Αν δεν ρισκάρεις, δε δικαιώνεσαι

Συνειδητοποίησα χωρίς πολλή σκέψη ότι από τους «μικρούς» του Γιώργου Γεωργιάδη, ελάχιστοι είναι αυτοί που πραγματικά μπορούν να θεωρηθούν έτοιμοι ποδοσφαιριστές. Σε αντίθεση με ότι συμβαίνει σε ποδοσφαιρικά προηγμένες χώρες, όπου ο 20χρονος ο οποίος ακόμα θεωρείται ταλέντο, το έχει χάσει το παιχνίδι. Βλέποντας τη Δευτέρα και το ποιοι αγωνίστηκαν στο φιλικό με το Βέλγιο, μπήκα στον πειρασμό και έκατσα να ψάξω τις συμμετοχές του καθενός με την ομάδα του. Απογοήτευση.

Εχουμε και λέμε λοιπόν. Οι… τυχεροί της υπόθεσης είναι:

Ο Μανωλάς, ο οποίος μπήκε από το παράθυρο στην ενδεκάδα της ΑΕΚ και αμφιβάλλω αν θα του δινόταν η ευκαιρία, στην περίπτωση που τα οικονομικά της Ενωσης επέτρεπαν στην ομάδα να κάνει μια δυνατή μεταγραφή στην άμυνα. Ο Πέτσος, ο οποίος θα πρέπει να νιώθει ευτυχής που ανήκει στην Καϊζερσλάουτερν, γιατί ειδικά στη Γερμανία αντιμετωπίζουν εντελώς διαφορετικά τα παιδιά αυτής της ηλικίας. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι έχει 13 συμμετοχές! Ο Φορτούνης, που βρήκε θέση στον Αστέρα, εξαιτίας του ότι οι Αρκάδες έχουν φέτος το χειρότερο ρόστερ από τότε που πρωτοανέβηκαν στη Σούπερ Λίγκα. Ο Βασιλόγιαννης, διότι αφού πρώτα κουράστηκε να βρίσκεται στην αφάνεια, αποφάσισε να αγωνιστεί σε ομάδα Β’ Εθνικής (Εθνικό) και από πλευράς συμμετοχών τουλάχιστον, δικαιώθηκε για την επιλογή του. Και οι Καραγκούνης και Σκόνδρας, οι οποίοι έχουν την τύχη να συνεργάζονται με τον Δώνη που δεν φοβάται να ρισκάρει όταν πράγματι βλέπει ότι κάποιο παιδί πληροί τις προϋποθέσεις για να σταθεί σε υψηλό επίπεδο. Ο Κυριάκος Παπαδόπουλος τέλος, μπορεί να μην θυμάται στο τέλος της σεζόν πολλές εμφανίσεις με τη φανέλα της Σάλκε, αν μη τι άλλο όμως, και σε ματς Τσάμπιονς Λιγκ έπαιξε, αλλά και τον Ραούλ αντιμετωπίζει στην προπόνηση.

Από εκεί και πέρα το χάος. Ποτουρίδης, Χρυσοφάκης, Γιάννου, Καρέλης και Μητρόπουλος μετρούν μάξιμουμ 6-7 παιχνίδια στο πρωτάθλημα (και πολλά λέμε), ενώ υπάρχουν και χειρότερα. Ο Τσίτας έχει αγωνισθεί μόλις 7’ με τη φανέλα του Ηρακλή, ο Τσουμάνης έχει 1 συμμετοχή στην Ξάνθη, ο Λάμπρου δεν έχει καθίσει ποτέ κάτω από τα δοκάρια της Φέγενορντ σε επίσημο ματς, ενώ ο Λαγός (τον οποίο ζήτησε να δοκιμάσει η Λέστερ), δεν μετρά ούτε μία συμμετοχή στην πρώτη ομάδα του Παναθηναϊκού παρότι θεωρείται ιδιαίτερα εξελίξιμος.

Συμφωνώ ότι είναι δύσκολο για έναν προπονητή να ρισκάρει. Είτε γιατί η ομάδα του κινδυνεύει, είτε γιατί κυνηγά είσοδο στα πλέι οφ, είτε γιατί διεκδικεί το πρωτάθλημα. Αλλωστε, υπάρχει και παράδειγμα Ομοσπονδιακού τεχνικού που όσο υπηρετούσε τις Ελπίδες, φώναζε να δοθούν στα παιδιά ευκαιρίες και όταν πήγε στον Παναθηναϊκό, δεν τις έδωσε ο ίδιος (Νιόπλιας). Το φοβερό, όμως, είναι ότι οι ομάδες δεν παραδειγματίζονται από απτά παραδείγματα που θα έπρεπε να τους έχουν ήδη ανοίξει τα μάτια. Τι εννοεί ο ποιητής;

Ο Μανωλάς πήρε ευκαιρίες και τώρα το όνομά του ακούγεται για διάφορους συλλόγους του εξωτερικού. Ο Κυριάκος Παπαδόπουλος έπαιξε σε λίγα ματς και πήρε μεταγραφή. Ο Θανάσης Καραγκούνης πρόλαβε έπειτα από μόλις μία χρονιά παρουσίας σε επίπεδο Σούπερ Λίγκας, να φέρει στον Ατρόμητο πρόταση από τη Τζένοα. Ο Βέλλιος που αγωνίστηκε στον Ηρακλή, μετακόμισε στην Εβερτον. Ο Τάτος (λίγο μεγαλύτερος) έχει κεντρίσει ήδη το ενδιαφέρον αρκετών ξένων κλαμπ. Ο Φορτούνης ήδη αποτελεί από τα πιο hot ονόματα (στην ηλικία του) στο μεταγραφικό παζάρι και αν οι μεγάλες ομάδες είχαν χρήμα, κάποια θα τον είχε ήδη τσιμπήσει.

Αποδεικνύεται με λίγα λόγια ότι ταλέντο υπάρχει και όποτε δίνονται ευκαιρίες, κάτι καλό συμβαίνει. Αυτό που λείπει είναι η εμπιστοσύνη στους νεαρούς και η διάθεση ρίσκου από προπονητές και ομάδες. Βέβαια, θυμηθείτε ότι πολύ σύντομα θα έρθει η ώρα που οι πρόεδροι θα πιέζουν τους προπονητές να χρησιμοποιήσουν νεαρούς μήπως και τους πουλήσουν και πάρουν οικονομικές ανάσες. Το καλό είναι ότι η νέα γενιά κάποια στιγμή θα αξιοποιηθεί. Το κακό ότι αυτό θα γίνει με λάθος αφορμή…