Αν ζούσε o Νιόνιος, πόσους «διαόλους» θα έριχνε; (photos+videos)

Μια συγκλονιστική ιστορία με σημείο αναφοράς τα χρόνια του πολέμου με πρωταγωνιστή τον λατρεμένο ηθοποιό Διονύση Παπαγιαννόπουλο. Τον άνθρωπο που έκλεισε την πόρτα στον ναζιστή Μαξ Μέρτεν -του πρωτοστάτη επί ελληνικού εδάφους  της αδίστακτης «χοάνης» προς το Αουσβιτς - του ανθρώπου που πέθανε ολομόναχος σ' ένα διαμέρισμα της Αθήνας  το 1984 και βρήκαν το άψυχο κορμί του μερικές ημέρες μετά.

Της Γεωργίας Λινάρδου

Εψαχνα ένα πρόσωπο από τον πόλεμο του τότε. Μια ανθρώπινη ιστορία που κάθε της σημάδι στην πορεία της ζωής να αντηχεί αξίες που σήμερα είτε είναι χαμένες, είτε τις έχουμε ξεχάσει. Υπάρχουν πολλές τέτοιες ιστορίες ανθρώπων απ' τα παλιά. Σ' αυτήν, όμως, που θέλησα να σταθώ είναι στον λατρεμένο μου «μπαρπά Γιώργο», τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο. Τον άνθρωπο που ξεκίνησε να σπουδάσει ηθοποιός λέγοντας ψέμματα στη μάνα του πως πάει να σπουδάσει δάσκαλος, που έμεινε πιστός στο όραμά του, που τίμησε το όνομά του, που αρνήθηκε χρήματα από προικιό κι ας τα είχε ανάγκη και που εν τέλει πέθανε ολομόναχος Μεγάλη Τρίτη του 1984 σ' ένα δυάρι του δευτέρου ορόφου στη γωνία Αλεξάνδρας και Σούτσου στην Αθήνα.

Κουβαλούσε μια συγκλονιστική περηφάνεια και δύναμη αυτός ο άνθρωπος. Από παιδί στο Διακοπτό. Τότε που του τάζανε 100 χιλιάρικα ως προίκα (θεαματική προσφορά για την εποχή) με σκοπό να παντρευτεί κι έτσι να αφήσει το μεγάλο του όνειρο που ήταν να γίνει ηθοποιός. Τα' χε ανάγκη αυτά τα χρήματα. Και ο ίδιος η οικογένειά του στο χωριό. Μα δεν τα δέχθηκε.

Και μετά ακολούθησαν 40 χρόνια θέατρο. Και συμμετοχή σε 136 ελληνικές ταινίες που άφησαν... εποχή.

Δείτε τι έλεγε ο ίδιος:

Οταν ξέσπασε ο πόλεμος...

Οπως ο ίδιος έχει περιγράψει, όταν ξέσπασε ο πόλεμος επιστρατεύθηκε για να πολεμήσει την πρώτη γραμμή. Εκεί ήταν που έμαθε να κοιμάται ακόμη και όρθιος! Πως; Οπως ο ίδιος έχει περιγράψει «εκεί στις ατέλειωτες νυχτερινές πορείες, έπιανα ένα μουλάρι από πίσω, του κρατούσα την ουρά και κοιμόμουν ενώ περπατούσα»!

Κατά τη διάρκεια μιας θεατρικής παράσταση όπου έπαιζε μαζί με τον Σταυρίδη και την Σοφία Βέμπο, είχε κοιμηθεί όρθιος στην σκηνή. Τον τραβάει ο Σταυρίδης μην πέσει χάμω. Ο Παπαγιαννόπολος ταράζεται: «Τι λέμε τώρα;» λέει στον Σταυρίδη. Κι εκείνος του απαντά: «Τι να πούμε; Τώρα κοιμόμαστε!» Ο Παπαγιαννόπουλος επιστρατεύτηκε το 1940 και πολέμησε στην πρώτη γραμμή με τον βαθμό του Εφεδρου Υπολοχαγού Πεζικού στην ελληνο ιταλική διένεξη.

