Δήμας: «Έκλεβα μούσμουλα και…»
Σαν σήμερα πριν από 17 χρόνια, στις 26 Ιουλίου του 1996, ο Πύρρος Δήμας κρέμασε στο στήθος του το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα.
Ο τότε 25άχρονος αρσιβαρίστας ανέβηκε στο πρώτο σκαλί του βάθρου στο κορυφαίο αθλητικό γεγονός του πλανήτη για δεύτερη φορά στην καριέρα του, καθώς είχε προηγηθεί το χρυσό μετάλλιο στη Βαρκελώνη το 1992, ενώ ακολούθησαν άλλο ένα χρυσό στο Σϊδνεϊ (2000) κι ένα χάλκινο στην Αθήνα (2004). Με αφορμή την τότε επιτυχία του μίλησε στο Arena FM 89,4 για την πλούσια καριέρα του στην άρση βαρών και το πώς έτυχε να ασχοληθεί με το άθλημα, ενώ το μόνο που ήθελε ήταν να φάει μούσμουλα. Αναλυτικά τα όσα είπε…
Για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα: «Ήταν ένας αγώνας πολύ εύκολος για εμένα, καθώς είχε τελειώσει από το αρασέ και δεν είχε ενδιαφέρον μετά, ενώ αντίστοιχα στο Σίδνεϊ δεν μου είχε πάει καλά το αρασέ και κυνηγούσα εγώ το ζετέ για να καλύψω τη διαφορά. Αλλά έτσι είναι ο αθλητισμός, μία χάνεις, μία κερδίζεις, μία σου βγαίνουν τα γκολ, την άλλη χτυπάει στο δοκάρι…».
Για το πώς ξεκίνησε την ενασχόλησή του με την άρση βαρών: «Τελείως τυχαία ασχολήθηκα με την άρση βαρών, 7,5 χρονών ήμουν κι έκλεβα μούσμουλα, με είδε ένας προπονητής, με κυνήγησε, εγώ νόμιζα ότι είναι από το σπίτι, αλλά τελικά ήταν προπονητής. Του άρεσε η σωματοδομή μου και κάπως έτσι ξεκίνησα να ασχολούμαι με το συγκεκριμένο άθλημα».
Για τον προπονητή του, Χρήστο Ιακώβου: «Το έχω δηλώσει πολλές φορές, ο Χρήστος για εμάς ήταν και φίλος και πατέρας και προπονητής και αδερφός και είναι ακόμα και τώρα. Ένας άνθρωπος που διαχειρίστηκε σωστά όλη αυτήν την ομάδα και όλους αυτούς τους χαρακτήρες, ήξερε καλά να μανατζάρει. Πολλές φορές έμπαινε στο γυμναστήριο και χωρίς λόγο μου έβαζε τις φωνές, εγώ δεν καταλάβαινα γιατί, δεν έκανα κάτι, αλλά το έκανε για να το ακούν οι άλλοι».
Για την έκφραση που έχει αφήσει εποχή «Κάτσε κάτω από την μπάρα»: «Είναι όντως μια έκφραση που έχει μείνει, αναφέρεται στο τεχνικό κομμάτι του αθλήματος κι έχει συγκεκριμένο νόημα. Εκείνη την ώρα στον αγώνα ο μόνος που ακούς είναι ο προπονητής, δεν μπορείς και δεν πρέπει να ακούς κανέναν άλλον».
Για την ΕΡΤ: «Μεγαλώσαμε με την ΕΡΤ, ειδικά εμείς οι Έλληνες της διασποράς. Η ΕΡΤ μας κράτησε και τη γλώσσα, από εκεί παίρναμε και τα μηνύματα που έπρεπε να πάρουμε ως Έλληνες, η ΕΡΤ ήταν εκείνη που μας κράτησε ζωντανούς. Στην ΕΡΤ γνώρισα και τη σύζυγό μου, εκεί έπαιξαν όλοι οι αγώνες μου, όλοι οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Σίγουρα, ξέρουμε όλοι μας τα προβλήματα που υπήρχαν στην ΕΡΤ και κανείς δεν συμφωνούσε με αυτά που γίνονταν, αλλά δεν έπρεπε να κλείσει με αυτόν τον τρόπο».
