Η επιθετικότητα και το κόστος

Τότε σχολιάζαμε την φιλοσοφία που προσπαθεί να περάσει ο Μπόλονι στην ομάδα του και πως ο αγώνας με την Καρπάτι μας βοήθησε να καταλάβουμε πολλά πράγματα γι’αυτήν. Το ίδιο θα επιχειρήσουμε και τώρα, κοιτώντας τα δύο τελευταία ματς του ΠΑΟΚ.

Το τελευταίο δεκάλεπτο

Ο αγώνας με την Τότεναμ είχε απ’όλα. Ο ΠΑΟΚ θα μπορούσε να προηγηθεί, είχε χαμένο πέναλτι κι ευκαιρίες, αλλά εξίσου απειλητική είχε φανεί η Τότεναμ. Οι επιθετική προσέγγιση του ΠΑΟΚ του είχε δώσει ευκαιρίες, αλλά ταυτόχρονα του είχε στοιχίσει σε αμυντική συνοχή, έφερε φάσεις στον αντίπαλο που ευτυχώς δεν πλήρωσε με κάποιο γκολ.

 Κανείς δεν κατάφερε να σκοράρει και το ματς έφτασε στο 80’. Οι παίκτες του ΠΑΟΚ παραπάταγαν από την κούραση και η μόνη αλλαγή που είχε γίνει ήταν αυτή του Ίβιτς που μπήκε στη θέση του Φωτάκη στο 61’. Η προφανής  επιλογή θα ήταν μια συντηρητική διαχείριση χρόνου και δυνάμεων. “Μένουμε λίγο πίσω, αφού δεν το βάλαμε νωρίτερα, καλό είναι και το 0-0, έχουμε και τον Πανιώνιο την Κυριακή και δεν θα μπορούμε να κουνηθούμε”.

Ο ΠΑΟΚ, όμως, δεν έπαιξε έτσι. Χωρίς δυνάμεις, χωρίς καμία αλλαγή από τον πάγκο, συνέχισε πιστός στη νέα φιλοσοφία να ψάχνει το γκολ, βγάζοντας πολλούς παίκτες μπροστά. Σίγουρα θα σας έμειναν στο μυαλό οι τρεις μεγάλες φάσεις. Το εκπληκτικό γυριστό του Κλάους στο 83’, το τετ-α-τετ του Βιεϊρίνια στο 89’ και το δοκάρι του Ίβιτς στο 90’.

Η φάση που τα λέει όλα

Όμως, η πλέον χαρακτηριστική φάση, αυτή που αποτυπώνει την νέα προσέγγιση δεν είναι μία από τις μεγάλες ευκαιρίες. Λίγο πριν τις μεγάλες φάσεις του φινάλε, ο Γκαρσία έχει κερδίσει φάουλ κοντά στην περιοχή του ΠΑΟΚ. Ο Μαλεζάς πασάρει στον Κοντρέρας κι ο εξουθενωμένος Χιλιανός αναλαμβάνει να οργανώσει την επίθεση από πίσω, με το ρολόι να δείχνει το 89’ και τον εκφωνητή να κάνει ήδη υπολογισμούς για την επόμενη εβδομάδα, με το 0-0 να είναι σχεδόν δεδομένο.

Δεν είναι λίγες οι φορές που σ’αυτές τις συνθήκες φανερώνεται η λογική της ομάδας, φαίνεται στο χορτάρι η φιλοσοφία της. Όπως θα δείτε και στο βίντεο που σας έφτιαξα, ο Κοντρέρας περνάει τη σέντρα, βλέπει το κενό, πασάρει στον Σαλπιγγίδη κι εφορμά για ένα πολύ φιλόδοξο ένα-δύο. Το γύρισμά του λίγο πριν τη γραμμή δεν έβγαλε φάση για τον ΠΑΟΚ, όμως η συμπεριφορά του Κοντρέρας, υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες, μαρτυρά πολύ περισσότερα από τις δύο μεγάλες ευκαιρίες που ακολούθησαν. Αυτό το σπριντ δεν είναι έμπνευση στιγμής, είναι αποτύπωμα φιλοσοφίας, δείγμα τακτικής.

