Παπαδάκης: Το πλήγμα είναι μεγάλο αλλά αισιοδοξούμε!

Για τον Κώστα Παπαδάκη η ακολουθία εξελίξεων στην ονομασία της ομάδας που «κατοικοεδρεύει» στην ανατολική πλευρά του γηπέδου της Σοχώρας, από ΕΑΡ, σε ΕΑΡ 2000 και τελικά σε Ρεθυμνιακό λίγη σημασία έχει μπροστά στην ιστορία της. Πόσο μάλλον σε όλα όσα νιώθει εκείνος από τότε που σαν μικρός ηλικιακά φίλαθλος της την παρακολουθούσε, μέχρι και τις ημέρες Πανελλαδικής ταλαιπωρίας που διανύουμε και πλέον την υπηρετεί από το πιο υψηλό πόστο της διοίκησης της.

Και αυτά που νιώθει εξωτερικεύονται με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο σε κάθε του ενέργεια. Είτε αυτή εκφράζει κάθε του προσπάθεια να την ενισχύσει με ικανό και ποιοτικό έμψυχο δυναμικό, είτε να υπερασπιστεί την ιστορία της όταν τα αγαπημένα του «δελφίνια» βιώνουν την αδικία. Λάτρης του καλού ποδοσφαίρου, του «ευ’ αγωνίζεσθε», αλλά και της ισονομίας, ελάχιστες φορές βρέθηκε να διαμαρτύρεται έξω από τα αποδυτήρια διαιτητών έστω και αν η ομάδα του μπορεί να αδικήθηκε.

Και αυτό γιατί δεν είναι μια μορφή έκφρασης που τον πρεσβεύει. Για εκείνον το ποδόσφαιρο εξάλλου έχει την μορφή του παιχνιδιού. Με την υγεία και την ομορφιά που το συνοδεύει. Όχι μια 90 και κάτι λεπτά διαδικασία εξυπηρέτησης συμφερόντων. Η φιλοσοφία του αυτή άλλωστε, όπως και η αγάπη που νιώθει για τον Ρεθυμνιακό, είναι εκείνα τα στοιχεία που τον διατήρησαν στην θέση του «ισχυρού άντρα» των «κυανόλευκων» και έπειτα από τις πρόσφατες αρχαιρεσίες που πραγματοποιήθηκαν στα γραφεία του συλλόγου στις 22 Ιουλίου του τρέχοντος έτους.

«Η αγάπη μου για τον αθλητισμό ήταν και είναι δεδομένη», ήταν τα πρώτα λόγια του Κώστα Παπαδάκη όταν τον ρωτήσαμε, ποιοι ήταν εκείνοι οι λόγοι που τον οδήγησαν να ασχοληθεί διοικητικά με τον Ρεθυμνιακό και μάλιστα για παραπάνω από 12 χρόνια και πρόσθεσε: «Ξεκίνησε, όταν από μικρό παιδί μια από τις ελάχιστες ψυχαγωγίες που είχαμε ήταν το κυριακάτικο απόγευμα στο γήπεδο της Σοχώρας. Στην αρχή συνοδευόμενος από τον πατέρα μου, που από τη δεκαετία του ’60 υπήρξε ποδοσφαιρικός παράγοντας του Ρεθυμνιακού, και αργότερα ως φίλαθλος, παρακολουθώντας την πορεία της ομάδας που μετεξελίχθηκε σε ΕΑΡ, ΕΑΡ 2000 και ξανά Ρεθυμνιακός. Παρακολούθησα πάρα πολλούς αγώνες της ομάδας στο νομό Ρεθύμνου, σε όλη την Κρήτη αλλά και στην Αττική, ως φοιτητής την δεκαετία του ’80. Έτσι, δέθηκα ιδιαίτερα με την ομάδα αυτήν, στην οποία και διετέλεσε για μεγάλο χρονικό διάστημα παράγοντας και αργότερα πρόεδρος από το 1994-1996 της ΕΑΡ – που τότε πραγματοποίησε τη μεγάλη της επιτυχία πανελληνίως στη Β΄ Εθνική – ο πατέρας μου, Σταύρος Παπαδάκης.

