Τζόουνς: «Ήρθε η ώρα να επιστρέψω»
Για την επιστροφή του στη Θεσσαλονίκη, ύστερα από είκοσι πέντε χρόνια απουσίας του από τη χώρα μας, μίλησε ο Μάικ Τζόουνς.
Ο πρώτος Αμερικανός στην ιστορία του ΠΑΟΚ, με δηλώσεις του στην επίσημη ιστοσελίδα της ομάδας, παραδέχθηκε πως το πλήρωμα του χρόνου έφθασε: «Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να επιστρέψω. Και θέλω να ευχαριστήσω το Θεό που θα με αξιώσει να το ζήσω αυτό, γιατί δεν άντεχα άλλο και τον κόσμο του ΠΑΟΚ, που όλα αυτά τα χρόνια κατάφερε με διάφορους τρόπους να κρατήσει το όνομά μου ζωντανό. Ειδικά εδώ στην Κύπρο, όπου ζω, ο τρόπος που μου συμπεριφέρθηκαν οι φίλαθλοι του ΠΑΟΚ που με συναντούσαν ήταν συγκινητικός. Και όλα αυτά τα μηνύματα που έπαιρνα όλα αυτά τα χρόνια με έκαναν να θέλω τόσο πολύ να έρθω και πάλι στη Θεσσαλονίκη. Ήταν ένα τρομερό κίνητρο που κράτησε ζωντανή αυτή την σχέση». Είπε ακόμα…
Για την τότε παρουσία του στον ΠΑΟΚ: «Αγωνίστηκα στη μεγάλη Μπαρτσελόνα, έπαιξα στη Σολέ, στον Άρη, αλλά αυτό που συμβαίνει με τον ΠΑΟΚ είναι μοναδικό. Αυτή η συνεργασία ήταν η πρώτη και για τους δυο μας, για την ομάδα στην οποία ήμουν ο πρώτος της ξένος παίκτης στο πρωτάθλημα και για εμένα, που ο ΠΑΟΚ ήταν η πρώτη μου ομάδα στην Ευρώπη και το πρώτο μου επαγγελματικό συμβόλαιο».
Για το πώς φαντάζεται την επιστροφή του στη Θεσσαλονίκη: «Δεν μπορώ πραγματικά να εξηγήσω πώς αισθάνομαι. Θέλω σίγουρα να δω τον ΠΑΟΚ να κερδίζει ένα μεγάλο παιχνίδι. Μου αρκεί που θα μπω στο νέο γήπεδο της ομάδας και θα δω τον ΠΑΟΚ. Δεν ξέρω τι να περιμένω, είναι πολύ ιδιαίτερη στιγμή για εμένα. Στο μυαλό μου στριφογυρίζουν χιλιάδες αναμνήσεις».
Για τις πιο έντονες αναμνήσεις του από τον ΠΑΟΚ: «Θυμάμαι πολλά. Θυμάμαι όλους τους συμπαίκτες μου, τον Μπάνε, τον Μάτζικ, το Φασούλα, το Μακαρά, τον Κόρφα, τον Τάκη (Καρατζουλίδης), τον Μπιλ (Μέλις). Όλους… Ήταν μια πραγματική ομάδα και όλοι τους, όπως μπορούσαν, ήταν με τον τρόπο τους δίπλα μου όλα αυτά χρόνια. Θυμάμαι ότι τελευταίος είχε έρθει με τον ΠΑΟΚ ο Νίκος Σταυρόπουλος στην Κύπρο, με κάλεσε να έρθω κοντά στην ομάδα, μου έδωσε αναμνηστικά, το ίδιο είχε γίνει και λίγα χρόνια νωρίτερα, όταν είχε έρθει ο Πρέλεβιτς με τον ΠΑΟΚ ως προπονητής στην Κύπρο. Δεν με ξέχασαν κι αυτό είναι πολύ σημαντικό για εμένα. Νομίζω, όμως, ότι η πιο έντονη ανάμνηση που έχω ήταν εκείνο το παιχνίδι που κερδίσαμε για πρώτη φορά τον Άρη. Η ομάδα είχε πολλά χρόνια να τον κερδίσει και το πέτυχε στο πρώτο μου παιχνίδι απέναντι στον Άρη. Θυμάμαι επίσης ότι στο πρώτο μου παιχνίδι στο πρωτάθλημα, με τον Πανιώνιο, είχα πετύχει 35 πόντους και με ρώτησαν εάν πιστεύω ότι μπορώ να βγω πρώτος σκόρερ. Απάντησα φυσικά ναι, αλλά δεν μου είχε μιλήσει κανείς έως τότε για τον Γκάλη. Θυμάμαι και το πρώτο παιχνίδι που έπαιξα, ένα φιλικό με μία ομάδα από τη Γιουγκοσλαβία. Είχα πετύχει μόλις δύο πόντους στο πρώτο ημίχρονο, κάνοντας και πολλά λάθη, αποτέλεσμα των διαφορετικών κανονισμών σε σχέση με την Αμερική».
Για το μήνυμα που θα ήθελε να στείλει, με την ευκαιρία της επιστροφής του στη Θεσσαλονίκη: «Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσοι με βοήθησαν όλα αυτά τα χρόνια. Και θέλω να πω κάτι στους φιλάθλους του ΠΑΟΚ. Θέλω να τους δω στο γήπεδο, μου έχει λείψει αυτός ο εκπληκτικός τρόπος που φωνάζουν για την ομάδα. Και δεν θέλω να φωνάξουν το όνομά μου. Θέλω να δω εκείνο το εκπληκτικό σύνθημα που σηκώνουν ψηλά τα χέρια και φωνάζουν ΠΑΟΚ. Αυτό θέλω να φωνάξουν, ΠΑΟΚ και όχι Τζόουνς».
