ΝΒΑ Draft: Αποτυχίες των τελευταίων δέκα χρόνων (photos)

Με αφορμή τη συγκεκριμένη νύχτα σας θυμίζουμε τις χειρότερες επιλογές της τελευταίας δεκαετίας, που για τον «άλφα ή βήτα» λόγο δεν μπόρεσαν ποτέ να χαρακτηριστούν ως εύστοχες, ή δεν έχουν δικαιώσει (τουλάχιστον) ακόμα τις προσδοκίες που είχαν οι ομάδες τους όταν τους επέλεγαν.

2014: Nick Stauskas (Sacramento Kings, Νο.8)

Ίσως να γινόμαστε άδικοι που κατατάσσουμε στη συγκεκριμένη κατηγορία τον rookie γκαρντ ωστόσο ο ίδιος δεν δικαιολόγησε σε καμία περίπτωση φέτος τις υψηλές απαιτήσεις των «βασιλιάδων». Η τελική (φτωχή) συγκομιδή του των 4.4 πόντων, 1.2 ριμπάουντ και 0.9 ασίστ ανά αγώνα, φανερώνει ότι η χρονιά δεν κύλησε καλά για αυτόν. Το απογοητευτικό 36.5 % εντός πεδιάς για ένα παίκτη ο οποίος επιλέχτηκε στο νο.8 του περσινού γεμάτο υψηλών προδιαγραφών draft και έχοντας και τη φήμη του δεινού σουτέρ, μάλλον κάτι πήγε στραβά. Το γεγονός μάλιστα το ότι ο ανταγωνιστής της θέσης «2» στο Sacramento, Ben McLemore είναι και αυτός νεαρός σε ηλικία και η σταδιακή βελτίωσή του φανερώνουν το ότι ο Stauskas θα πρέπει να καταβάλλει πολύ μεγάλη προσπάθεια για να βρει περισσότερα λεπτά συμμετοχής. Το γεγονός το ότι βρίσκεται ακόμα στη sophomore χρονιά του μόνο υπέρ του μπορεί να λειτουργήσει.
Από κοντά: Adreian Payne (Atlanta Hawks, No.15)

2013: Anthony Bennett (Cleveland Cavaliers, No.1)

Ότι και να ειπωθεί για την περίπτωσή του είναι λίγο. Μπορεί να έχει μόλις δύο σεζόν στο ΝΒΑ, ωστόσο η πρώτη επιλογή του draft του 2013 έχει μπει σε κλιμάκια σύγκρισης τύπου… Michael Olowokandi - Kwame Brown! Να σας θυμίσουμε απλά πως κατάφερε να πραγματοποιήσει το πρώτο του σουτ εντός πεδιάς στο πέμπτο παιχνίδι που έπαιξε. Ήταν μέσα στα έμψυχα ανταλλάγματα για την ανταλλαγή που έφερε τον Kevin Love στο Cleveland, με τον Bennett (παρέα με τον Andrew Wiggins) να μετακομίζει στη Minnesota, όπου ακόμα προσπαθεί να αναγεννήσει την καριέρα του. Ότι και να κάνει δυστυχώς για τον ίδιο θα τον κυνηγάει πάντοτε η ρετσινιά ως εκ των χειρότερων επιλογών Νο.1 draft στην ιστορία του ΝΒΑ.
Από κοντά: Cody Zeller (Charlotte Bobcats, No.4)

2012: Thomas Robinson (Sacramento Kings, No.5)

Ο αέρινος και ταυτόχρονα δυναμικός φόργουορντ είχε όλα τα φόντα για να πρωταγωνιστήσει στο ΝΒΑ. Οι εκπληκτικές του παραστάσεις που έδωσε στη March Madness του 2012 με το κολλέγιο του Kansas, έδιναν την εντύπωση ότι ο Robinson μπορούσε παρέα με τον τότε σταρ της ομάδας, Tyreke Evans να επαναφέρουν τους Kings στο δρόμο των επιτυχιών. Ο ίδιος μάλιστα λόγω του τρόπου παιχνιδιού του φαινόταν πως θα εξελισσόταν σε μηχανή double-double (πόντοι-ριμπάουντ), ωστόσο στη διάρκεια της επαγγελματικής του καριέρα έχει να επιδείξει μέχρι στιγμής μόλις 8! Εκτός των άλλων, σε τρία χρόνια έχει προλάβει να αλλάξει… τέσσερις ομάδες (!) αφού έχει αγωνιστεί κατά σειρά σε Kings, Rockets, Trailblazers, Nuggets (χωρίς συμμετοχή) και τελικώς 76ers, στους οποίους μάλιστα δεν είναι καν βέβαιο ότι θα συνεχίζει να αγωνίζεται.
Από κοντά: Royce White (Houston Rockets, No.16)