Η εικόνα στη Ν. Σμύρνη

Παρόμοια συμπεράσματα μπορούμε να βγάλουμε κι από το ματς στη Νέα Σμύρνη. Ο ΠΑΟΚ κατέβηκε με μόλις μία αλλαγή στην ενδεκάδα σε σχέση με την Πέμπτη. Ο Αρίας ήταν τιμωρημένος κι έτσι ο Ίβιτς, που είχε κάτσει στον πάγκο απέναντι στους Άγγλους, έπαιξε μπροστά από το δίδυμο Φωτάκη - Γκαρσία. Παρά την κούραση των παικτών και την απουσία εναλλακτικών λύσεων, ο Δικέφαλος έπαιξε με την ίδια λογική.

Κατοχή μπάλας, πολύ επιθετική συμπεριφορά από τους ακραίους μπακ,   ο Φωτακης να σημαδεύει διαρκώς τα τρεξίματα των επιθετικών, ένα συνεχές ψάξιμο του “πως θα το βάλουμε” κι όχι του “να κρατήσουμε και βλέπουμε”. Ο Κλάους σκόραρε, μετά από εκπληκτική ενέργεια του Βεϊρίνια, κι ο ΠΑΟΚ έχασε ευκαιρίες και για δεύτερο γκολ. Αυτή η πλευρά του νομίσματος ήταν ΟΚ.

Το πάρτι του Λόλο

Όμως, υπήρχε κι η άλλη. Ο Πανιώνιος χτυπούσε τον ΠΑΟΚ στις αδυναμίες του. Ο Εστογιανόφ έκανε πάρτι στην πλάτη του Λίνο, την ώρα που το κέντρο τα έβρισκε σκούρα με τους Όμο, Σάμαρη και Κουμορτζί. Ο Γκαρσία με τον Ίβιτς δεν είχαν πολλά τρεξίματα, ενώ ο Φωτάκης προσέφερε πολλά με την μπάλα στα πόδια, αλλά λίγα χωρίς αυτήν.

Ο Κούτσι λειτουργούσε τέλεια στην κορυφή, Γουνδουλάκης και Κουμορτζί έρχονταν απειλητικά από πίσω, οι στόπερ ήταν συχνά εκτεθειμένοι κι έτσι ο Κοντρέρας έκανε συχνά ηρωϊκές επεμβάσεις της τελευταίας στιγμής. Η ισοφάριση ήρθε από μια μαγεία του Εστογιανόφ, όμως η συνολική εικόνα έλεγε πως ο Πανιώνιος ήταν πολύ επικίνδυνος κι ικανός να τιμωρήσει την επιθετική συμπεριφορά του ΠΑΟΚ και την κούραση που θα εμφανιζόταν στο 2ο ημίχρονο.

Το δίλημμα

Για μια ακόμη φορά υπήρχε δίλημμα. Ο Μπόλονι θα μπορούσε κάλλιστα να φοβηθεί το ματς στο ημίχρονο. Να τον προβληματίσει η εικόνα κι οι ευκαιρίες του αντιπάλου, η εκμετάλλευση των κενών, η κούραση των παικτών του, τα κέφια του Εστογιανόφ, η έλλειψη λύσεων στον πάγκο, κτλ. Για μια ακόμη φορά, ο Ρουμάνος σχεδόν τα “αγνόησε” κι ασχολήθηκε με άλλα πράγματα.

Το μέλημά του δεν ήταν πως θα κρατήσει τον ορμητικό Πανιώνιο, αλλά  πως θα πάρει το ματς, “πως θα το βάλουμε”.  Προφανώς ήθελε στο ξεκίνημα της επανάληψης να βρει το γκολ που θα του δώσει το προβάδισμα και μετά να “πέσει” μερικά μέτρα πιο πίσω, να βρει αμυντική συνοχή για να κρατήσει το σκορ και να απειλεί πλέον με λιγότερους παίκτες μπροστά.

