Σοκ στην παγκόσμια κοινή γνώμη έχει προκαλέσει το αεροπορικό δυστύχημα στο Λέστερ το βράδυ του Σαββάτου (27/10), όταν και κατέπεσε το ελικόπτερο του ιδιοκτήτη της ομάδας στο πάρκινγκ του γηπέδου, λίγη ώρα μετά το τέλος του ισόπαλου (1-1) αγώνα με τη Γουέστ Χαμ για την Premier League. Όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν στο ότι στο ελικόπτερο επέβαινε και ο Βικάι Σβιβαναναπράμπα, ιδιοκτήτης των «αλεπούδων», με το ελικόπτερο να συντρίβεται υπό άγνωστες συνθήκες. Ο Ταϊλανδός συνήθιζε να μετακινείται με το ελικόπτερο και να πηγαίνει με αυτό στο γήπεδο για να δει τους αγώνες της ομάδας του. Στο σημείο της συντριβής ξέσπασε πυρκαγιά, έσπευσαν αμέσως πυροσβεστική και αστυνομία και τα νέα δεν είναι διόλου ευχάριστα. Το τραγικό συμβάν στο Λέστερ, ήρθε να προστεθεί σε μια μακρά λίστα αεροπορικών τραγωδιών που σχετίζονται με το ποδόσφαιρο και στη διάρκεια των χρόνων έχουν συνταράξει όλο τον πλανήτη…

Η τραγωδία της Superga

Η μεγάλη Τορίνο της δεκαετίας του ’40 είναι η πρώτη ποδοσφαιρική ομάδα που γνώρισε αεροπορική τραγωδία. Στις 4 Μαΐου του 1949 οι Ιταλοί επέστρεφαν στην… βάση τους έπειτα από ένα φιλικό παιχνίδι με την Μπενφίκα στην Λισαβόνα. Η πτήση της «Avio Linee Italiane» αναχώρησε το πρωί της Τετάρτης (4/5/49) στις 9:40 και στις 13:00 προσγειώθηκε στην Βαρκελώνη για τον ανεφοδιασμό του αεροσκάφους. Μάλιστα, κατά την παραμονή στην ισπανική πόλη, η ομάδα της Τορίνο δείπνησε με τους παίκτες της Μίλαν που είχαν ταξιδέψει για την Μαδρίτη.

Μία ώρα και 50 λεπτά αργότερα, το αεροσκάφος Fiat G.212CP ξεκίνησε το ταξίδι της επιστροφής για την ιταλική πόλη, όπου χιλιάδες οπαδοί της ομάδας περίμεναν τους ποδοσφαιριστές για να τους αποθεώσουν. Η Τορίνο εκείνη την στιγμή ήταν στην πρώτη θέση της βαθμολογίας και τέσσερις αγωνιστικές πριν το τέλος, είχε «κλειδώσει» το πρωτάθλημα στην γειτονική χώρα. Πριν την αναχώρηση, ο πιλότος ενημερώνεται από τον Πύργο Ελέγχου για τις άσχημες καιρικές συνθήκες που επικρατούν κοντά στο Τορίνο.

Μάλιστα, η συγκεκριμένη πληροφορία ήταν… καταδικαστική για το αεροσκάφος της «Avio Linee Italiane». Ο πιλότος, λίγα χιλιόμετρα πριν την προσγείωση, αποφάσισε να χάσει λίγο ύψος, καθώς η ορατότητά του ήταν ελάχιστη. Ωστόσο, η απόφασή του ήταν μοιραία, καθώς στις 17:05 της 4ης Μαΐου του 1949 το αεροσκάφος πρόσκρουσε στους πλαϊνούς τοίχους της Βασιλικής στο λόφο της Σουπέργκα, η οποία άγγιζε τα 75 μέτρα και ήταν το σήμα κατατεθέν του Τορίνο. Από την σύγκρουση 31 άτομα βρήκαν τραγικό θάνατο. Όλοι οι ποδοσφαιριστές της ομάδας, 2 τεχνικοί, 3 άνθρωποι της διοίκησης, 1 μεταφραστής, τα 4 μέλη του πληρώματος και 3 δημοσιογράφοι που κάλυψαν το φιλικό.

