Ο Γιούργκεν Κλοπ χαίρεται που δεν είναι στους πάγκους: «Δε μου λείπει τίποτα από αυτή τη ζωή»

Υπήρξε σπουδαίος προπονητής, αφήνοντας εποχή στη Ντόρτμουντ και τη Λίβερπουλ. Ο Γιούργκεν Κλοπ είναι απ’ τους κορυφαίους τεχνικούς της προηγούμενης δεκαετίας. Με τον ίδιο να γυρίζει την πλάτη στη συγκεκριμένη καριέρα.

Πλέον είναι υπεύθυνος των ομάδων του Red Bull Group. Δουλειά σαφώς πιο χαλαρή σε ρυθμούς και πίεση. Ο Κλοπ σε συνέντευξή του στο «Athletic» μάλιστα, ξεκαθάρισε πως δεν είναι στα πλάντα του να επιστρέψει ποτέ στην προπονητική.

Μεταξύ άλλων είπε:

«Δεν μου λείπει τίποτα από αυτή τη ζωή. Ως προπονητής, έχω πάει σε πολλές χώρες, αλλά δεν έχω δει καμία: μόνο ξενοδοχεία, στάδια και προπονητικά κέντρα. Έχω πάει σε δύο γάμους στη ζωή μου: ο ένας ήταν δικός μου, ο δεύτερος πριν από δύο μήνες. Και στον κινηματογράφο; Τέσσερις φορές, όλες τους τελευταίους δύο μήνες.

Σε κάποιο σημείο, συνειδητοποίησα ότι δεν ήθελα να είμαι πια προπονητής. Δεν θα το ξανακάνω ποτέ; Προς το παρόν, μου φαίνεται η πιο πιθανή επιλογή. Αλλά ποτέ δεν ξέρεις: είμαι 58. Αν ήθελα να ξαναρχίσω την προπονητική στα 65, όλοι θα έλεγαν: “Είπες ότι δεν θα ξαναγίνεις ποτέ προπονητής”. Αυτή τη στιγμή, αυτό νομίζω.

Περίμενα να αρχίσουν τα παιχνίδια του Σαββατοκύριακου μπροστά στην τηλεόραση; Απολύτως όχι. Ήμουν πολύ χαρούμενος με τον τρόπο που έπαιζε η Λίβερπουλ. Παρακολούθησα μερικά παιχνίδια. Αλλά δεν είμαι από τους ανθρώπους που λένε, “Ω, είναι Σάββατο!” Δεν ήξερα καν πότε θα άρχιζαν οι αγώνες. Μόλις είχα φύγει. Αφού έφυγα, απολαμβάναμε τη ζωή, περνώντας χρόνο με τα εγγόνια μας, εντελώς φυσιολογικά πράγματα, γνωρίζοντας ότι μια μέρα θα επέστρεφα στη δουλειά. Αλλά γνωρίζοντας επίσης ότι δεν ήθελα πλέον να είμαι προπονητής. Αν κοιτάξετε την καριέρα μου, υπάρχουν πολύ πιο επιτυχημένες και θριαμβευτικές καριέρες από τη δική μου. Αλλά τα έχω ζήσει όλα. Έχω χάσει περισσότερους τελικούς Champions League από ό,τι έχουν παίξει οι περισσότεροι άνθρωποι. Ξέρω τι σημαίνει να χάνεις και πώς συνεχίζεται η ζωή. Δεν χρειάζεται να κρατάω τις εμπειρίες μου για τον εαυτό μου. Ποτέ δεν είχα χρόνο να μιλήσω για τους άλλους, επειδή πάντα υπήρχε ένας άλλος αγώνας στον ορίζοντα. Τώρα, αν με ρωτήσει κάποιος κάτι, είμαι το πιο ανοιχτό βιβλίο που ξέρω».