Μια δυναστεία τελειώνει: Η οικογένεια Μοράτι και το ποδόσφαιρο (photos+videos)

Δολοπλοκίες, προσπάθειες «στησίματος» αγώνων, δυο από τις κορυφαίες επιλογές προπονητή στην ιστορία, πετρέλαια, πανάκριβοι αστέρες, αλλαγές προπονητών σαν... πουκάμισα, 600 εκ. ευρώ σε μεταγραφές, 25 από τους 39 τίτλους του συλλόγου. Αυτά είναι μερικά από τα... κατορθώματα που έχει να επιδείξει μια από τις μεγαλύτερες οικογένειες επιχειρηματιών που ασχολήθηκαν ποτέ με το ποδόσφαιρο και ακούει στο όνομα: Μοράτι!

Την Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2013 ο πιο επιτυχημένος πρόεδρος στην ιστορία της Ίντερ και ένας από τους πιο επιτυχημένους ισχυρούς άνδρες στην ιστορία του ποδοσφαίρου, ανακοίνωσε επίσημα την πώληση της μεγάλης του αγάπης στον Ινδονήσιο Έρικ Τοχίρ και έγραψε το τελευταίο κεφάλαιο της οικογένειας στο Μιλάνο, τουλάχιστον μέχρι το επόμενο. Το Onsports θυμάται την ιστορία της οικογένειας Μοράτι που άλλαξε για πάντα τους «νερατζούρι».

Η «Χρυσή Εποχή» του Άντζελο Μοράτι

Ο κυριότερος λόγος για τον οποίο σύσσωμο το παγκόσμιο ποδόσφαιρο «χρωστάει» στην οικογένεια Μοράτι, ακούει στο όνομα Ελένιο Ερέρα. Ο Άντζελο Μοράτι ανέλαβε την προεδρία της Ίντερ το 1955 και μέχρι το 1968 φρόντισε η ομάδα να αλλάξει ρόλο, φεύγοντας από τη σκιά της μισητής συμπολίτισσας Μίλαν και ανεβαίνοντας στην κορυφή της Ευρώπης δυο συνεχόμενες χρονιές!

Ο Άντζελο Μοράτι έδωσε τα «κλειδιά» της ομάδας στον Ερέρα και ο τελευταίος φρόντισε να δημιουργήσει από το μηδέν ένα νέο στιλ ποδοσφαίρου, το γνωστό σε όλους «Catenaccio». Η περίφημη «Grande Inter» μεγαλούργησε από το 1960 έως το 1968, με τον Ερέρα να καθιερώνει ένα ιδιαίτερο 5-3-2  με έναν λίμπερο και ποδοσφαιριστές που στη συντριπτική τους πλειοψηφία ήταν τρομακτικά δυνατοί και αμύνονταν με πάθος που θα μείνει για πάντα αξέχαστο στην ιστορία του αθλήματος.

Στα 13 χρόνια που ο Άντζελο Μοράτι βρισκόταν στον προεδρικό θώκο της Ίντερ, η ομάδα κατέκτησε δυο συνεχόμενα Κύπελλα Πρωταθλητριών Ευρώπης το ’64 και το ’65, πανηγύρισε συνολικά οκτώ τίτλους και εισήγαγε στο ποδόσφαιρο έναν τρόπο προσέγγισης του αθλήματος που παρόμοιός του δεν έχει υπάρξει.

Ο... στημένος Ούγγρος!

Η συγκεκριμένη διοίκηση δέχθηκε ισχυρούς κλιδωνισμούς πολλά χρόνια αργότερα, όταν το 2003 η εφημερίδα «Times» της Βρετανίας σε ρεπορτάζ της αποκάλυψε φήμες πως ο Άντζελο Μοράτι είχε επιλέξει τον διαιτητή του αγώνα με τη Μάλαγα το 1965, Γκιόρκι Βάντας, και στη συνέχεια του άσκησε ιδιαίτερη πίεση σε μια προσπάθεια να «στήσει» το παιχνίδι. Το ρεπορτάζ δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ.

Οι κατηγορίες του Ματσόλα

Λίγους μήνες μετά το ρεπορτάζ των «Times», ο Φερούτσιο Ματσόλα, μέγας επιθετικός της Ίντερ των δυο συνεχόμενων Ευρωπαϊκών, αποκάλυψε πως στο διάστημα που ο Άντζελο Μοράτι ήταν πρόεδρος, γινόταν συστηματική χρήση αναβολικών από όλους τους παίκτες, έπειτα από εντολή του ισχυρού άνδρα των «νερατζούρι».