Δύο ημέρες αργότερα, περίπου μισό εκατομμύριο φίλαθλοι έδωσαν το «παρών» στην κηδεία των θυμάτων και είπαν το τελευταίο «αντίο» στα μεγάλα αστέρια της Τορίνο. Μάλιστα, στις 26 Μαΐου του 1949 το «Comunale» φιλοξένησε φιλικό παιχνίδι στη μνήμη των θυμάτων, μετά της Τορίνο και της Ρίβερ Πλέιτ του Αλφρέντο Ντι Στέφανο. Στον αγωνιστικό χώρο εμφανίστηκαν 11 αστέρια του ιταλικού πρωταθλήματος, όμως, κανένας δεν αγωνιζόταν στην «Grande Torino» αλλά σε άλλους συλλόγους της γειτονικής χώρας και θέλησαν μ’ αυτόν τον τρόπο να δηλώσουν τον σεβασμό τους. Στα τελευταία τέσσερα ματς του πρωταθλήματος, η Τορίνο αγωνίστηκε με την εφηβική ομάδα. Όμως, έκανε τέσσερις νίκες και πήρε τον τίτλο, μια και οι αντίπαλοι αγωνίστηκαν κι αυτοί με ποδοσφαιριστές μικρότερης ηλικίας, σε μία ένδειξη σεβασμού. Το σοκ στην Ιταλία ήταν τόσο μεγάλο, που την επόμενη χρονιά, στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας, η εθνική ομάδα της χώρας, ταξίδεψε με καράβι.

Η… διαβολική τραγωδία στο Μόναχο

Ήταν 6 Φεβρουαρίου του 1958 όταν η Ευρώπη και όλος ο πλανήτης γνώρισε τη δεύτερη μεγάλη αεροπορική τραγωδία στο ποδόσφαιρο. Ήταν η μέρα που οι «κόκκινοι διάβολοι» από το Μάντσεστερ πέρασαν στο Πάνθεον της ιστορίας, λόγω του τραγικού δυστυχήματος στο Μόναχο. Η Γιουνάιτεντ είχε αγνιστεί μία μέρα νωρίτερα κόντρα στον Ερυθρό Αστέρα στο Βελιγράδι για το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης. Οι παίκτες του Ματ Μπάσμπι είχαν πάρει την ισοπαλία 3-3 και είχαν προκριθεί στην επόμενη φάση της διοργάνωσης. Άμεσα, ξεκίνησε το ταξίδι για την επιστροφή στην… βάση με πτήση τσάρτερ της «British Airways». Πρώτη… στάση ήταν το αεροδρόμιο του Μονάχου, προκειμένου το ελικοφόρο «Airspeed Ambassador» να ανεφοδιαστεί για την ολοκλήρωση της διαδρομής του. Ήταν οι πρώτες πρωινές ώρες της 6ης Φεβρουαρίου του 1958. Λίγες ώρες αργότερα, το αεροσκάφος πήρε την άδεια να αναχωρήσει, αν και οι καιρικές συνθήκες ήταν τραγικές.

Ο πιλότος έκανε δύο αποτυχημένες προσπάθειες για να σηκώσει το αεροσκάφος, αλλά δεν τα κατάφερε. Προσπάθησε μία ακόμα και η τρίτη φορά ήταν η μοιραία. Το «Airspeed Ambassador» δεν κατάφερε να κερδίσει ύψος και έπειτα από ελάχιστα δευτερόλεπτα κατέπεσε σ’ ένα χωράφι δίπλα στο αεροδρόμιο. Από την σύγκρουση ανασύρθηκαν νεκροί οι Τζεφ Μπεντ, Ρότζερ Μπερν, Έντι Κόλμαν, Μαρκ Τζόουνς, Ντέιβιντ Πεγκ, Τόμι Τέιλορ και Λιάμ Γουίλαν, 4 στελέχη της ομάδας, 2 μέλη του πληρώματος, δύο φίλαθλοι και επτά δημοσιογράφοι, ενώ ο Ντάνκαν Έντουαρντς, μεγάλο αστέρι της Γιουνάιτεντ, κατέληξε λίγες ώρες αργότερα στο νοσοκομείο του Μονάχου. Υπαίτιος θεωρήθηκε από τις γερμανικές αρχές ο Τζέιμς Θέιν, πιλότος του αεροσκάφους, μια και όπως τόνισαν δεν ολοκλήρωσε την διαδικασία αποπαγοποίησης των φτερών του αεροπλάνου. Η British Airways απέλυσε τον πιλότο και έπειτα από 10 χρόνια στα δικαστήρια απαλλάχθηκε από κάθε κατηγορία.

