4:09:43... Οι συγκλονιστικές μαρτυρίες ατόμων που βρέθηκαν στο επίκεντρο της έκρηξης στη Βοστώνη
Τις συγκλονιστικές μαρτυρίες των ανθρώπων που βρέθηκαν μπροστά από το σημείο της έκρηξης στο Μαραθώνιο της Βοστώνης, κατέγραψε σε ένα καταπληκτικό ρεπορτάζ η ιστοσελίδα των New York Times.
Ουσιαστικά αυτό που ζητήθηκε από άτομα που έζησαν την πιο τραυματική εμπειρία της ζωής τους, όπως παραδέχτηκαν, ήταν να περιγράψουν το πρώτο πράγμα που σκέφτηκαν, είπαν ή έκαναν, μόλις πραγματοποιήθηκε η έκρηξη. Ακριβώς 4 ώρες, 9 λεπτά και 43 δευτερόλεπτα μετά την έναρξη του μαραθωνίου της Βοστώνης...
Πάνω στη φωτογραφία που τραβήχτηκε από το NBC, ακριβώς τη στιγμή της έκρηξης, έκαναν την ανάλυση των προσώπων οι υπεύθυνοι της εφημερίδας, βρήκαν τα στοιχεία τους και επικοινώνησαν μαζί τους. Οσα είπαν, συγκλονίζουν, κυριολεκτικά...
Κριστίν Μπιαγκιότι, 46, σύμβουλος επιχειρήσεων και Κάιλα, 18, Μέντον Μασαχουσέτη
«Η Κάιλα είχε το χέρι της υψωμένο στον αέρα. Ο κόσμος την αποθέωνε καθ’ όλη τη διάρκεια».
Αυτή τη χρονιά, η Κριστίν και η Κάιλα Μπιαγκιότι, έγιναν η πρώτη μητέρα και κόρη που λάμβαναν μέρος στο Μαραθώνιο της Βοστώνης σαν ομάδα σε αναπηρικό καροτσάκι. Η Κάιλα, που πάσχει από μιτοχονδριακή εγκεφαλομυοπάθεια, βρίσκεται στο πρόγραμμα του μαραθωνίου στο Νοσοκομείο για παιδιά της Βοστώνης για χρόνια, μαζί με δρομείς που συγκέντρωσαν χρήματα στο όνομά της. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που συμμετείχε στο Μαραθώνιο.
Ντέμπι Κάπριο, 50, νοσοκόμα, Ρόκλαντ, Μας
«Είπα δυνατά: Έτσι τελειώνει η ζωή μου».
Η κα. Κάπριο είναι μια αθλήτρια του τριάθλου, ο φίλος της οποίας, εξασφάλισε για αυτήν θέση στον αγώνα. Ήταν ενθουσιασμένη που έτρεχε τον δεύτερο μαραθώνιο στη Βοστώνη και ήλπιζε να τον ολοκληρώσει σε λιγότερο από τέσσερις ώρες. Έχασε τον στόχο της, αλλά ήταν χαρούμενη που τερμάτισε όταν η πρώτη βόμβα εξερράγη.
Τζο Κούρσιο, 63, υπάλληλος ασφάλειας, Τσάλφοντ, Πενσιλβάνια
«Ήμουν τυχερός εκείνη τη μέρα και υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δεν ήταν».
Ο κ. Κούρσιο έχει τρέξει σε περίπου 70 μαραθωνίους. Το πλάνο του ήταν να τρέχει σε αυτόν της Βοστώνης κάθε πέντε χρόνια για να τον κρατά ιδιαίτερο για αυτόν, αλλά μετά τα γεγονότα της προηγούμενης εβδομάδας, είναι αποφασισμένος να επιστρέψει τον επόμενο χρόνο.
Ντέμι Κλαρκ, 36, προπονήτρια υγείας, Φορτ Μιλ, Σάουθ Καρολάινα
«Κοίταξα τα χέρια μου και έτρεμα».
Η κα. Κλαρκ έτρεχε για την οργάνωση Dream Big! Που ασχολείται με αθλητικό εξοπλισμό και προγράμματα για κατώτερου εισοδήματος και άστεγα κορίτσια στην περιοχή της Βοστώνης. Ο σύζυγός της, Μπράιαν και οι δύο κόρες της, ηλικίας 7 και 9, καθόταν στις κερκίδες ακριβώς μπροστά από την πρώτη έκρηξη.
Ντέμπορα Μάρκος, 52, αναπληρώτρια επικεφαλής, Οναλάσκα, Ουίσκονσιν
«Απλά συνέχισα να περιπλανιέμαι στους δρόμους και να περπατώ σε κύκλους, κλαίγοντας».