2011: Derrick Williams (Minnesota Timberwolves, No.2)

Το 2011 επρόκειτο για ένα draft χωρίς ιδιαίτερη ποικιλία ταλέντου, ωστόσο υπήρχαν δύο ακλόνητα φαβορί για την πρωτιά. Κάποιοι τύποι ονόματι Kyrie Irving και Derrick Williams. Οι περισσότερες εκτιμήσεις μάλιστα έδιναν στον Williams μεγαλύτερες πιθανότητες από ότι να επιλεγεί ο Irving στο Νο.1. Τελικώς οι Cavaliers επέλεξαν το νεαρό playmaker ο οποίος εξελίχτηκε σε all-star, ενώ οι Timberwolves έμειναν με τον Williams. Για την ακρίβεια δεν τον έχουν ακόμη στις τάξεις τους καθώς εδώ και μια διετία ο δυναμικός φόργουορντ προσπαθεί να βρει τα πατήματά του στους  Sacramento Kings, με τον ίδιο να μην έχει φτάσει στο ελάχιστο τις προσδοκίες που τον συνόδευαν κατά την είσοδό του στη λίγκα. To πιο εξοργιστικό στην περίπτωσή του (και για τους Wolves κυρίως) είναι πως επιλέχτηκε πάνω από κάποιους… Enes Kanter, Tristan Thompson, Jonas Valanciunas, Brandon Wright, Kemba Walker και πολύ πιο πάνω από… Klay Thompson, Markieff Morris, Kawhi Leonard, Nicola Vucevic, Iman Shumpert, Kenneth Farried και Nicola Mirotic.
Από κοντά: Jan Vesely (Washington Wizards, No.6)

2010: Wesley Johnson (Minnesota Timberwolves. No.4)

Η αλήθεια είναι πως δεν είναι εύκολο να βρεθεί κάποια μεγάλη αποτυχία στο draft του 2010, καθώς οι περισσότεροι από αυτούς που συμμετείχαν είχαν και έχουν ακόμη παρουσία στις ομάδες που αγωνίστηκαν. Η μεγαλύτερη ίσως απογοήτευση ταιριάζει στην περίπτωση του Wesley Johnson. Ο φόργουορντ από το Syracuse επελέγη από τους Timberwolves ώστε να γίνει το νέο πρόσωπο των «λύκων» στη δεύτερη δεκαετία της νέας χιλιετίας. Ο Johnson όμως ποτέ δεν μπόρεσε να πείσει με τις εμφανίσεις του, κάτι που οδήγησε την ομάδα του να τον στείλει έπειτα από δυο σεζόν στους Suns. Ούτε Phoenix κατάφερε να βρει την «Ιθάκη» του με αποτέλεσμα μετά από μια σεζόν στην Αριζόνα, να μετακομίσει στους παραπαίοντες τα τελευταία χρόνια Lakers πραγματοποιώντας μέτριες ωστόσο χρονιές.
Από κοντά: Ekpe Udoh (Golden State Warriors, No.6)

2009: Hasheem Thabeet (Memphis Grizzlies, No.2)

Όταν επιλέγεις έναν παίκτη μία θέση κάτω από τον Blake Griffin, μία πάνω από τον James Harden, και δύο, τρεις, πέντε και εφτά από τους Tyreke Evans, Ricky Rubio, Stephen Curry (!) και DeMar DeRozan αντίστοιχα και κορμί στα 2.21, περιμένεις αν μη τι άλλο έναν παίκτη με απίστευτα υψηλές περγαμηνές, έτοιμο να σε αλλάξει επίπεδο. Αμ δε…
Οι 13.6 πόντοι, τα 10.8 ριμπάουντ και 4.2 κοψίματα ανά παιχνίδι, αριθμοί που είχε στην  τελευταία του χρονιά στο κολλέγιο φάνηκαν περισσότερο σαν… πλαστοί, με τον θηριώδη σέντερ να περνά περισσότερο χρόνο της θητείας του στους Grizzlies στη θηγατρική τους ομάδα. Στη συνέχεια πήγε με ανταλλαγή στο Houston, από εκεί στο Portland και τέλος στους Thunder, όπου με καμία από τις τρεις ομάδες δεν αποτέλεσε κάτι περισσότερο από έναν bench warmer. Οι μέσοι όροι του πραγματικά προκαλούν θλίψη: 2.5 πόντοι, 2.9 ριμπάουντ, 1.2 κοψίματα.
Από κοντά: Johny Flynn (Minnesota Timberwolves, No.6)

2008: Michael Beasley (Miami Heat, No.2)