Η τραγωδία ξεκλήρισε τη μεγάλη ομάδα των «κόκκινων διαβόλων» και το μέλλον δεν ήταν ευοίωνο. Όμως, την ίδια χρονιά, οι παίκτες που είχαν επιζήσει από το δυστύχημα, μαζί με πολλούς από την εβηφική ομάδα, έφτασαν μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας, όπου ηττήθηκαν 2-0 από την Μπόλτον. Την επόμενη χρονιά, ο Ματ Μπάσμπι, που είχε αναρρώσει από τα σοβαρά τραύματά του ξεκίνησε την επόμενη… γενιά των «μπέμπηδων». Το 1967 η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με τους Μπόμπι Τσάρλτον και Μπιλ Φόουκς που είχαν επιζήσει από την τραγωδία, αλλά και τον νεαρό τότε Τζορτζ Μπεστ, έφτασαν στην κατάκτηση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, επικρατώντας 4-1 της Μπενφίκα στον τελικό, δίνοντας τον πρώτο τίτλο σε ομάδα του «Νησιού».

Η τραγωδία της Δανίας

Η αλήθεια είναι πως η τραγωδία της 16ης Ιουλίου του 1960 με ποδοσφαιριστές της Δανίας δεν έχει γνωρίσει μεγάλη… προβολή. Οι Περ Φουντς Γιένσεν, Έρικ Πόνταλ Γιένσεν, Κερτ Κράμερ, Σόρεν Άντερσεν, Μπόργκε Λάρσεν, Άρνε Κάρλσεν, Ιμπ Έσκιλντσεν και Έρλινγκ Σπαλκ βρήκαν τραγικό θάνατο στο Όρεσουντ, κατά την διάρκεια της πτήσης από την Κοπεγχάγη για το Χέρνινγκ, όπου κατευθύνονταν για τις τελικές δοκιμές της Ολυμπιακής ομάδας της Δανίας. Το δυστύχημα προκλήθηκε από την απώλεια του ελέγχου του αεροσκάφους από τον πιλότο, ο οποίος σώθηκε από την τραγωδία, αλλά αναγκάστηκε να χάσει τα πόδια του.

Όταν… ξεκληρίστηκε η Γκριν Κρος

Στις 3 Απριλίου του 1961 24 επιβαίνοντες στο αεροσκάφος «Douglas DC-3» της «LAN Chile Flight» βρήκαν τραγικό θάνατο στις κορυφής των Άνδεων, προκαλώντας την πρώτη ποδοσφαιρική τραγωδία στην Λατινική Αμερική. Μεταξύ των επιβαινόντων ήταν και 8 ποδοσφαιριστές της Γκριν Κρος, ο προπονητής της ομάδας και ένας συνεργάτης του, αλλά και μέλη της διοίκησης. Η ομάδα του Σαντιάγκο είχε βρεθεί στο Κάστρο για αναμέτρηση του Κυπέλλου και επέστρεφε στην… βάση της. Το μικρό αεροσκάφος δεν επέτρεψε σ’ όλα τα μέλη του συλλόγου να επιβιβαστούν, αλλά χρειάστηκαν και δεύτερο αεροσκάφος, το οποίο επέστρεψε κανονικά στο Σαντιάγκο.

