Το τηλεφώνημα του Μουρίνιο!

Οι πράκτορες του Onsports υπέκλεψαν τη συνομιλία των δυο κορυφαίων τεχνικών και σας την παρουσιάζουν:

Ντριν, ντριν, ντριν…

Κάθι: Hallo (η συνέχεια θα ακολουθήσει μεταφρασμένη για ευνόητους λόγους)

Μουρίνιο: Εδώ «special one»! Ποιος έχει την τιμή να μου μιλάει;

Κάθι: Είμαι η Κάθι Φέργκιουσον, τηλεφωνήσατε στην οικία των Φέργκιουσον.

Μουρίνιο: Εντάξει δεν έκανα και τίποτα δύσκολο. Ξέρεις τώρα τι πρέπει να κάνεις…

Κάθι: … Άλεξ! Άλεξ! Έλα γρήγορα! Κάποιος στο τηλέφωνο ισχυρίζεται πως είναι ο Θεός!

(Ακούγεται η φωνή του Φέργκιουσον από μέσα): Ωχ, πάλι αυτός ο μουρλός είναι. Τι να θέλει πάλι ο γκαντέμης παραμονές τελικού; Ακόμα θυμάμαι τις ευχές του πριν τον τελικό της Ρώμης…

Άλεξ: Yes, please

Μουρίνιο: Έλα Άλεξ, ο Ζοσέ είμαι. Σε πήρα να σου ευχηθώ.

Φέργκιουσον: Έλα Ζοσέ μου. (χλιτς χλατς, ο ήχος της τσίχλας). Τι κρίμα που δεν αντιμετωπίζω εσένα, τον καλύτερο προπονητή του κόσμου και άξιο διάδοχό μου, αύριο στον τελικό! Εσύ άξιζες να είσαι αύριο στο «Γουέμπλει». God damned f@#$!g refs (ο Σερ Άλεξ μπήκε δυνατά μήπως και τον ξεφορτωθεί γρήγορα )

Μουρίνιο: Με κάνεις και κοκκινίζω Άλεξ. Σε παρακαλώ σταμάτα γιατί το παίρνω πάνω μου και δεν βελτιώνομαι (είπε, ενώ στην ουσία σκεφτόταν: Έλα τώρα «τσίχλα», και οι δυο ξέρουμε πως δεν ήθελες να με βρεις στο δρόμο σου)

Φέργκιουσον: Τι νέα Ζοσέ; Πως πάνε οι διακοπές (χεχε);

Μουρίνιο: Εντάξει! Δεν μπορώ να υποκρίνομαι άλλο! Σε πήρα γιατί με χρειάζεσαι και ξέρω πως ντρεπόσουν να με πάρεις εσύ. Λοιπόν άκου πως θα παίξεις αύριο τους ευνοημένους της Πεπίτο (χοχοχο)

Την ίδια στιγμή ο Φέργκιουσον κατέβασε το τηλέφωνο από τα αυτί του, έφτυσε την τσίχλα που είχε ξεχάσει από τον τελευταίο αγώνα πρωταθλήματος και άρχισε να μασουλάει fish and chips…

Μετά από τρεις χαρτοσακούλες, ξανασήκωσε το τηλέφωνο και για καλή του τύχη, ήταν η στιγμή που ο Πορτογάλος του έλεγε… Θα στα στείλω και με mail γιατί σε πήραν και τα χρόνια, ξεκουτιάνεις και ίσως τα ξεχάσεις (χοχοχο)

Άλεξ: Ευχαριστώ πολύ dear Ζοσέ. Ειλικρινά δεν ξέρω τι θα έκανα αν δεν ήσουν εσύ!

Μουρίνιο: Τίποτα Άλεξ, γι αυτό είναι οι φίλοι! Το μόνο που θέλω από σένα είναι να κατακτήσεις το τρόπαιο και να ανεβάσεις τον πήχη όσο πιο ψηλά γίνεται γιατί δεν αντέχω τις μετριότητες και τα εύκολα πρωταθλήματα στην Αγγλία. Να έχω να συναγωνιστώ κάτι όταν με το καλό αποχωρήσεις από τη Γιουνάιτεντ ( αντί για: άντε ρε π$%@!η, τα κόκκαλα σου θα αφήσεις στον πάγκο) και σε διαδεχθώ! Σου εύχομαι τα καλύτερα Άλεξ.

Άλεξ: Ευχαριστώ πολύ Ζοσέ! Εσύ δεν ήσουν όμως που τις προάλλες φώναζες υπέρ της Μπαρτσελόνα; Σε είδα σε εκείνο το διαφημιστικό!

Μουρίνιο: Γ#$@%!οι Καταλανοί! Σε παρακαλώ Άλεξ ταπείνωσε τους υπερόπτες, όπως ακριβώς σε καθοδήγησα! Απλά κάνε ότι σου είπα και εγώ ίσως σου δώσω πίσω τον Ρονάλντο (σ.σ. έρθει μαζί μου  στο Μάντσεστερ). Ήταν που ήταν ευαίσθητο το αγόρι μου, μετά τον χαμό της Πούτσι έχει πλαντάξει στο κλάμα και δεν τον αντέχω! Εδώ τον έχω, θες να σου ρίξει κάνα δάκρυ;

Άλεξ: Τους χαιρετισμούς μου δώσε! Ξέρεις... Ζοσέ... με φωνάζει η Κάθι και πρέπει να κλείσω. Ευχαριστώ για όλα.

Μουρίνιο: Γεια σου Άλεξ και όπως είπαμε, έτσι; (πάλι παντόφλα τρώει ο φλωροΣκωτσέζος…)

Ένας παρατεταμένος ήχος ακούστηκε από την άλλη πλευρά…