“Πως θα το βάλουμε”

Μοιραία, η τακτική του οδηγία αφορούσε αυτό το κομμάτι. Ο Σαλπιγγίδης πήρε σαφή εντολή να κινείται περισσότερο ως φορ, κοντά στον Αθανασιάδη, παρά ως δεξιός επιθετικός. Ο Έτο είχε σε πολλές περιπτώσεις όλη την δεξιά πλευρά, ενώ σε κάποιες άλλες ο Ίβιτς ήταν αυτός που έβγαινε στο πλάι, στο κενό που άφηνε ο Σαλπιγγίδης. Ο Μπόλονι ήθελε να βάλει τον επιθετικό του περισσότερο στον αγώνα, να ελευθερώσει τον Ίβιτς κι έτσι να αυξήσει τις ευκαιρίες που ήδη έφτιαχναν οι υπόλοιποι (Βιεϊρίνια, Λίνο, Κλάους). Το τρικ απέδωσε και στο επόμενο βίντεο συγκέντρωσα κάποιες από τις φάσεις που έφτιαξε ο ΠΑΟΚ από το 45’ μέχρι το 1-2.

Όσα έβαλα ενδεικτικά στο βίντεο, ο Μπόλονι τα αποτύπωσε με δυο φράσεις στη συνέντευξη Τύπου. “Η αντίδραση των παικτών στο 2ο ημίχρονο ήταν πολύ καλή, η τακτική συμπεριφορά του Σαλπιγγίδη ήταν σημαντική για εμάς”. Έτσι τό’θελε, έτσι έγινε στο χορτάρι, είχε κάθε λόγο να είναι χαρούμενος.

Η επίθεση αφήνει κενά

Νομίζω πως χαρούμενοι θα πρέπει να αισθανόμαστε κι εμείς, καθώς φαίνεται πως στα φετινά ματς του ΠΑΟΚ δεν θα πλήξουμε ποτέ. Οι οπαδοί του, όμως, καλό θα είναι να δουν τη συνολική εικόνα. Εικάζω πως το απαιτητικό κοινό του ΠΑΟΚ ικανοποιείται και χαίρεται με την νέα φιλοσοφία κι έχει κάθε λόγο. Θα πρέπει, όμως, να έχουν στο μυαλό τους πως η νέα προσέγγιση δεν έχει μόνο τα θετικά που συζητάμε. Ο ΠΑΟΚ παίζει για να κερδίσει, σκέφτεται πως θα σκοράρει, αλλά ταυτόχρονα χαρίζει κενούς χώρους στον αντίπαλο και γίνεται πολύ ευάλωτος.

Ο Δικέφαλος είχε φάσεις που το δίνουν το δικαίωμα να αισθάνεται άτυχος για το 0-0 με την Τότεναμ, αλλά το ίδιο ισχύει και για τους Άγγλους. Η νίκη στην Νέα Σμύρνη είχε τη σφραγίδα της νέας λογικής, αλλά ο Πανιώνιος δικαιούται να πιστεύει πως με λίγο καλύτερα τελειώματα θα μπορούσε να πάρει τουλάχιστον το Χ, αλλά και να κερδίσει. Με πολύ ρίσκο στο χορτάρι και με μικρό ρόστερ, ο ΠΑΟΚ θα φτιάχνει φάσεις, αλλά το ίδιο θα κάνει κι ο αντίπαλος.

Και για την οπτική αποτύπωση των όσων συζητάμε, σας ετοίμασα και το τελευταίο βίντεο. Για να μην σας κουράσω με τις ευκαιρίες του Πανιωνίου απ’όλο το ενενηντάλεπτο, διάλεξα το ίδιο χρονικό διάστημα. Αφού, λοιπόν, στο προηγούμενο είδαμε τις φάσεις που έφτιαξε ο ΠΑΟΚ από το 45’ μέχρι το γκολ του Σαλπιγγίδη, σ’αυτό θα δούμε την άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος, τις φάσεις που έφτιαξε ο Πανιώνιος. Φάσεις που αποδεικνύουν πως οι φίλοι του ΠΑΟΚ θα πρέπει να έτοιμοι για συγκινήσεις και στις δύο εστίες.

 Οι εποχές που ο ΠΑΟΚ έφτιαχνε επιθέσεις με το σταγονόμετρο είναι στο παρελθόν. Όμως, εκεί ανήκουν και οι εποχές που δεν του έκανες ευκαιρία με τίποτα. It comes with a price, που λένε και στο χωριό μου.