Έπειτα από μία εβδομάδα ερευνών για τα συντρίμμια του αεροσκάφους, μια και δεν υπήρχε καλή επικοινωνία μαζί του από τον Πύργο Ελέγχου, βρέθηκε η ουρά και μερικά ανθρώπινα μέλη από το δυστύχημα στον λόφο «Λα Γοτέρα». Ωστόσο, έπειτα από 54 χρόνια, μια ομάδα ερευνών ορειβατών, κατάφεραν να εντοπίσουν το υπόλοιπο αεροσκάφος αλλά και οστά από τους άτυχους επιβαίνοντες. Η τραγωδία, μαζί μ’ ένα οικονομικό σκάνδαλο, προκάλεσαν την διάλυση της Γκριν Κρος και την απορρόφησή της από την Τεμούκο.

Δεύτερη τραγωδία στην Λατινική Αμερική

Λίγα χρόνια μετά το αεροπορικό δυστύχημα της Γκιν Κρος, μία ακόμα ομάδα της Λατινικής Αμερικής γνώρισε την τραγωδία. Ήταν η 26η Σεπτεμβρίου του 1969 όταν η ομάδα της Λα Παζ, The Strongest δέχθηκε ένα ισχυρό πλήγμα. Το «συγκρότημα» του προπονητή Εουστάκιο Ορτούνιο είχε ταξιδέψει στην Σάντα Κρους για να δώσει ένα φιλικό παιχνίδι, κατά τη διάρκεια της διακοπής των αγωνιστικών υποχρεώσεων. Κατά την επιστροφή της ομάδας, το σήμα του αεροσκάφους χάθηκε και έπειτα από έρευνα του στρατού της Βολιβίας βρέθηκαν τα συντρίμμια το αεροπλάνου στην περιοχή Viloco.

Όλοι οι 74 επιβαίνοντες και τα 9 μέλη του πληρώματος βρέθηκαν νεκροί, μεταξύ των οποίων ήταν η ποδοσφαιρική ομάδα της Strongest. Συγκεκριμένα, στο μοιραίο αεροσκάφος επέβαιναν οι ποδοσφαιριστές: Αρμάντο Ανγκελάσιο, Ορλάνδο Κάσερες, Ερνάν Αντρέτα, Έκτορ Μαρκέτι, Αντουάρντο Αριγκό, Ραούλ Όσκαρ Φαρφάν, Χούλιο Αλμπέρτο Ντίας, Οσβάλντο Φράνκο, Ερνέστο Βιγέγκας, Χόρχε Ντουράν, Άνχελ Πόρτα, Χουάν Ιριόντο, Όσκαρ Γκουζμάν, Χόρχε Τάπια, Χερμάν Αλψάζαρ, Όσκαρ Φλόρες και Ντιόγκενες Τορίκο, αλλά και ο μάνατζερ Χοσέ Αϊγίον Γκέρα και το μέλλος του τεχνικού σταρ, Φελίπε Αγκιλάρ.

Η «μαύρη μέρα» της Παχτακόρ του Βασίλη Χατζηπαναγή

Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν ποτέ στην Ελλάδα. Ο Βασίλης Χατζηπαναγής γεννήθηκε στην Τασκένδη της τότε Σοβιετικής Ένωσης και σημερινή πρωτεύουσα του Ουζμπεκιστάν. Τα πρώτα του… βήματα τα έκανε την Δυναμό και το 1972 «μετακόμισε» στην Παχτακόρ, πριν έρθει στην Ελλάδα και τον Ηρακλή, τρία χρόνια αργότερα. Ωστόσο, η πρώην ομάδα του, δεν είναι γνωστή μόνο για το… ξεπέταγμα του «Βάσια», αλλά και για την αεροπορική τραγωδία στις 11 Αυγούστου του 1979, τέσσερα χρόνια μετά την αποχώρηση του Έλληνα ομογενή για τον «Γηραιό».

Η Παχτακόρ μόλις είχε επιστρέψει στην πρώτη κατηγορία του πρωταθλήματος στην Σοβιετική Ένωση και την μοιραία μέρα, ταξίδευε με προορισμό το Μινσκ της Λευκορωσίας, όπου θα αντιμετώπιζε την Ντιναμό. Ωστόσο, ένα απίστευτο ατύχημα στον εναέριο χώρο του Ντνιπροντζέρτσουνσκ στην Ουκρανία, την σημερινή πόλη Καμιάνσκε, προκάλεσε την πρώτη μεγάλη αεροπορική τραγωδία στην Σοβιετική Ένωση.

