Κόουτς πάρ’ το αλλιώς...

Όταν σε τρία ματς πρωταθλήματος στον πάγκο της ΑΕΚ, τα δύο εντός έδρας (με Πανιώνιο, Ατρόμητο) και το ένα εκτός (με ΠΑΟΚ), μετράς δύο βαθμούς, τότε, κόουτς, σίγουρα το ξεκίνημά σου δεν μπορεί να χαρακτηριστεί θετικό. Όσα ελαφρυντικά κι αν έχεις επειδή είσαι νέος στην... (ελληνική) πιάτσα.

Ο Μοράις το έψαξε και χθες το ματς, αλλά το πολύ το... ψάξιμο μάλλον κάνει κακό! Στο τέλος έβαλε και τρίτο επιθετικό (Πέκχαρτ) και ρίσκαρε. Θα μπορούσε και να το χάσει κιόλας το παιχνίδι αφού έδωσε πολλούς χώρους στη κόντρα.

Στην αρχή έπαιξε με 4-4-2, αυτό που δοκίμαζε όλη την εβδομάδα με Αραβίδη και Αλμέιδα στην κορυφή της επίθεσης. Δεν του βγήκε παρά το 2-0 που προηγήθηκε η Ένωση. Τα τέρματά της ήταν απόρροια ενός αστείου λάθος των φιλοξενούμενων και μιας ωραίας εκτέλεσης από τον Πατίτο. Τον οποίον αντικατέστησε αμέσως! Γιατί άραγε; Τότε που πήρε ψυχολογία τον έβγαλε; Είναι ένα καλό ερώτημα.

Πλέον αρχίζει και κρίνεται και ο Μοράις. Τελειώνει η περίοδος χάριτος. Ούτε κάποια σοβαρή αλλαγή στην εικόνα της ομάδας βλέπουμε επιθετικά, αλλά και τρίτα τέρματα μετράει στο παθητικό της σε τρία ματς. Κόουτς πάρ'το αλλιώς... Και το πολύ ανακάτεμα δεν δείχνει να αποδίδει. Θα αναπολούμε το... ταμπούρι του Τιμούρ σε λίγο.

Αυτόχειρας

Πάμε στους παίκτες:

Ο Ανέστης είναι πραγματικός... αυτόχειρας. Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου. Ό,τι χτίζει με κόπο και ιδρώτα το γκρεμίζει μόνος του. Δικαιώνοντας άραγε εκείνους που λένε ότι η ΑΕΚ δεν έχει τερματοφύλακα; Ίσως. Τραγική η γκάφα του στην ισοφάριση του Ατρομήτου. Έσωσε έπειτα δύο καλές φάσεις των φιλοξενούμενων, αλλά το λάθος του θα μείνει στην ιστορία. Το οποίο ίσως να τον καταδικάσει για φέτος.

Στην άμυνα οι Κολοβέτσιος και Τσιγκρίνσκι ήταν για ένα ακόμη παιχνίδι κατώτεροι των προσδοκιών. Πεσμένος και ο Ουκρανός πλέον. Κουράστηκε; Πονάει στα γόνατά του (κάπου ειπώθηκε κι αυτό) ό,τι και αν είναι δεν θυμίζει τον παίκτη του Σεπτεμβρίου.

Ο Ντίντακ είχε ένα καλό στοπ στον Βασιλείου στο 39’ λίγο πριν ο παίκτης του Ατρόμητου βρεθεί απέναντι από τον Ανέστη, αλλά από εκεί και πέρα ήταν και πάλι ο γνωστός Ντίντακ, με τις πολλές αδυναμίες στο παιχνίδι του: Κακή συμμετοχή στην επίθεση, λάθη στην άμυνα. Μέτριος και ο Γκάλο στα δεξιά.

Το δίδυμο Μάνταλος, Γιόχανσον στο κέντρο, σε σύστημα 4-4-2 δεν ήταν κακό, αλλά θεωρώ πως δεν μπορεί να ανταποκριθεί. Ο Σουηδός μόνος του κουράζεται. Δεν είναι και στα καλύτερά του φέτος. Ο Μάνταλος αναγκάζεται να καλύπτει χώρους και περιορίζεται δημιουργικά. Χάνει δυνάμεις. Μάλλον δεν θα έχει αποτελέσματα αν επιμείνει ο Μοράις.

Της έμπνευσης και όχι της ουσίας...

Στα άκρα οι Χριστοδουλόπουλος και Πατίτο είναι της έμπνευσης και όχι της ουσίας. Στον Αργεντινό βγήκε μια καλή προσπάθεια με το τέρμα του. Στον Έλληνα όχι αν και είχε ένα-δυο καλά σουτ. Πάντως πρέπει να αλλάξουν την φιλοσοφία τους στο παιχνίδι αν θέλουν να βοηθήσουν ουσιαστικά την ομάδα. Πώς; Δεν ξέρω ακριβώς. Ας το βρει ο Μοράις. Δείχνουν όμως σα να κοιτάζουν πρωτίστως να δικαιώσουν τους εαυτούς τους (και εκείνους που τους έφεραν στα Σπάτα) παρά να παίξουν για το σύνολο.

Όσο για το δίδυμο Αλμέιδα, Αραβίδη, λίγα πράγματα. Ο Πορτογάλος περιμένει την μπάλα (η οποία δεν του έρχεται) και ο Έλληνας δίνει τις φιλότιμες μάχες του, χωρίς κάποια συγκεκριμένη ουσία όμως.

Ο Πέκχαρτ που πέρασε στα τελευταία λεπτά απέδειξε για μια ακόμη φορά γιατί δεν μπορείς να τον εμπιστευτείς. Δύο καλές περιπτώσεις για γκολ του παρουσιάστηκαν και τις πέταξε στα σκουπίδια...