United VS City: Έτσι ζει το ντέρμπι το Μάντσεστερ! (photos)

Τέλη Οκτωβρίου στο Μάντσεστερ και ο καιρός έχει αρχίσει να μπαίνει στα γνωστά συννεφιασμένα πλαίσια που θα κάνει παρέα στους Mancunians για τους επόμενους 7-8 μήνες. Οι δουλειές έχουν αρχίσει και ρολάρουν και όλοι έχουν μπει στον ρυθμό του χειμώνα. Λίγα πράγματα όσον αφορά στον ενθουσιασμό των κατοίκων της πόλης. Καμιά συναυλία, 2-3 event στο Arndale Centre στο κέντρο της πόλης, αλλά το γεγονός της χρονιάς δεν είναι φυσικά άλλο από το local derby! Στην αρχή της εβδομάδας όλοι στις δουλειές προσπαθούν να κρατήσουν την ψυχραιμία τους και αρχίζουν σιγά σιγά πηγαδάκια με συζητήσεις χαμηλών τόνων περί starting lines. Τραυματίες και άντε και καμιά αναφορά στους αγώνες του Champions League, λες και είναι αγγαρεία. Πραγματικά αγγαρεία για τις ομάδες τους!

Φτάνει Πέμπτη και έχουν τελειώσει με την «χαλαρή» υπόθεση του Champions League. Δειλά-δειλά οι Pubs αρχίζουν και διαφημίζουν τον κυριακάτικο αγώνα στις κλασικές, blackbord με κιμωλία, πινακίδες. Όλοι γνωρίζουν στο Manchester σε ποια pub θα δουν τον αγώνα ανάλογα με τα χρώματα της αρεσκείας τους. Κατ’ εξοχήν όλες, αν όχι οι περισσότερες στην πόλη και σε εμβέλεια 1 μιλίου, είναι μπλε και δεν διστάζουν καθόλου να το δείχνουν. Όσο πάει κανείς στην ανατολική μεριά και κυρίως προς Trafford Area αρχίζουν να κοκκινίζουν.

Είναι γνωστό ότι το fan club της United είναι μεγαλύτερο εκτός Manchester και παγκόσμιας εμβέλειας. Οι citizens θεωρούν τους εαυτούς τους το πραγματικό club του Manchester και δεν έχουν άδικο ασχέτως αν η United έκανε το μέρος γνωστό – αν όχι legendary με τις επιτυχίες της για πολλές δεκαετίες. Ωστόσο, όταν πλησιάζει το local derby δεν διστάζουν και οι δύο να παρελαύνουν με τα χρώματά τους εξίσου υπερήφανοι.

Και φτάνουμε στην Παρασκευή «Crunch time» όπως λένε. Εκτός του ότι Παρασκευή είναι κάτι σαν γιορτή πάντα στο Μanchester (όλοι δουλεύουν δύσκολες ώρες και συνήθως κάτω από σκληρές συνθήκες) είναι και σαν απελευθέρωση. Μία δυναμική επιδρομή στις pub για «καθάρισμα» μυαλού. Έτσι έχουν αρχίσει να μπαίνουν στο κλίμα του derby.

Ξαφνικά τα κασκόλ βγαίνουν από τις τσάντες, τα παιδιά ακόμα και τα μωρά όλα φορούν εμφανίσεις, σημαιάκια στα αμάξια, έξω από τα σπίτια και φυσικά θέμα το θέμα όλων των citizens είναι το παιχνίδι. Οικογενειακώς θα πάνε στη pub και θα περάσουν όλη την ημέρα εκεί, ασχέτως κατάληξης του αγώνα. Οι παλαιότεροι με ένα pint στο χέρι, φυσικά, μιλάνε για τις ιστορικές βραδιές του παρελθόντος, τους παίκτες που «σαν και αυτούς δεν έχουν περάσει ξανά», την κατάσταση των γηπέδων τότε και τώρα –βλέπε Maine Road και Old Trafford των ’70s και ‘80s και φυσικά την κλασική γκρίνια με τις τωρινές τιμές. Η κρίση χτύπησε άσχημα το Manchester και στέρησε σε πολλούς μία από τις μοναδικές τους χαρές της χρονιάς. Αν και για πολλά χρόνια, ειδικά με τη United και το Old Trafford, το να βρει ένας local εισιτήριο για το derby ήταν σχεδόν αδύνατο –όχι λόγω τιμής αλλά κυρίως γιατί το μεγαλύτερο ποσοστό των διαρκείας είναι εκτός Manchester και δεν θα ξεχάσω ποτέ τις ντουζίνες των πούλμαν που έφερναν οπαδούς της United στο Manchester, ενώ λιγοστοί ήταν οι local οπαδοί που περπατάγανε για να πάνε στο γήπεδο!

Σάββατο ανεβαίνουν οι στροφές και η ένταση. Φυσικά και υπάρχει περίπτωση αλλά πολύ σπάνια να δεις καυγά. Υπάρχει μεγάλο μίσος αλλά καθαρά ποδοσφαιρικό, όχι όμως βία. ‘Εχω ζήσει 7 χρόνια στο Manchester και ζήτημα να άκουσα για 2-3 άγριες καταστάσεις που ήταν στιγμιαίες και όχι εμπλοκή οργανωμένων. Οι Mancunians ξέρουν ότι όλη η Ευρώπη έχει τα μάτια πάνω τους. Έτσι προσπαθούν να προωθήσουν την πόλη τους ως κέντρο ενός ποδοσφαιρικού αγώνα ανάμεσα σε «γίγαντες».

Αυτό είναι που μου έκανε τρομερή εντύπωση, ερχόμενος από Αθήνα, όπου το derby σημαίνει αυτόματα πεδίο «μάχης» . Το επίπεδο οργάνωσης είναι σε άλλο επίπεδο: η αστυνόμευση, η πρόσβαση στο γήπεδο, τα αποκλειστικά δρομολόγια και η γενικότερη αίσθηση ότι όλα είναι σωστά προγραμματισμένα. Το βασικότερο όμως είναι το αίσθημα ότι είναι ημέρα γιορτής, ημέρα που όλες οι οικογένειες του Manchester θα πάνε στην pub φορώντας τα χρώματά τους, να πιούνε τις μπύρες τους και να χαρούν το ντέρμπι. Να αποδείξουν ότι είναι αυτοί οι άξιοι εκπρόσωποι της πόλης και να σωπάσουν τη μουρμούρα στο γραφείο, τουλάχιστον μέχρι τον επόμενο αγώνα. Να έχουν έναν καλό αγώνα με πολλές φάσεις να συζητήσουν και να αναλύσουν για ώρες μετά το παιχνίδι. Κανένας δεν είναι χαρούμενος με ένα ανούσιο αγώνα ακόμα και αν έχουν κερδίσει. Πιο πολύ θα χαρούν να κερδίσουν έναν άξιο αντίπαλο. Αλλά κυρίως να δείξουν ότι στο Manchester παίζεται το καλύτερο ποδόσφαιρο. Να βγάλουν μία υπερηφάνεια που θα αλλάξει την καθημερινότητά τους, που παραδόξως είναι αρκετά έως πολύ σκληρή.

Kick off λοιπόν! Go on the Blues, cmooon the Reds!!