Η ομάδα επέβαινε στο αεροσκάφος «Tupolev Tu-134AK» από το Ντόνετσκ για την πρωτεύουσα της Λευκορωσίας και πάνω από το Καμιάνσκε συγκρούστηκε με το αεροσκάφος «Tupolev Tu-134A» που είχε ξεκινήσει το ταξίδι για το Κισινάου της Μολδαβίας. Κατά τη διάρκεια της πτήσης, οι εντολές προς τα δύο αεροσκάφη… μπέρδεψαν τον πιλότο του δεύτερου, καθώς «έπιασε» την συχνότητα του πρώτου και αυτό προκάλεσε την σύγκρουση των δύο αεροπλάνων στον αέρα. Όλοι οι 178 επιβαίνοντες στα δύο αεροσκάφη βρέθηκαν νεκροί. Μεταξύ αυτών ήταν οι 17 παίκτες της Παχτακόρ και τα μέλη του τεχνικού τιμ της ομάδας.

Συγκεκριμένα, στην μοιραία πτήση επέβαιναν οι ποδοσφαιριστές: Μιχαΐλ Ιβάνοβιτς Αν, Βλαντιμίρ Ιβάνοβιτς Φεντόροφ, Αλίμ μασάλιεβιτς Ασίροφ, Ραβίλ Ρουστάμοβιτς Αγκίσεφ, Κονταντίν Αλεξάντροβιτς Μπακάνοφ, Γιούρι Τιμοφέεβιτς Ζαγκουμένικ, Αλεξάντερ Ιβάνοβιτς Κορσένοφ, Νικολάι Μπορίσοβιτς Κουλίκοφ, Βλαντιμίρ Βασίλιεβιτς Μακάροφ, Σεργκέι Κονσταντίνοβιτς Ποκατίλοφ, Βίκτορ Νικολάεβιτς Τσούρκιν, Σιροζίντιν Ακχέντοβιτς Μπαζάροφ, Σουκράτ Μουσίμοβιτς Ισμπουτάεφ, Βλαντιμίρ Βαλιέβιτς Σαμπίροφ, ο προπονητής της ομάδας Ιντγκάι Μπορίσοβιτς Ταζετντίνοφ, ο μάνατζερ Βλαντιμίρ Βασίλιεβιτς Τσούμακς και ο αντιπρόεδρος Μανσούρ Ιναμντζάνοβιτς Ταλιμπζάνοφ.

Η μεγαλύτερη συγκάλυψη αεροπορικής τραγωδίας!

Μία από τις πιο... περίεργες υποθέσεις αποτελεί το αεροπορικό δυστύχημα της 8ης Δεκεμβρίου του 1987 όταν το αεροσκάφος που μετέφερε την ποδοσφαιρική ομάδα της Αλιάνζα Λίμα, συνετρίβη στον Ειρηνικό Ωκεανό, χιλιόμετρα μακριά από το αεροδρόμιο «Χόρχε Τσάβες» της πρωτεύουσας του Περού στην περιοχή Καλάο. Οι 43 επιβαίνοντες έχασαν την ζωή τους, ενώ μοναδικός επιζών ήταν ο πιλότος του αεροσκάφους.

Το ταξίδι της Αλιάνζα Λίμα είχε ξεκινήσει από την Πουκάλπα, έπειτα από τη νίκη 1-0 επί της τοπικής Ντεπορτίβο για το πρωτάθλημα του Περού. Αμέσως μετά το τέλος του αγώνα, οι φιλοξενούμενοι αναχώρησαν για το αεροδρόμιο, όπου επιβιβάστηκαν στο αεροσκάφος «Fokker F27-400M Friendship» του Ναυτικού της χώρας, το οποίο είχε «ναυλώσει» η διοίκηση της ομάδας για την άμεση μεταφορά των παικτών, των προπονητών και των μελών της διοίκησης.