Ίσως όλα αυτά, οι παραστάσεις που είχα από παιδί, οι συγκινήσεις που βίωσα, το όνειρό μου να ξαναδώ την ομάδα να αγωνίζεται στις μεγάλες κατηγορίες, συνετέλεσαν στην απόφασή μου να συμμετάσχω για πρώτη φορά ως αντιπρόεδρος στην ΕΑΡ 2000. Δέκα χρόνια μετά, το 2008, όταν παραιτήθηκε ο πρόεδρος της ομάδας Γιάννης Κουνδουράκης, ανταποκρινόμενος στο κάλεσμά του, ανέλαβα τη σκυτάλη της προεδρίας της ομάδας. Το σίγουρο πάντως είναι ότι δεν έγινα πρόεδρος ούτε για να καταξιωθώ κοινωνικά ή οικονομικά, ούτε για να γεμίσω τον ελεύθερο χρόνο μου. Το αντίθετο, γιατί όπως καταλαβαίνετε, η θέση του παράγοντα σε ένα ποδοσφαιρικό σύλλογο απαιτεί μεγάλες θυσίες σε χρόνο και χρήμα».

«Πλήγμα για τα νοικοκυρεμένα σωματεία…»

Ο Κώστας Παπαδάκης πάντως έχει καταφέρει να ηγείται του διοικητικού συμβουλίου μιας ομάδας που στους κύκλους της Γ’ Εθνικής κατηγορίας «κυκλοφορεί» με τον χαρακτηρισμό «νοικοκυρεμένη». Είναι ένα γκρουπ ανθρώπων που τηρεί τις δεσμεύσεις του προς το έμψυχο δυναμικό των «δελφινιών», την τεχνική ηγεσία τους και προσπαθεί για όλα όσα θα τιμούν την ιστορία της ομάδας. Τις τελευταίες δύο σεζόν πάντως η έλευση της πανδημίας του Κορονοϊού δεν τους έχει δώσει την ευκαιρία να δουν την ομαλή υλοποίηση του προγραμματισμού τους γεγονός που τονίζει αναφερόμενος σε σχετική ερώτηση ο πρόεδρος των «κυανόλευκων».

«Στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή όλη η ανθρωπότητα μαστίζεται υγειονομικά, οικονομικά και κοινωνικά από την πανδημία. Ένα από τα θύματα της κατάστασης αυτής είναι και το ερασιτεχνικό (στα χαρτιά και μόνο) ποδόσφαιρο. Το πλήγμα είναι μεγάλο και ειδικά για τα νοικοκυρεμένα σωματεία, όπως η ομάδα μας, ο Ρεθυμνιακός. Έχουμε προγραμματίσει και έχουμε επενδύσει όλοι μας, με τα μέλη του Δ.Σ, σε ένα πρωτάθλημα Γ’ Εθνικής που παρέμεινε ημιτελές την αγωνιστική περίοδο 2019-2020 και σε ένα πρωτάθλημα που διεκόπη ξαφνικά, μόλις μετά από 4 αγωνιστικές, το 2020-2021. Η ανησυχία και η αβεβαιότητα είναι μεγάλες ενώ η βοήθεια είναι ανύπαρκτη».

«Δεδομένες μεγάλες οι δυσκολίες…»

Καταλήγοντας ο Κώστας Παπαδάκης θέλει να περάσει το δικό του ελπιδοφόρο μήνυμα στον κόσμο του αθλητισμού και δη του ποδοσφαίρου.

«Παρόλα αυτά, η μείωση των κρουσμάτων COVID και οι ανακοινώσεις για την έλευση του εμβολίου, μας κάνουν να ελπίζουμε και να αισιοδοξούμε ότι το πολύπαθο πρωτάθλημα θα ξεκινήσει ξανά. Βέβαια, δεν είμαστε αιθεροβάμονες. Γνωρίζουμε ότι αν και εφόσον αυτό γίνει, οι δυσκολίες θα είναι δεδομένες και μεγάλες. Θέλουμε να ελπίζουμε όμως, ότι δε θα είναι ανυπέρβλητες».

Πηγή: prismasport