Τα νέα βιβλία του ΠΑΟΚ

Με μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρακολούθησα τον αγώνα του ΠΑΟΚ, κυρίως γιατί οι απουσίες του ήταν πολλές και σημαντικές. Ανεξαρτήτως του πως θα τις κάλυπταν οι αντικαταστάτες στο χορτάρι, το βασικό ζητούμενο ήταν ο χαρακτήρας που θα έδειχνε ο ΠΑΟΚ. Ασχέτως των ποδοσφαιρικών στοιχείων και του πως θα αναπληρώνονταν αυτά, το κυρίαρχο ήταν πως θα αγωνιζόταν ο ΠΑΟΚ χωρίς τους “αρχηγούς” του, χωρίς αυτούς που παίρνουν τις αποφάσεις μέσα στον αγώνα, που οδηγούν το σύνολο.

Εκτός του πιο ποιοτικού του ποδοσφαιριστή, του Βιεϊρίνια, ο ΠΑΟΚ θα έπρεπε να αγωνιστεί χωρίς τους ανθρώπους με τους οποίους είναι ταυτισμένος τα τελευταία χρόνια. Χωρίς τους απόντες Γκαρσία, Ίβιτς, Κοντρέρας, Τσιρίλο, με τον Βιτόλο να έχει αποχωρήσει και τον Σαλπιγγίδη ανέτοιμο στον πάγκο. Ο Δικέφαλος είχε σύνθεση που παρέπεμπε σε αγώνα προετοιμασίας, όπου ο νέος τεχνικός θέλει να δει πως θα παίξουν οι υπόλοιποι χωρίς τους “αρχηγούς”. Πως θα ανταποκριθούν, ποιοι θα βγουν μπροστά και θα πάρουν την ομάδα από το χέρι, ποιοι θα είναι κατώτεροι και θα “λυγίσουν”.

Μόνο που ο αγώνας δεν ήταν φιλικός κι ο ΠΑΟΚ έπρεπε να υπερασπιστεί ένα ασφαλές 2-0, αλλά απέναντι σε μια ομάδα που τον έβλεπε ξεδοντιασμένο και το πίστευε, ήθελε να παλέψει για την ανατροπή. Το τεστ ήταν κρίσιμο και διακυβεύονταν πάρα πολλά. Ο ΠΑΟΚ το πέρασε, όχι επειδή προκρίθηκε, αλλά επειδή έδειξε για έναν ακόμα αγώνα πως η Ευρώπη του πάει πολύ και πως ακόμα περισσότερο του πάει ο νέος του προπονητής.

Χωρίς τους Κοντρέρας και Γκαρσία πίσω του, ο Λαζάρ ήταν αναγκασμένος να πέσει αρκετά μέτρα πιο πίσω και να αναλάβει με τον Αρίας το τρέξιμο και την προστασία της άμυνας. Ο Φωτάκης ήταν εκεί για να βοηθάει στο κράτημα και στην κυκλοφορία της μπάλας, ενώ τον ίδιο έκανε για ένα ακόμα εκτός έδρας ευρωπαϊκό παιχνίδι ο Βιερϊνια, που αγωνίστηκε περισσότερο ως μέσος παρά ως επιθετικός. Τον ρόλο του ανέλαβε ο Γεωργιάδης, που είχε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο την εντολή να παίζει πιο ψηλά και να δίνει βοήθειες στον Αθανασιάδη.

Ο ΠΑΟΚ δεν απέφυγε τα λάθη στην άμυνα, οι γηπεδούχοι βρήκαν φάσεις κι ο Δικέφαλος τους χάρισε και το 1-0 με την ανοησία του Ετό να τραβήξει παρατεταμένα τον αντίπαλό του, χωρίς να υπάρχει και κανένας μεγάλος κίνδυνος. Όμως, παρά τα προβλήματα, η λογική του Μπόλονι ήταν σαφής. Και σε αυτό το παιχνίδι, όπως και στη Νορβηγία, παίζουμε για να σκοράρουμε. Ειδικά αφού έχουμε απουσίες που επηρεάζουν την αμυντική μας λειτουργία, ο καλύτερος τρόπος για να περάσουμε ένα ήσυχο βράδυ είναι να σκοράρουμε και να τελειώσουν όλα.

Μπορεί ο ΠΑΟΚ να βρήκε το γκολ από στημένο, αλλά η πιο χαρακτηριστική φάση είναι αυτή του 22’, με το ματς στο 0-0. Η άμυνα δεν παίζει καλά την ευθεία στην εύκολη σέντρα, το γκολ μοιάζει βέβαιο κι ο Μαλεζάς (που λίγα λεπτά πριν είχε κάνει ένα λάθος που ευτυχώς δεν κόστισε) σώζει την τελευταία στιγμή. Επικρατεί πανικός, ο Αθανασιάδης δίνει συγκλονιστική μάχη, αλλά το σπουδαίο το κάνει ο Γεωργιάδης. Ο μικρός, ο άπειρος, ο νεοφερμένος, εφορμά, έχει ξεκινήσει την επέλαση πριν καν ο Κλάους κερδίσει την μάχη και σηκώσει το κεφάλι. Η απειρία, το άγχος μπροστά στη μεγάλη στιγμή λύγισε τον Γεωργιάδη στο τετ-α-τετ, αλλά αυτό είναι που διορθώνεται, το σημαντικό είναι το μέχρι εκεί.

