«Πώς το παίρνω στα χαρτιά;»

Οι συνομιλίες που ακολουθούν είναι χαρακτηριστικές.

Την 13/2/2011 συνομιλεί με τον «Χάρη» (Χ), αγνώστων λοιπών στοιχείων και αναφέρουν τα εξής:

Α: Θέλω να σου κάνω μια ερώτηση. Πέφτει αντικείμενο στο κεφάλι κάποιου, μπαίνει κάποιος και δίνει χαστούκι σε έναν παίκτη.
Χ: Ναι.
Α: Οτιδήποτε έχει σχέση με τη βία, τι γίνεται για να πάρω το παιχνίδι στα χαρτιά, πέφτει κάτω ο παίκτης και δεν σηκώνεται;
Χ: Πέφτει κάτω, δεν σηκώνεται, πάει στο νοσοκομείο και είναι ο... διαιτητής, είναι όμως ο απόλυτος κυρίαρχος. Πρέπει να πειστεί ο διαιτητής για να μην συνεχίσει το παιχνίδι.
Α: Ναι, αν το συνεχίσει εγώ δεν έχω αιτία.
Χ: Δεν υπάρχει ένσταση μη αντικανονικής συνέχισης.
Α: Όχι, δεν λέμε αυτό, λέμε ότι κύριοι η αιτία αυτή να τραυματιστεί ο παίκτης μου.
Χ: Ναι.
Α: Να χτυπήσουν τον παίκτη με μπουνιές, προκάλεσε ψυχικά, αρ... ψυχολογικά.
Χ: Δυστυχώς δεν κερδίζεται, δυστυχώς.
Α: Δεν κερδίζεται ε;
Χ: Δυστυχώς. Εκείνη την ώρα το κρίνεσθαι, εκεί που κρίνεται είναι να πειστεί ο διαιτητής και ο παρατηρητής και να γράψουνε ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί. Η αστυνομία δεν εγγυάται, την γράφουν στα αρ... τους την αστυνομία οι διαιτητές, μπορεί να τη γράψει.
Α: Ναι.
Χ: Να πει ότι εδώ διαπιστώνω συνθήκες τρομοκρατίας, τελείωσε.
Α: Μάλιστα, δύσκολο, πού να το κάνει αυτό;
Χ: Ναι δύσκολο, γιατί είναι. Όχι δύσκολο, μπορεί δεν ξέρεις, τι μπορεί να γίνει αν γίνει ζούγκλα και απειλές. Να γίνει φαλτσοσφύριγμα.
Α: Για να δούμε.