Αρκετά χρόνια αργότερα, το 2010, ο Ματσόλα κέρδισε τη δικαστική του διαμάχη με την Ίντερ και ο σύλλογος δεν άσκησε έφεση. Ο Άντζελο Μοράτι αποχώρησε το 1968 από την ομάδα και έφυγε από τη ζωή το 1981.

Σωτήρας στα «μαύρα» χρόνια

Όπως ο πατέρας του, έτσι και ο Μάσιμο Μοράτι ανέλαβε την Ίντερ έχοντας μονάχα ένα όνειρο: να την δει στην κορυφή της Ιταλίας και της Ευρώπης. Ο σύλλογος έγινε δικός του το 1995 και με το... καλημέρα φρόντισε να δείξει τις διαθέσεις του, αποκτώντας τον τεράστιο Ρονάλντο από τη Μπαρτσελόνα και σπάζοντας το ρεκόρ μεταγραφών με την αγορά του Κριστιάν Βιέρι από τη Λάτσιο έναντι 48 εκ. ευρώ, δημιουργώντας ένα επιθετικό δίδυμο που μόνο στο άκουσμα έσπερνε φόβο σε κάθε αντίπαλο.

Δεν σταμάτησε εκεί, καθώς τα πρώτα δυο χρόνια της προεδρίας του, έφερε στην Ίντερ παίκτες όπως ο Ερνάν Κρέσπο, ο Σεμπαστιάν Βερόν και ο μετγάλος Ιταλός διεθνής τερματοφύλας, Άντζελο Περούτζι.

Όσο απότομο και δυναμικό ήταν το ξεκίνημα της δεύτερης γενιάς Μοράτι στην προεδρία της Ίντερ, άλλο τόσο αποτυχημένη ήταν η ομάδα εντός γηπέδου. Από το 1995 έως το 2004, οι «νερατζούρι» πανηγύρισαν την κατάκτηση ενός μονάχα τίτλου, του Κυπέλλου UEFA το 1998.

Ο λάθος τρόπος... απογαλακτισμού!

Βλέποντας την ομάδα της οποίας τα θεμέλια έθεσε ο πατέρας του να καταρρέει, ο Μάσιμο Μοράτι προσπάθησε να φέρει ραγδαίες αλλαγές σε τεχνικό επίπεδο. Το έκανε βέβαια με τον λάθος τρόπο, δείχνοντας παράλληλα ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο προέδρου από αυτό που είχε δείξει πριν πολλά χρόνια ο πατέρας του.

Στην προσπάθειά του να βρει την σωστή... φόρμουλα για την επιτυχία, απέλυσε μεταξύ άλλων τεράστια ονόματα όπως ο Μαρσέλο Λίπι και ο Έκτορ Ραούλ Κούπερ. Η επιλογή που έμελλε να τον βγάλει ασπροπρόσωπο, ήταν η λιγότερο αναμενόμενη, καθώς το 2004 εμπιστεύθηκε την ομάδα στον Ρομπέρτο Μαντσίνι, ξεκαθαρίζοντάς του από την αρχή ότι θέλει να δει τίτλους να μπαίνουν στο μουσείο της ομάδας.

«Βασιλιάδες» στην Ιταλία, losers στην Ευρώπη

Παράλληλα με τον ερχομό του Μαντσίνι, ο Μοράτι συνέχισε να ενισχύει το ρόστερ της Ίντερ με παίκτες παγκόσμιου βεληνεκούς, όπως ο Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς. Σε διάστημα τεσσάρων ετών, ο Μαντσίνι κατόρθωσε να επαναφέρει την ομάδα στην κορυφή της Serie A και μέχρι το 2008 η ομάδα κατέκτησε τρία Πρωταθλήματα, δυο Κύπελλα και τρία Σούπερ Καπ.

Αυτό που πραγματικά ενοχλούσε τον Μοράτι όμως, έναν πρόεδρο διψασμένο για ευρωπαϊκή δόξα, ήταν η αποτυχία της Ίντερ στην Ευρώπη. Για αυτόν τον λόγο το καλοκαίρι του 2008, μετά την κατάκτηση του τρίτου συνεχόμενου Πρωταθλήματος (!), απέλυσε τον Μαντσίνι.

Τα «κλειδιά» στον μετρ της επιτυχίας!