Ωστόσο, λίγο πριν το αεροδρόμιο «Χόρχε Τσάβες», ο πιλότος δεν είχε ένδειξη για το κατά πόσο οι τροχοί είχαν «κατέβει» και το αεροσκάφος ήταν έτοιμο για προσγείωση. Για τον λόγο αυτό, ζήτησε από τον Πύργο Ελέγχου του αεροδρομίου να πλησιάσει σε μεγάλο βαθμό, προκειμένου να μπορέσουν οι εργαζόμενοι να διαπιστώσουν αν οι τροχοί ήταν «κάτω». Η απάντηση ήταν θετική και για τον λόγο αυτό, έγινε μία ακόμα… μανούβρα για να ξεκινήσει η πορεία της προσγείωσης. Ωστόσο, η δεύτερη απόπειρα ήταν η μοιραία, καθώς το αεροσκάφος πέρασε ελάχιστα εκατοστά πάνω από τον αεροδιάδρομο, δεν κατάφερε να προσγειωθεί και στην συνέχεια, το δεξί του φτερό, χτύπησε στον Ειρηνικό Ωκεανό, προκαλώντας την συντριβή του.

Άμεσα ξεκίνησαν οι έρευνες για τα αίτια της τραγωδίας που συντάραξαν το Περού, ωστόσο, έπειτα από απόφαση του στρατού της χώρας, οι πληροφορίες σταμάτησαν να δημοσιεύονται και ουδείς είχε σαφή εικόνα για το δυστύχημα και την κατάσταση των επιβαινόντων. Όμως, όλα τα μέλη του αεροσκάφους ήταν νεκρά.

Συγκεκριμένα, την ζωή τους έχασαν οι ποδοσφαιριστές: Κάρλος Μπουσταμάντε, Χοσέ Κασανόβα, Μίλτον Καβέρο, Άλντο Τσαμοτσούμπι, Λουίς Αντόνιο Εσκομπάρ, Τόμας Φαρφάν, Χοσέ Γκονζάλες Γκανόζα, Ιγκνάσιο Γκαρετόν, Γουίλιαμ Λεόν, Χοσέ Μεντόσα, Γκίνο Πένια, Ντάνιελ Ρέγιες, Σέζαρ Σουσόνι, Μπραούλιο Τεχάδα, Αλφρέντο Τομασίνι, Τζόνι Γουάτσον. Παράλληλα, νεκρός ανασύρθηκε ο Μάρκος Καλντερόν, προπονητής της ομάδας, έξι ακόμα μέλη του τεχνικού τιμ, τέσσερις άνθρωποι της διοίκησης, 8 τσιρλίντερ, τρεις διαιτητές και δύο μέλη του πληρώματος.

Η… σωτηρία των Γκούλιτ και Ράικαρντ!

Στην δεκαετία του ’90 το ολλανδικό ποδόσφαιρο ήταν στις… δόξες του. Μεγάλα ονόματα είχαν προκαλέσει… σεισμό στην Ευρώπη με τις επιδόσεις τους, όπως ήταν για παράδειγμα οι Ρούουντ Γκούλιτ, Φρανκ Ράικαρτ, Άρον Βίντερ, Μπράιαν Ρόι, Στάνλεϊ Μένζο και Ρέγκι Μπλίνκερ. Όλοι αυτοί είχαν ένα… κοινό. Προέρχονταν από το Σουρινάμ, ένα μικρό κράτος στην Λατινική Αμερική που αποτέλεσε αποικία της Ολλανδίας τα προηγούμενα χρόνια. Το… στοιχείο από το Σουρινάμ ήταν έντονο στην χώρα της Ευρώπης και για τον λόγο αυτό, ο τεχνικός, Σόνι Χάσνοε αποφάσισε να δημιουργήσει μία ομάδα, τους «Colourful 11».

Στόχος ήταν να προκαλέσει το ενδιαφέρον των νεαρών παιδιών του Σουρινάμ, να ασχοληθούν με το ποδόσφαιρο και μέσω του αθλήματος να δημιουργηθούν καλλιεργημένοι πολίτες για την κοινωνία. Για τον λόγο αυτό, αποφασίστηκε να πραγματοποιηθεί ένα φιλικό παιχνίδι κόντρα στην «SV Robinhood» πρωταθλήτρια του Σουρινάμ, τον Ιούνιο του 1989. Όμως, οι ολλανδικοί σύλλογοι αρνήθηκαν σε πολλούς επαγγελματίες ποδοσφαιριστές να πάρουν μέρος στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Και όπως… φάνηκε ήταν η καλύτερη απόφαση που πήραν.

Ο λόγος; Στις 7 Ιουνίου του 1989 το αεροσκάφος που μετέφερε τους Ολλανδούς ποδοσφαιριστές στο Σουρινάμ, ενεπλάκη σε αεροπορικό δυστύχημα, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο 15 παικτών αλλά και των υπόλοιπων 161 επιβαινόντων. Όλα έγιναν όταν το αεροπλάνο πλησίασε τον αεροδιάδρομο για τη προσγείωση, ωστόσο, περίπου 25 μέτρα πάνω από το έδαφος, ο ένας κινητήρας χτύπησε σε δέντρο και ακολούθησε δεύτερη πρόσκρουση. Αυτό προκάλεσε την απώλεια του ελέγχου από τον πιλότο και η σύγκρουση στο έδαφος ήταν τόσο ισχυρή, που προκάλεσε την συντριβή.

Νεκροί ανασύρθηκαν οι ποδοσφαιριστές: Ρούουντ Ντέγκενααρ, Λόιντ Ντόεσμπουργκ, Στιβ φαν Ντόρπελ, Βέντερ Φράσερ, Φριτς Γκόοντινγκς, Τζέρι Χάατρεχτ, Βίργκαλ Γιόεμανκαν, Άντρο Νελ, Ρούμπεν Κογκελντάνς, Όρτβιν Λίνγκερ, Φρεντ Πάτρικ, Άντι Σάρμιν, Έλφριεντ Βέλντμαν, Γλοριάν Βίτζεντ και ο προπονητής Νικ Σιέντρα.

Η τραγωδία που συγκλόνισε την Ζάμπια

Την δεκαετία του ’90 η Εθνική Ζάμπια είχε δημιουργήσει ένα ισχυρό σύνολο που έδειχνε έτοιμο να «χτυπήσει» τίτλους στην Αφρική, αλλά και καλές εμφανίσεις στα Παγκόσμια Κύπελλα. Μεγάλο αστέρι ήταν ο Καλούσα Μπουάλια, ο οποίος αγωνιζόταν στην Αϊντχόφεν. Τον Απρίλιο του 1993 οι «χάλκινες σφαίρες» θα αντιμετώπιζαν την Σενεγάλη στο Ντακάρ, για τα προκριματικά του Μουντιάλ της Αμερικής. Ωστόσο, στις 27 του μηνός γράφτηκε η πιο «μαύρη» σελίδα στην ιστορία της χώρας.

Το αεροπλάνο που μετέφερε την αποστολή, εκτός του Μπουάλια, που θα ταξίδευε από την Ολλανδία για την Αφρική, συνετρίβη στον Ατλαντικό Ωκεανό, 500 μέτρα από την ακτή της Λίμπρεβαϊλ της Γκαμπόν. Ο πιλότος του μοιραίου αεροσκάφους, αντιλήφθηκε φωτιά στον έναν κινητήρα του «DHC-5D Buffalo», αλλά λανθασμένα έκλεισε τον διακόπτη από τον άλλο κινητήρα, με αποτέλεσμα να σταματήσει η λειτουργία και το αεροσκάφος συνετρίβη στον Ωκεανό, προκαλώντας τον θάνατο όλης της ομάδας της Ζάμπια.

Το άσχημο της υπόθεσης είναι πως το συγκεκριμένο αεροπλάνο είχε σταματήσει τις πτήσεις για μερικούς μήνες, λόγω προβλημάτων. Κατά την διάρκεια των δοκιμών που έγιναν για την… επαναλειτουργία του, παρουσίασε κι άλλα προβλήματα, ωστόσο, πήρε το… πράσινο φως να πετάξει. Η κατάστασή του ήταν τέτοια που είχαν προγραμματιστεί τρεις στάσεις πριν τον τελικό προορισμό στο Ντακάρ. Η πρώτη ήταν στο Κονγκό, η δεύτερη είχε προγραμματιστεί για την Γκαμπόν, ωστόσο, λίγο μετά την απογείωση, έγινε το μοιραίο. Ο Πύργος Ελέγχου έχασε κάθε επαφή με το αεροσκάφος και λίγα λεπτά αργότερα, ακούστηκε η ισχυρή έκρηξη.

