Μαραθωνοδρόμε, θα φας ταλαιπώρια αλλά αξίζει όσο δεν πάει!

Δεν έχω εικόνα από το πώς αντιμετωπίζουν στο εξωτερικό το δρομικό κίνημα, αλλά αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα δυσκολάκι να συναντάται αλλού. Αναφέρομαι στο πώς αντιμετωπίζουν όλους όσοι τρέχουν σε Μαραθωνίους, Ημιμαραθωνίους και σε άλλες μικρότερες διοργανώσεις, εκείνοι που απέχουν από το σπορ. Γκρίνια για τους δρόμους που κλείνουν, απαξίωση και κυνισμός για τους τρεχαλατζήδες που «ρε δεν πάτε καλά! Γιατί το κάνετε αυτό στον εαυτό σας; Ποιο είναι το νόημα να τρέχεις χωρίς λόγο;». Ο λόγος είναι αυτό το ίδιο το τρέξιμο.-
Προφανώς και δεν μπορείς να πείσεις κανέναν να αλλάξει το modus vivendi του. Το να σιχτιρίζεις όμως κάποιους που παθιάζονται με το τρέξιμο, μια κατεξοχήν θετική για το σώμα και την ψυχή ενασχόληση, δείχνει -ρε διάολε- ότι μια ροπή προς την ισοπέδωση και το μηδενισμό την έχουμε ως λαός.
Τέσπα, ας μη χαλάμε τις καρδιές μας.

Περισσότερα στο ratpack.gr

Παίζουμε μπαλίτσα και στο Instagram. Ακολούθησέ μας!