Η κα. Μάρκος ξεκίνησε να τρέχει το 2004 βλέποντάς το σαν μια ευκαιρία να είναι μαζί με φίλους. Μπορούσε με το ζόρι να τρέξει μισό μίλι. Τώρα, σε μεγάλες αποστάσεις, ανυπομονεί να φτάσει στο Μίλι 14 και 15 και να αρχίσει να προσπερνά ανθρώπους.
Πέγκι Μπόρεν, 47, Οικιακά, Σεντ Τζορτζ, Γιούτα
«Από την πρώτη γραμμή, είχα ένα χαμόγελο στο πρόσωπό μου όλη την ώρα».
Η κα. Μπόρεν, μια μητέρα πέντε παιδιών και επτά φορές μαραθωνοδρόμος, είχε τον Μαραθώνιο της Βοστώνης στη λίστα της για πολλά χρόνια. Όταν έφτασε στη γραμμή του τερματισμού, είπε, ότι ο αγώνας της φάνηκε σχεδόν τέλειος.
Άλαν Χάγκιαρντ, 66, Χάμντεν, Κονέκτικατ
«Ήταν πάνω από τους θεατές, οπότε ήξερα ακριβώς τι ήταν. Και εκεί λύγισα. Έβρισα και άρχισα να κλαίω».
Ο κ. Χάγκιαρντ έχει τρέξει σε δεκάδες μαραθωνίους. Η προπόνηση, λέει, σημαίνει να έχεις προοπτική τεσσάρων μηνών, τρέχοντας τις περισσότερες μέρες. Όσο κρατούν τα πόδια του, λέει, θα το συνεχίσει.
Τζοάνα Χάντελ, 53, κλινική ερευνήτρια, Μάλβερν, Πενσιλβάνια
«Ο Μαραθώνιος καταναλώνει χρόνο και είναι κατά κάποιον τρόπο ένα εγωιστικό άθλημα. Τα θύματα αυτής της τραγωδίας μας χειροκροτούσαν χωρίς εγωισμό, τους αγαπημένους τους».
Η κα. Χάντελ έχει ολοκληρώσει περισσότερους από 60 μαραθωνίους, αλλά στη Βοστώνη που τρέχει κάθε χρόνο από το 2000 είναι ο αγαπημένος της. Μετά την έκρηξη, ένας φωτογράφος, την πέταξε μακριά και έχασε δύο δάκτυλα. Όταν ξύπνησε, είδε έναν γιατρό που της έβαζε τα δάκτυλά της πίσω στη θέση τους, λέγοντας: «Μην ανησυχείς, είμαι ορθοπεδικός».
Χίλαρι Άντερσον, 26, διαχειριστής έργων, Σόμερβιλ, Μασαχουσέτη
«Θυμάμαι να ψάχνω για αεροπλάνα. Θυμάμαι ακριβώς πού ήμουν στις 11/9 και η πρώτη μου αντίδραση ήταν να κοιτάξω επάνω για να δω τι ερχόταν».
Η κα. Άντερσον συγκέντρωνε χρήματα για την MetroLacrosse, έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό που αναπτύσσει προγράμματα σε αστικές περιοχές. Στον Μαραθώνιο της Βοστώνης της τελευταίας σεζόν, ο στόχος της ήταν να τερματίσει. Αυτή τη φορά ήταν για την πλάκα της. Το να τρέχει σε αγώνες σαν και αυτούς, είπε, την κάνει να νιώθει μέλος κάτι πιο μεγάλου.
Ρέι ΜακΚένα, 62, πωλήτρια κρασιού, Τόλαντ, Κονέκτικαντ
«Δύο άνθρωποι εμφανίστηκαν που ήταν τουρίστες στη Βοστώνη που είχαν έρθει για να παρακολουθήσουν τον αγώνα και ρώτησαν: πώς θα πας σπίτι; Και η Μάργκαρετ είπε: Θεωρώ με τα πόδια, δεν ξέρω. Και της έδωσαν 20 δολάρια και είπαν: Μπορείτε να πάρετε ένα ταξί».
Ο κ. ΜακΚένα είναι ένας πρώην δρομέας του οποίου η κόρη, Μάργκαρετ, έτρεχε τον πρώτο της μαραθώνιο. Περίμενε για αυτήν στη γραμμή του τερματισμού για να τη βγάλει φωτογραφία, αλλά ήταν στο Μίλι 24 όταν η βόμβα εξερράγη.
