Ψάχνοντας γωνία στο δεκάρικο…
Ο Νίκος Συρίγος γράφει για τους προπονητές της εξέδρας και τους «ειδικούς» που είναι άσχετοι και εμπαθείς.
Ο Παναθηναϊκός δεν νίκησε απλά, πάτησε την περσινή φιναλίστ της Ευρωλίγκα. Μαζί νίκησε και την κούραση του, την γκρίνια (που φέρνει γκίνια), τη διαιτησία των Ράντοβιτς, Γιαβόρ που τα… παράτησαν μόλις 1’12’’ πριν το τέλος και φυσικά τις αδυναμίες του. Όλα αυτά δεν έγιναν με μαγικό τρόπο. Χρειάστηκε βαθιά μελέτη (κόντρα στον χρόνο) όλων των αντιπάλων, σκληρή δουλειά, έμπνευση αλλά και ρίσκο. Το ρίσκο που παίρνει κάθε προπονητής, ο οποίος (κόντρα σε όλους και σε όλα) κρατάει γερά το τιμόνι της ομάδας του.
Ο Αργύρης Πεδουλάκης, δεν υποσχέθηκε ποτέ κάτι περισσότερο από αυτό ακριβώς: Σκληρή δουλειά και σοβαρότητα.
Έτσι έχει μάθει κι έτσι θα συνεχίσει, ο κόσμος να χαλάσει.
Παρά το ΤΡΑΓΙΚΟ πρόγραμμα της Ευρωλίγκα, που υποχρέωσε τον Παναθηναϊκό να ταξιδέψει δυο φορές μέσα σε πέντε μέρες στη Ρωσία, πριν το ματς με την Εφές, κατάφερε όχι απλά να διαβάσει τους Τούρκους αλλά και να στήσει παγίδες σε έναν, πραγματικά πανέξυπνο προπονητή όπως ο Αταμάν. Πολλές φορές παίζοντας με… παίκτη λιγότερο. Κι αυτό είναι η μία όψη του νομίσματος. Γιατί παράλληλα με τον πανίσχυρο αντίπαλο, ο Παναθηναϊκός έπρεπε να επιλύσει και τα δικά του προβλήματα. Την κούραση του αναντικατάστατου Καλάθη, που πρέπει να… ξεκουράζεται μέσα στο ματς, την ανετοιμότητα των Ράις-Τζόνσον που μπορούν όχι απλά να βελτιώσουν αλλά να ανεβάσουν μία κλάση ΟΛΕΣ τις ομάδες της Ευρωλίγκα, την κακή αγωνιστική κατάσταση του Παπαγιάννη, τη λειψανδρία στα γκαρντ λόγω των τραυματισμών των Παππά-Αθηναίου αλλά και το «ψάρωμα» των ουσιαστικά (και τυπικά για τους 2 από τους 3) πρωτάρηδων στην Ευρωλίγκα Ουάιλι, Μπεντίλ και Μπράουν…
Όλα αυτά χρειάστηκε να ξεπεράσει την Πέμπτη το βράδυ ο Παναθηναϊκός για να πάρει τη νίκη από τους Τούρκους. Ψέματα. Και την ΤΕΡΑΣΤΙΑ πίεση από το γεγονός ότι ένα ματς της 6ης από τις 34 (!!!) συνολικά αγωνιστικές της Ευρωλίγκα βαφτίστηκε ΤΕΛΙΚΟΣ των ΤΕΛΙΚΩΝ, επειδή ο Παναθηναϊκός προερχόταν από ήττα κόντρα στην Κίμκι…
Θέλετε κι άλλα; Γιατί έχω κι άλλα! Είτε λόγω απογοήτευσης (;;;) είτε λόγω καιρικών συνθηκών, το ΟΑΚΑ απείχε πολύ για να είναι η έδρα που έχουμε συνηθίσει… Όσοι πήγαν όμως έδωσαν ό,τι είχαν και δεν είχαν για να βοηθήσουν. Όλοι.
Ο Παναθηναϊκός λοιπόν, νίκησε. Λάθος. Θριάμβευσε απέναντι σε όλους και σε όλα. Ακόμη και κόντρα στις… ανορθογραφίες (βλ. ριμπάουντ) που δεν έχουν διορθωθεί! Αλλά θα διορθωθούν.
Κι ας έψαχναν φίλοι και γνωστοί… γωνία στο δεκάρικο. Είτε αυτοί που εκφράζονται στα σόσιαλ μίντια, είτε εκείνοι που είναι πίσω από το μικρόφωνο… Μεγάλη στενοχώρια πήραν… Πολύ μεγάλη. Κι υπέπεσαν σε ατοπήματα. Πχ. όταν η Αρμάνι σούταρε με το παρά φύσει 14/26 τρίποντα έφταιγε η άμυνα του Παναθηναϊκού. Όταν η Εφές είχε 6/30, ήταν απλά… άστοχη η Εφές. Μαζί και τα σχόλια για τη διαιτησία, με αιχμηρότερο τη… σιωπή! Η σιωπή των αμνών… Με τη διαφορά πως ότι και αν πεις ή γράψεις, ο Πεδουλάκης δεν πρόκειται να αλλάξει. Θα συνεχίσει να δουλεύει σκληρά και σοβαρά. Όπως ξέρει. Όπως κάνει εδώ και τόσα χρόνια. Και θα βελτιώνει την ομάδα του, παιχνίδι με το παιχνίδι. Όπως επίσης κάνει εδώ και τόσα χρόνια. Σχεδόν 30… Αρκετά για να ξέρει το μπάσκετ καλύτερα από τον κάθε «προπονητή της εξέδρας» και τον «ειδικό» που εκτός από το ότι δεν είναι προπονητής, εξυπηρετεί και προσωπικούς σκοπούς. Κι αυτό όσο περνάει ο καιρός, γίνεται πια ολοένα και πιο ξεκάθαρο… Προχωράμε…
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.