Οι Έφορντ Τσαμπαλά, Τζον Σοκο, Γουάιτσον Τσάνγκβε, Ρόμπερτ Γουατιγιακένι, Έστον Μουλένγκα, Ντέρμπι Μακίνκα, Μόσες Τσικουαλακουάλα, Γουίσντομ Μούμπα Τσάνσα, Κέβιν Μουτάλε, Τίμοθι Μουίτουα, Νούμπα Μουίλα, Ρίτσαρντ Μουάνζα, Σάμουελ Τσομπά, Μόσες Μασούα, Κενάν Σιμάμπε, Γκόντφρεϊ Κάννγκουα, Γουίντερ Μπούμπα και Πάτρικ Μπάντα βρήκαν τραγικό θάνατο, όπως και ο προπονητής Γκόντφρεϊ Τσιτάλου, οι βοηθοί του, αλλά και τα υπόλοιπα μέλη του τεχνικού σταφ και της ομοσπονδίας.

Όταν ξεκληρίστηκε η Σαπεκοένσε

Η πιο πρόσφατη αεροπορική τραγωδία που αφορούσε και το ποδόσφαιρο, ήταν αυτή της 28ης Νοεμβρίου 2016. Τότε, η πτήση 2933 της LaMia Airlines μετέφερε 77 ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένου παικτών και προσωπικού της ομάδας Σαπεκοένσε από τη Βραζιλία και συνετρίβη όταν πλησίαζε στο Μεντεγίν της Κολομβίας. Τα αίτια που αναφέρθηκαν ήταν ηλεκτρική βλάβη και πιθανή έλλειψη καυσίμων. Από το τραγικό συμβάν απεβίωσαν 71 άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων και 21 δημοσιογράφων, όλοι σχετιζόμενοι ουσιαστικά με την ομάδα και προφανώς σε αυτούς ήταν και το πλήρωμα του αεροπλάνου.

Από τη Σαπεκοένσε επέζησαν μόνο ο αριστερός μπακ Άλαν Ράσελ, ο τερματοφύλακας Φολμάνι του οποίου ακρωτηρίασαν τα πόδια για να ζήσει και στόπερ Νέτο. Ο τερματοφύλακας Ντανίλο που αρχικά επέζησε, εν τέλει απεβίωσε λίγο πριν φτάσει στο νοσοκομείο. Η ομάδα έμεινε με μόλις 9 παίκτες που δεν είχαν συμπεριληφθεί στην αποστολή και δεν ταξίδεψαν με τη μοιραία πτήση.

Η Σαπεκοένσε θα αντιμετώπιζε τη Νασιονάλ της Κολομβίας στους τελικούς του Copa Sudamericana 2016,  προφανώς βέβαια έγινε αναβολή του παιχνιδιού και οι Κολομβιανοί προσφέρθηκαν να παραχωρήσουν ισοπαλία για να δοθεί ο τίτλος στη Σαπεκοένσε. Όλες οι ομάδες της Βραζιλίας, αλλά και από άλλες χώρες του πλανήτη, προσφέρθηκαν να δανείσουν και να  δώσουν ακόμα και ως ελεύθερους ποδοσφαιριστές στη Σαπεκοένσε, έτσι ώστε να μην υποβιβαστεί για τρία χρόνια όπως προέβλεπαν οι κανονισμοί από τη στιγμή που δεν είχε τον απαιτούμενο αριθμό παικτών. Σταδιακά, η Σαπεκοένσε άρχισε να επιστρέφει στην κανονικότητα, όμως, κανείς δεν πρόκειται να ξεχάσει όσα έγιναν τον Νοέμβριο του 2016 λίγο έξω από τη Μεντεγίν της Κολομβίας…