Δείγματα της ίδιας λογικής, της από-Σαντοποίησης του ΠΑΟΚ είδαμε και  μετά το 1-1. Ο Δικέφαλος κλείδωσε την πρόκριση με το γκολ του Μπαλάφα και στο 69’ απέκτησε και αριθμητικό πλεονέκτημα. Τα “παλιά βιβλία” του Σάντος θα έγραφαν πως “καθόμαστε”, διαχειριζόμαστε το σκορ και τον χρόνο. Τα “νέα βιβλία” λένε παίζουμε μέχρι τέλους για να κερδίσουμε, να πάρουμε και τέταρτη νίκη στα προκριματικά. Βγάζουμε παίκτες μπροστά, ψάχνουμε το γκολ, είτε με μακρινές μπαλιές είτε με συνδυασμούς.

Θα το είχε πετύχει ο ΠΑΟΚ αν είχε καλύτερα τελειώματα σε κάποιες φάσεις κι αν δεν είχε πέσει σ’έναν περίεργο επόπτη. Ο τύπος πρώτα ακύρωσε το γκολ του Γεωργιάδη, μετά από την ζωγραφιά που έφτιαξαν με τον Κλάους, ανακαλύπτοντας χέρι του τελευταίου (κι όχι οφσάιντ όπως κατάλαβαν οι περισσότεροι) και μετά έκοψε με ανύπαρκτο οφσάιντ τον Σαλπιγγίδη που έφευγε μόνος του. Δείτε τα:

Τα κέρδη για τον ΠΑΟΚ είναι πολλά. Είναι η ελπίδα πως ο Γεωργιάδης δεν θα αποδειχθεί Κουτσιανικούλης, πως μπορεί να σηκώνει κεφάλι μετά από χαμένο τετ-α-τετ, πως έχει μέσα του τη φλόγα να παίξει και στο παραπάνω σκαλί. Είναι η αισιοδοξία πως μπορεί να πάρει πράγματα κι από τους “δεύτερους” παίκτες του, πως μπορεί να μάχεται ακόμα κι όταν αυτοί λείπουν, να παίζει στα ίσια “no matter what”.

Είναι η δεύτερη συνεχόμενη συμμετοχή στους ομίλους. Δεν είναι τα λεφτά, που όλοι ξέρουμε πόσο χρειάζονται, είναι που πλέον στον ΠΑΟΚ έχουν καταλάβει πως ο,τι κι αν κάνεις “εδώ”, το μυαλό πρέπει πάντα να είναι “εκεί”. Στην Ευρώπη. Εκεί που μετράς τις δυνάμεις σου, εκεί που ονειρεύεσαι, εκεί που ζεις τις μεγάλες βραδιές, εκεί που πετάς στα ουράνια στις νίκες, μαθαίνεις και φτιάχνεις χαρακτήρα στις ήττες. Εκεί που θα πάθει και μάθει ο κάθε Γεωργιάδης κι ο κάθε Κλάους, εκεί που θα βελτιωθεί για να σου κάνει την διαφορά την Κυριακή, στο “εδώ”.

Η συμπεριφορά κι οι εμφανίσεις του ΠΑΟΚ σ’αυτούς τους προκριματικούς αγώνες είχαν έναν χαρακτήρα που δεν είχε μόνο τη σφραγίδα του Μπόλονι, αλλά κι αυτήν την περσινής ευρωπαϊκής πορείας. Αυτοί οι δώδεκα περσινοί αγώνες, με τα πάνω τους και τα κάτω τους, έπαιξαν τεράστιο ρόλο στη παρουσία του ΠΑΟΚ στην φετινή Αυγουστιάτικη δοκιμασία. Σφυρηλάτησαν τον χαρακτήρα της ομάδας, εδραίωσαν την πεποίθηση πως “κάθε χρόνο πρέπει να είμαστε εδώ, εδώ είναι οι εξετάσεις, εδώ μεγαλώνεις ως ομάδα, ως ποδοσφαιρικός οργανισμός”.

Κι η κλήρωση, η Τύχη, η Μπάλα, λες και παρακολουθούν την πορεία της ομάδας, της έκλεισαν το μάτι. Λες και είδαν από κοντά τις επιδόσεις του ΠΑΟΚ στις περσινές εξετάσεις, αποφάσισαν φέτος να του δώσουν νέα βιβλία, λίγο πιο δύσκολα. Άλλο βιβλίο το “Βιγιαρεάλ, Μπριζ και Ντιναμό Ζάγκρεμπ” κι άλλο βιβλίο το “Τότεναμ, Ρούμπιν Καζάν και Σάμροκ Ρόβερς”.

Η ποδοσφαιρική εξέλιξη του ΠΑΟΚ απαιτεί την ίδια ακριβώς προσέγγιση με την περσινή, ανεξαρτήτως τελικού αποτελέσματος. Γιατί αυτές οι εξετάσεις, αυτά τα βιβλία σου αφήνουν τεράστιο κέρδος, είτε περάσεις είτε όχι. Αρκεί να είσαι “εκεί”, παρών, με όλες σου τις δυνάμεις.