Οταν ξεσπά ο πόλεμος ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος εμφανίζεται στο Εθνικό Θέατρο. Καλείται να παρουσιαστεί το 6ο Σύνταγμα Κορίνθου. Και μετά στο Μέτωπο.

«Γευτήκαμε τη γλύκα της πρώτης γραμμής, με τις σφαίρες να σφυρίζουν γύρω σου, τις χειροβομβίδες να σκάζουν σε απόσταση αναπνοής. Τελικά φτάσαμε στο Αργυρόκαστρο και λίγο αργότερα κατηφορίσαμε, παίρνοντας το δρόμο για τη Χειμάρα. Εκεί μου έδωσαν το βαθμό του λοχία».

Εκεί έμαθε ότι πέθανε ο πατέρας του. Εκεί έμαθε κι έζησε κι άλλα πολλά...

«Δεν ξεχνιούνται όσα χρόνια και αν περάσουν. Πώς να σβήσει από τη μνήμη μου η εξόρμηση στο ύψωμα του Αγίου Αθανασίου στη Χειμάρρα; Ανεβήκαμε με χέρια και πόδια, πολεμώντας με πέτρες. Είχα πέντε φυσίγγια για είκοσι ώρες ώρες. Εκεί που είχαμε σκαρφαλώσει, δεν μπορούσαν να μας φτάσουν τα μεταγωγικά. Κι εμείς πολεμούσαμε με πέτρες», έχει περιγράψει ο ίδιος.

Μετά την συνθηκολόγηση, επιστρέφει από το Μέτωπο στο χωριό του το Διακοφτό με τα πόδια!!!

Στην Ελλάδα της Κατοχής  ο «μπαρμπά Γιώργης»ή αλλιώς «Νιόνιος»  ενσαρκώνει στο Εθνικό Θέατρο έναν ήρωα που τον λένε «Βρουμ» που σημαίνει «σκουλήκι» στα γερμανικά. Η ερμηνεία του ξεχωριστή. Το κοινό τον αποθεώνει. Ανάμεσα στο κοινό και ο Γερμανός Διοικητής Βορείου Ελλάδας, ο εφιαλτικός Μαλ Μέρτεν, γνωστός ως «δήμιος της Θεσσαλονίκης». Ηθελε να τον συγχαρεί καθώς σύμφωνα με ιστορικές αναφορές της περιόδου εκείνης «συγκλονίστηκε από την ερμηνεία του Παπαγιαννόπουλου».

Και τι έγινε αφ' ότου «έφαγε πόρτα»; Επέμεινε με την αποστολή ενός γερμανού συνεργάτη του που μετέφερε στον Παπαγιαννόπουλο. Τι έγραφε το μήνυμα; Οπως χρόνια μετά περιέγραψε ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος: «Τον ρόλο αυτό στη Γερμανία τον παίζει ο καλύτερος ηθοποιός που έχουμε, αλλά σε ορισμένες σκηνές ο δικός σας, δηλαδή ο Παπαγιαννόπουλος, ήταν καλύτερος. Και αυτό έγκειται στην πονηριά και στην καπατσοσύνη την οποία έχει ο Ελληνας».

Στ' αλλοτινά τα χρόνια κάποιοι προσπάθησαν να μπερδέψουν το όνομα του Παπαγιαννόπουλου και άλλων πολλών με την Χούντα.

Σχεδόν 44 χρόνια μετά τον πόλεμο, και λιγότερα από τις παντός είδους βδελυγμίες στελεχών της Χούντας, αυτός ο άνθρωπος βρίσκεται νεκρός σε ηλικία 72 ετών σε ένα δυάρι Αλεξάνδρας και Σούτσου. Εχει πεθάνει μόνος. Το μαθαίνει όλη η Ελλάδα μερικές ημέρες αργότερα. Οταν βρίσκουν το άψυχο κορμί του...

Ο επίλογος στον ίδιον. Από το «Λούνα Παρκ»: «Κι εσείς με κάνετε και τρώω τα ρούχα μου. Δεν είναι ένα, δύο, τρία, πέντε τα στραβά κι ανάποδα...»!

Παρακολουθήστε  τον σε μία σπάνια εκπομπή με τον Φρέντυ Γερμανό να μιλά για την ζωή του:

Η ζωή του όπως την αφηγείται η Μηχανή του Χρόνου: