Επιχείρηση σκούπα ή σούπα

Η προϊστορία της ομάδας στα ευρωπαϊκά σαλόνια δεν είχε πολλά «παφ» σαμπάνιας, μάλλον «τσαφ» κακοδαιμονίας. Και αν αυτά τα συνδυάσεις με το ιστορικό του Ερνέστο Βαλβέρδε (στον Ολυμπιακό) δεν σε πιάνει και καμιά «Ανόρθωση» ηθικού.

Επιπλέον, τα 25 λεπτά που παίζει μπάλα η ομάδα, η δυστοκία παραγωγής γκολ ενώ γίνονται φάσεις, οι παίκτες που αποτελούν γιγάντιο ερωτηματικό (Ριέρα, Ουρτάδο, Πάρντο), οι παίκτες που δεν αποτελούν κανένα ερωτηματικό (Ρόμενταλ) και οι Έλληνες παίκτες που φαίνεται να είναι στα υπόψη του καλοκαιριού (Φουρτούνης,  Ανάκογλου, Τάτος και Γεωργιάδης) –παίκτες ταλαντούχοι αλλά ποιος βάζει το χέρι του στην φωτιά για εκείνους- είναι στοιχεία που δημιουργούν ανησυχίες.

Ωραία η πολυτέλεια του ενός παιχνιδιού την εβδομάδα από Σεπτέμβρη μήνα για έναν προπονητή που δεν έχει κάνει εκείνος την προετοιμασία της ομάδας όμως το καλοκαίρι οι απαιτήσεις όλων ψηλώνουν. Και οι προκριματικοί του Ιουλίου κρύβουν παγίδες.

Είναι παράδοξο να κάνουμε λόγο για τις μεταγραφές του καλοκαιριού τώρα που η διοίκηση του Βαγγέλη Μαρινάκη λειτουργεί σαν σκούπα απέναντι σε ότι ταλαντούχο κυκλοφορεί εντός των τειχών, όμως πόσοι από αυτούς δεν θα αποδειχτούν σούπα; Ο Νέμεθ, η Ωραία Ελένη του προηγούμενου Αυγούστου, είναι ένα τέτοιο παράδειγμα.

Από την άλλη στο πάνοπλο για τα ελληνικά δεδομένα οπλοστάσιο του Ολυμπιακού πόσοι είναι εκείνοι που μπορούν να υπολογίζονται στην Ευρώπη; Ο νέος Ντούντου που δεν θυμίζει τον παλιό, το παιδί-θαύμα Γιάννης Φετφατζίδης (και η παρέα του: Βαλεριάνος, Ποτουρίδης, κ.α), ο Ουρτάδο, ο Ρόμενταλ, ο Χολέμπας; Ακόμα και στο όνομα του Άριελ Ιμπαγάσα μπορεί πανέμορφα να σεταριστεί ένα ερωτηματικό. Ο Ολυμπιακός έχει πολλά ευρωπαϊκά κενά, αυτό είναι βέβαιο κι όχι κακεντρέχεια.

Μήπως ήρθε η ώρα για ένα εισιτήριο απεριορίστων διαδρομών στα ονόματα των Κοβάσεβιτς και Νινιάδη για κανά ταξιδάκι; Όχι πως αυτό οδήγησε πουθενά τον Γιώργο Παπανδρέου, αλλά δεν ξέρουν δα και την ίδια μπάλα.