Δεν έχει καμία τύχη ο Ολυμπιακός με το θηρίο που λέγεται ΤΣΣΚΑ;

Και τώρα που έκανα το χρέος μου με τα γούρια, πάμε στο φλέγον ερώτημα: έχει κάποια τύχη ο Ολυμπιακός απέναντι στο θηρίο που λέγεται ΤΣΣΚΑ; Η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι έχει αρκετή τύχη. Περισσότερη τέλος πάντων απ’ όση είχε στον τελικό της Πόλης ή τον ημιτελικό του Λονδίνου, όταν και τις δύο φορές ξεδόντιασε τη ρωσική «αρκούδα». Δεν αρκούν φυσικά αυτά τα λίγα (το 2013) ή πολλά (το 2012) «περισσότερα credits» που κουβαλούν οι ερυθρόλευκοι στις αποσκευές τους σε σχέση με τα προηγούμενα συναπαντήματα, για να κάνουν και τρίτο χουνέρι στους απαστράπτοντες Μοσχοβίτες.

Μία αρκετά παλιά, αλλά διδακτική, ιστορία θυμάμαι από το φάιναλ φορ του 2010 στο Παρίσι, όταν εκτός του λόγου μου, είχα «ντύσει» και το 10χρονο τότε γιο μου ως διαπιστευμένο δημοσιογράφο της διοργάνωσης (ελέω ενθέτου Sportkids στην εφημερίδα Sportday). Είχαμε πάει μαζί στο γήπεδο παραμονές των ημιτελικών, εγώ για να δω παλιούς γνωστούς –σχολιογράφος γαρ- κι ο γιός μου για να κάνει… ρεπορτάζ! Πέσαμε πάνω στην προπόνηση της Παρτίζαν και ο γιός μου με ρωτούσε για τους παίκτες της. Ήξερα τρεις τέσσερις, είχα νεφελώδη άποψη για τους υπόλοιπους και ξεκίνησα την ανάλυση. Ο 10χρονος Γιώργος μου ξεκίνησε τις συγκρίσεις: ποιος είναι αυτός ο Ρακόσεβιτς απέναντι στον Τσίλντρες; Ο Ράσιτς απέναντι στον Παπαλουκά; Ο Μάριτς απέναντι στον Μπουρούση; Και άλλες πολλές συγκρίσεις. Την επομένη, ο πιτσιρικάς ένιωσε στο πετσί του ότι δεν χρειάζεται να είσαι ως Ρακόσεβιτς καλύτερος του Τσίλντρες για να διεκδικήσεις το όνειρο. Αρκεί η ομάδα να σε υποστηρίζει για να κοιτάξεις στα μάτια τον Τσίλντρες. Ο Ολυμπιακός πέρασε με τη ψυχή στο στόμα στον τελικό (με τον… Τσίλντρες από μηχανής Θεό να τον οδηγεί με κάρφωμα στην παράταση) και οι «Παρτιζάνοι» αποχώρησαν από το «Παλέ ντε Μπερσί» με ψηλά το κεφάλι, σίγουροι ότι είχαν κάνει το καθήκον τους.

Για να επιστρέψουμε στο σήμερα, ποιος είναι αυτός ο Πρίντεζης απέναντι στον Κιριλένκο; Ο Χάντερ απέναντι στον Κάουν, ο Λοτζέσκι απέναντι στον Γουίμς και ο Μάντζαρης απέναντι στον Τεόντοσιτς; Οι περισσότερες απαντήσεις μπορεί να οδηγούν σε αρνητικό πρόσημο για τους «ερυθρόλευκους», αλλά…

Αλλά μπορεί αυτό που χαρακτηρίζουμε ΟΜΑΔΑ να εμφανίσει τον Μάντζαρη ανώτερο του Τεόντοσιτς, τον Χάντερ του Κάουν, τον Πρίντεζη του Κιριλένκο. Και τότε, ο Ολυμπιακός σίγουρα θα φύγει από τον ημιτελικό με ψηλά το κεφάλι. Μπορεί ηττημένος –όπως η Παρτίζαν το 2010- μπορεί νικητής –όπως ο ίδιος το 2012 στην Πόλη- πάντως υπερήφανος γι’ αυτό που κατέθεσε στο παρκέ. Είναι η μόνη σίγουρη πρόβλεψη για τον ημιτελικό που ξεκινά σε μερικές ώρες…
Στον άλλο ημιτελικό, τα πράγματα είναι εξαιρετικά απλά ως προς την ανάλυση: αν ο Βέσελι ντυθεί Βιντάλ, ο Ζήσης Πίρλο και ο Μπιέλιτσα Κιελίνι και βρουν απέναντι Ρούντι σαν τον Ρονάλντο, Ρέγιες σαν τον Μπέιλ και Γιουλ σαν τον Μπενζεμά θα ξαναρίξουν στην κατάθλιψη τους Μαδριλένους. Γιατί στην άκρη των πάγκων η διαφορά Ομπράντοβιτς με Λάσο είναι σκανδαλώδης σε σχέση με αυτή που είδαμε μεταξύ Μπιάνκι και Αντσελότι το βράδυ της Τετάρτης στο «Μπερναμπέου». Εν κατακλείδι, με εξιτάρει το γεγονός ότι με διαφορά 48 ωρών η Ρεάλ ενδέχεται να ζήσει και δεύτερη αποκαθήλωση μέσα στο ίδιο της το σπίτι, έστω σε διαφορετικά αθλήματα. Ο νόμος του Μέρφι κάπου μεταξύ Paseo de la Castellana (Μπερναμπέου) και Calle de Jorje Huan («Παλάθιος ντε λος Ντεπόρτες») κόβει βόλτες…