Η δεύτερη κορυφαία επιλογή προπονητή στην ιστορία και η πρόσληψη που εξίσωσε τον Μάσιμο Μοράτι με τον πατέρα του, Άντζελο, στην κορυφή των καλύτερων προέδρο στην ιστορία της Ίντερ, ακούει στο όνομα Ζοζέ Μουρίνιο.

Ο άνθρωπος που χαρακτηρίστηκε από τους φίλους της Ίντερ ως ο «Νέος Ελένιο Ερέρα» της ομάδας, έκανε αυτό ακριβώς που... απαιτούσε η προϊστορία της θέσης την οποία ανέλαβε. Με τον δικό του, ξεχωριστό τρόπο, «έχτισε» ένα σύνολο ικανό να... διαλύσει νεύρα και να κατατροπώσει κάθε αντίπαλο, νίκησε μέχρι και την τρομερή Μπαρτσελόνα των Μέσι, Τσάβι, Ινιέστα, και έπειτα από την κατάκτηση του Πρωταθλήματος την πρώτη σεζόν, οδήγησε την Ίντερ στην πιο επιτυχημένη σεζόν της ιστορίας της.

Το μαγικό Treble!

Η επιτυχία σε ευρωπαϊκό επίπεδο ήρθε μαζί με τον Μουρίνιο και η Ίντερ τη σεζόν 2009-10 έγινε η πιο επιτυχημένη ιταλική ομάδα στην ιστορία, μιας και έγινε ο πρώτος σύλλογος στην ιστορία της Serie A που κάνει το Treble! Πρωτάθλημα, Κύπελλο και Champions League τοποθετήθηκαν μέσα σε διάστημα λίγων ημερών στο μουσείο του συλλόγου και ο «θρύλος» του Μάσιμο Μοράτι ήταν ήδη γεγονός. Ο γιός είχε φτάσει τον πατέρα σε κάθε επίπεδο, ξεπερνώντας τον μάλιστα κατά πολύ σε σύνολο τίτλων, μιας και η Ίντερ υπό την προεδρία του πανηγύρισε 17 τρόπαια, έναντι 8 κατά τη θητεία του πατέρα του.

Η αναμενόμενη πτώση

Όπως κάθε ομάδα όμως από την οποία αποχωρεί ο Ζοζέ Μουρίνιο, έτσι και η Ίντερ άρχισε να κατρακυλάει με απίστευτη ταχύτητα όταν ο «εκλεκτός» αποχώρησε για λογαριασμό της Ρεάλ Μαδρίτης. Η κριτική στον Μοράτι από οπαδούς και δημοσιογράφους έγινε τόσο συχνή ώστε σχεδόν καθημερινά η Gazzetta dello Sport έκανε αναφορές για ενδεχόμενη πώληση του συλλόγου και αποχώρηση του Μοράτι από το ποδόσφαιρο. Όπερ και εγένετο λίγα χρόνια αργότερα, τον Οκτώβριο του 2013, με τον Ινδονήσιο Τοχίρ, να γίνεται ο πρώτος μη Ευρωπαίος πρόεδρος στην ιστορία του συλλόγου και μόλις ο πέμπτος μη Ιταλός ισχυρός άνδρας των «νερατζούρι».

Κερδισμένος από το Calciopolis

Ένα από τα μεγαλύτερα κεφάλαια της προεδρίας του Μοράτι, αφορά το σκάνδαλο «Calciopolis». Οι απίστευτοι χειρισμοί του ισχυρού άνδρα της Ίντερ στο συγκεκριμένο γεγονός που συγκλόνισε το ιταλικό ποδόσφαιρο από την κορυφή ως τα... νύχια, ήταν αυτοί που έδωσαν στην Ίντερ «πάτημα» για να καθιερωθεί στις πρώτες θέσεις του Πρωταθλήματος και να εκτοξεύσει την φήμη της.

Ο Μοράτι κατάφερε να «καθαρίσει» το όνομα το δικό του και της οικογένειάς του, εκμεταλλευόμενος την καταδίκη της Γιουβέντους, χρησιμοποιώντας ένα σκάνδαλο στο οποίο τα τελευταία χρόνια φέρεται ως άμεσα εμπλεκόμενος. Πολλοί είναι αυτοί που λένε ότι αυτός είναι ένας από τους λόγους που αποχωρεί από την ομάδα, προκειμένου να φύγει στο παρασκήνιο και να τραβήξει μαζί του στην... λήθη του χρόνου το Calciopolis, για να μην καταστραφεί πλήρως η Ίντερ.