Βαριά κληρονομιά
Χρειάστηκε να περάσουν πέντε χρόνια μεταξύ Α2 και τοπικού, προκειμένου τα Βριλήσσια να επιστρέψουν στη μεγάλη κατηγορία, των οποίων το όνομα στη χρυσή βίβλο του αθλήματος… βγάζει μάτι.
Με εννιά εγχώριους τίτλους (πέντε πρωταθλήματα 1995, 1996, 1997, 1999, 2004 και τέσσερα Κύπελλα 1999, 2000, 2003, 2004), ήταν η τελευταία ομάδα που στέφθηκε πρωταθλήτρια πριν ξεκινήσει η αυτοκρατορία του Παναθηναϊκού.
Από τότε, τα Βριλήσσια έχουν υποχρεωθεί σε… χαμηλές πτήσεις, με σταθερά βήματα, ωστόσο, από διοίκηση, παίκτριες και τεχνική ηγεσία, η άνοδος επετεύχθη αν και, όπως υποστηρίζει ο Βαγγέλης Κωβαίος, δεν ήταν στόχος για φέτος: «Δεν ήταν στόχος μας να ανέβουμε φέτος στην Α1. Προσπαθήσαμε να φτιάξουμε μια ομάδα που να στέκεται αξιοπρεπώς στην Α2. Δεν μας αρέσουν οι προχειρότητες για αυτό θέλαμε να θέσουμε σωστές βάσεις. Οι αθλήτριες, οι προπονητές και η διοίκηση δούλεψαν αρμονικά και δημιουργήσαμε μια πραγματική ομάδα που μου θύμισε τη χρονιά που πήραμε το πρώτο πρωτάθλημα», είπε ο προπονητής του συλλόγου.
Ο προπονητής των Βριλησσίων, Χρήστος Παπαθανασίου, ξέρει ότι το παρελθόν της ομάδας στην Α1 αποτελεί βαριά κληρονομιά: «Η κληρονομιά που έχουμε είναι πολύ βαριά και με τις υπάρχουσες συνθήκες που είναι πάρα πολύ δύσκολες στόχος μας θα είναι η παραμονή στην κατηγορία και να ανέβουμε όσο γίνεται πιο ψηλά».
Η αρχηγός της ομάδας και συνάδελφος, Ευγενία Τζουμάκα, έθεσε την παραμονή στην Α1 ως το στόχο της νέας σεζόν: «Στόχος στη νέας χρονιά είναι να παραμείνουμε στη μεγάλη κατηγορία. Τα Βριλήσσια είναι σοβαρό σωματεία με μεγάλη ιστορία και όχι για σκαμπανεβάσματα. Οι περισσότερες, με εξαίρεση την Πλαγιανάκου, δεν έχουμε παίξει Α1. Πρέπει να γίνει η υπέρβαση από κάθε παίκτρια ατομικά».