Παρόμοια περίπτωση με αυτή του Thabeet αποτελεί ο Beasley, καθώς και αυτός επελέγη πάνω από μεγάλα ονόματα ( Westbrook, Love, Lopez) ωστόσο ποτέ δεν έδωσε στον κόσμο την αφορμή να τον αποκαλέσουν Άμπαλο, αλλά Άμυαλο. Και αυτό γιατί παρά το γεγονός ότι δεν απέδιδε ποτέ σύμφωνα με τις δυνατότητές του, στη διάρκεια τωνν παιχνιδιών που συμμετείχε έδειχνε πως με λίγη δουλειά μπορούσε να εξελιχτεί σε έναν από τους κυρίαρχους παίκτες του ΝΒΑ. Όλα αυτά μέχρι τα μπλεξίματα με τον νόμο να κάνουν την εμφάνισή τους, με την ιστορίες για χρήση απαγορευμένων ουσιών να τον κυνηγούν παντού.
Από κοντά: Joe Alexander (Milwaukee Bucks, No.8)

2007: Greg Oden (Portland Trailblazers, No.1)

Μία εκ των πλέον άτυχων περιπτώσεων, αποτελεί η περίπτωση του θηριώδους σέντερ που επιλέχτηκε στην κορυφή του draft του 2007. Ο Oden από τα χρόνια του στο κολλέγιο έδειχνε να έχει τα φόντα να κυριαρχήσει, ενώ οι συμπαθητικοί αριθμοί που είχε τις δύο πρώτες του χρονιές στο ΝΒΑ (15,3 πόντοι και 11.9 ριμπάουντ μ.ο. σε σύνολο 82 αγώνων) έδιναν την εντύπωση πως τα καλύτερα έρχονται. Φευ όμως…
Τα πρώτα συμπτώματα φάνηκαν από τη rookie χρονιά του, όταν και δεν πήρε μέρος σε κανένα παιχνίδι λόγω προβλημάτων στα γόνατα, ενώ έπειτα από τον τραυματισμό του την τρίτη του χρονιά, ουσιαστικά έβαλε ταφόπλακα στις φιλοδοξίες του για μια μεγάλη καριέρα. Προσπάθησε να επιστρέψει πέρσι με τη φανέλα των Heat ενώ φέτος φημολογείται ότι ετοιμάζεται μια την τρίτη επιστροφή του στη δράση.
Από κοντά: Yi Jianlian (Milwaukee Bucks No.6)

2006: Adam Morrison (Charlotte Bobcats, No.3)

Ο Michael Jordan υπήρξε ο καλύτερος παίκτης όλων των εποχών, ασυζητητί. Το γεγονός αυτό όμως δεν σημαίνει πως θα είχε αντίστοιχη επιτυχία και ως παράγοντας. Τα πρώτα αρνητικά δείγματα φάνηκαν με την επιμονή του (τότε ως πρόεδρος των Washington Wizards) να επιλέξει τον Kwame Brown στο Νο.1 του draft του 2001. Πέντε χρόνια αργότερα, για λογαριασμό των Bobcats αυτή τη φορά κατάφερε να σπαταλήσει το Νο.3 για να επιλέξει τον «νέο Larry Bird» - το ακούσαμε και αυτό- προσπερνώντας τους Brandon Roy, Rudy Gay, Tyrus Thomas, Rajon Rondo και Kyle Lowry, με την επιλογή του να ακούει στο όνομα: Adam Morrison. Όσοι παρακολουθούν ΝΒΑ, σπάνια τον είδαν να αγωνίζεται είτε με τους Bobcats είτε με τους Lakers (με τους οποίους αναδείχτηκε πρωταθλητής δις), με τη φιγούρα του να περιφέρεται συνήθως με πολιτικά κατά τη διάρκεια των timeout γύρω από τους συμπαίκτες του.
Από κοντά: Patrick O’Bryant (Golden State Warriors, No.9)

2005: Fran Vazquez (Orlando Magic, No.11)

Το draft του 2005 χαρακτηρίστηκε ως επί το πλείστον από πολλές απογοητεύσεις και λανθασμένες επιλογές, όπως για παράδειγμα την επιλογή του Marvin Williams στο Νο.2 πάνω από τους Deron Williams και Chris Paul! Ο Fran Vazquez ωστόσο αποτελεί την πιο αποτυχημένη επιλογή εκείνης της λοταρίας για διαφορετικούς λόγους.  Η εντύπωση που προκάλεσε στους παράγοντες των Magic όταν επέλεγαν τον 22χρονο τότε σέντερ της Τζιρόνα στο Νο.11, πάνω μάλιστα από τους Danny Granger, Nate Robinson, Jarrett Jack και David Lee, ήταν ότι δεν θα αργήσει η ώρα που θα πραγματοποιήσει για λογαριασμό τους το υπερατλαντικό ταξίδι. Ο Vazquez πλέον έφτασε τα 32, και στο Orlando ακόμα τον περιμένουν.
Από κοντά: Ike Diogu (Golden State Warriors, No.9)