Αστέρας Τρίπολης: Η ιστορία του Αντώνη Τσιφτσή - Η αλλαγή θέσης, το ντεμπούτο και η καθιέρωση

Ο νεαρός κίπερ αναφέρει για τα πρώτα του βήματα όταν έπαιζε επιθετικός αλλά δεν σκόραρε και άλλαξε θέση, ενώ μιλάει για τη στιγμή που υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο αλλά και το γεγονός πως από μικρή ηλικία ουσιαστικά έφυγε μακριά από την οικογένειά του για να ακολουθήσει το όνειρό του.

Αναλυτικά τα όσα είπε ο Αντώνης Τσιφτσής:

Στην αρχή έπαιζα ως επιθετικός και στην συνέχεια με πήγαιναν όλο και πιο πίσω. Κατέληξα αμυντικός και στο τέλος έγινα τερματοφύλακας. Δεν ξέρω γιατί το έκαναν αυτό, μάλλον δεν μπορούσα να βάλω γκολ με τίποτα (σσ. γέλια). Τότε δεν μπορούσα να καταλάβω πόσες ευθύνες έχει αυτή η θέση και πόσο σημαντική είναι. Θέλει υπομονή, δουλειά και να είσαι έτοιμος. Στα 15 μου ήρθα στον Αστέρα Τρίπολης δοκιμαστικά και στο τέλος της προπόνησης μου είπαν ότι με ήθελαν και την επόμενη χρονιά.

Μιλούσα με την οικογένειά μου γιατί θα έφευγα από το σπίτι αλλά εγώ είχα πάρει την απόφαση μου. Οι γονείς μου μου είπαν να έρθω στην Τρίπολη να κάνω το όνειρο μου πραγματικότητα.

Όταν τελείωσε το ταξίδι και έφτασα εδώ ήταν όλα κανονισμένα. Έπρεπε να διαχειριστώ την κατάσταση, να μείνω μόνος μου δηλαδή από τόσο μικρός αλλά δε δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα.

Μέσα στη χρονιά πήγαινα πολύ καλά, όλα τα παιδιά μου έλεγαν ότι θα υπογράψω επαγγελματικό συμβόλαιο. Έχει φτάσει Μάιος δεν είχε γίνει τίποτα ακόμα. Έρχομαι για προπόνηση με την πρώτη ομάδα και μου λένε ότι θα ξεκινήσω προετοιμασία μαζί τους το καλοκαίρι. Βγαίνοντας στο γήπεδο με έπιασε ο κ. Δημήτρης για να υπογράψουμε συμβόλαιο.

Όταν υπέγραψα πίστευα ότι θα νιώθω κάπως μέσα μου. Δεν έγινε αυτό και το είπα και στον πατέρα μου και αναρωτήθηκα γιατί δεν ένιωσα κάπως περίεργα. Και ο πατέρας μου μου απάντησε πως επειδή υπέγραψα ένα συμβόλαιο δεν σημαίνει πως έγινα ποδοσφαιριστής, επαγγελματίας ή εκατομμυριούχος. Παραμένεις ο ίδιος, απλά αλλάζεις στα χαρτιά το επάγγελμα σου.

Η πρώτη συμμετοχή μου ήταν στα 18 μου χρόνια κόντρα στον Πλατανιά με προπονητή τον Σάββα Παντελίδη. Γύρω στο 80' μπήκα, είχα άγχος αλλά δημιουργικό. Όταν τελείωσε το παιχνίδι ήμουν πολύ χαρούμενος. Από το ντεμπούτο μου και μετά περίμενα να καθιερωθω στην ομάδα.

Είναι η ιδανική ομάδα για ένα παιδί να έρθει στις ακαδημίες και να αναδειχθεί στην πρώτη ομάδα.

Αυτή είναι η ιστορία μου. Ακόμη είναι σύντομη. Θα δουλέψω ακόμη πιο πολύ για να την κάνω μεγαλύτερη. Να ξέρετε πως πιο πολύ άγχος έχω τώρα παρά όταν παίζω. Σας ευχαριστώ πολύ που με ακούσατε.