρόβλημα.
Πάντως –και δεν περιμέναμε τη Μάλτα για να το δούμε- φάνηκε και πάλι ότι όταν χρειάζεται ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας, η ομάδα βαριανασαίνει όπως τα βαρυφορτωμένα φορτηγά στην ανάβαση της Ριτσώνας.
Μας πάει άλλος τρόπος παιχνιδιού. Αλλά επειδή δεν γίνεται σε όλα τα παιχνίδια να παίζουμε την κόντρα, ας φροντίσει ο Σάντος να επιβάλει άλλον τρόπο ανάπτυξης. Τουλάχιστον να φεύγει γρήγορα η μπάλα…
Αν πάλι όσα λέμε δεν βρίσκουν σύμφωνους τους ανθρώπους της Εθνικής, που θεωρούν ότι το ματς της Μάλτας ήταν μια κακή συγκυρία, ειλικρινά συγγνώμη, δεν είχαμε κακή πρόθεση!
Αλλά αυτό μας βγήκε, βλέποντας αυτό το παιχνίδι, για το οποίο χρειάζονταν δυο ενισχυμένοι φραπέ με μπόλικα παγάκια…
