Το κεφάλαιο Αλεξανδρόπουλος και η προσοχή…

Άρχισε τη σεζόν ως εναλλακτική. Ρούμπεν Πέρεθ, Μαουρίσιο έμοιαζαν οι βασικοί και αναμενόταν (όπως αναμένεται) η επιστροφή του Κουρμπέλη. Για τον Σωτήρη Αλεξανδρόπουλο, η απόκτηση του Ισπανού χαφ έδειχνε πως θα αποτελέσει απώλεια μιας θέσης στο rotation της μεσαίας γραμμής.

Δε χρειάστηκε καλά-καλά να περάσουν ένα-δύο ματς, για να καταλάβουν οι πάντες και κυρίως να αποφασίσει ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς, πως χωρίς τα στοιχεία του μικρού υπάρχει σοβαρό θέμα στον άξονα. Ο -σε ένα μήνα και κάτι- 20χρονος πήρε φανέλα βασικού και δεν την έχει αφήσει. Φαίνεται κιόλας πως πολύ δύσκολα θα την αφήσει. Με αυτόν ανεβαίνει ένα επίπεδο η μεσαία γραμμή κυρίως ανασταλτικά αλλά και σε συνολική ένταση, ενώ απελευθερώνεται σημαντικά ο Ρούμπεν Πέρεθ. Ο οποίος με τον Αλεξανδρόπουλο στην ενδεκάδα, δείχνει άλλος παίκτης!

Ο Σωτήρης απ’ όποια πλευρά κι αν το δει κανείς, είναι η επιτομή του πολύτιμου για τον Παναθηναϊκό. Για όσα δίνει ήδη στην ομάδα, την προοπτική που έχει, τα μόλις 20 του χρόνια (δεν τα έχει κλείσει καν). Ένα τεράστιο κεφάλαιο για το «τριφύλλι» και το Ελληνική ποδόσφαιρο συνολικότερα.

Αυτό το κεφάλαιο, επιβάλλεται να το προσέξει ο Παναθηναϊκός. Είναι θετικό για το παιδί πως αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει λογική στο να μην παίζει. Απ’ την άλλη, δεν μπορεί να παίζει και ασταμάτητα. Ξαφνικά έχει βρεθεί να είναι αναντικατάστατος στους «πράσινους», μέλος της Εθνικής ομάδας. Ακόμη κι αν δεν αγωνίστηκε με τη Γεωργία, κάνει τα ταξίδια, μετέχει στις αποστολές και κάποια στιγμή θα παίξει.

Δεν μπορεί να… τραβήξει τόσο κουπί ο νεαρός. Όσο κι αν οι ποδοσφαιρικές του «πλάτες» το αντέχουν. Στοιχείο εντυπωσιακό για έναν τόσο μικρό ηλικιακά παίκτη, αλλά ταυτόχρονα τόσο ώριμο σε επίπεδο χαρακτήρα και συμπεριφοράς. Κάποια στιγμή θα «σκάσει». Θα κάνει αγωνιστική… κοιλιά, την οποία θα πληρώσει ο Παναθηναϊκός. Που δεν έχει κανέναν χαφ στο στυλ αυτό, πέρα απ’ τον Αλεξανδρόπουλο.

Ζητούμενο λοιπόν, επιβάλλεται να είναι η ενίσχυση στη θέση αυτή με ποδοσφαιριστή που θα τρέχει, θα έχει ένταση στο παιχνίδι του. Ένα κεντρικό χαφ κατά προτίμηση για να παγιωθεί ο Αλεξανδρόπουλος περισσότερο στο «6». Προσπαθώντας παράλληλα να ισορροπήσει τον αγωνιστικό ενθουσιασμό του όταν κουβαλά την μπάλα, έχει την προοπτική μέσα στα επόμενα 1-2 χρόνια όχι στο μακρινό μέλλον, να είναι με άνεση ο καλύτερος Έλληνας κεντρικός χαφ.

Ταυτόχρονα, αν ο Παναθηναϊκός βρει αυτόν τον παίκτη, θα έχει επιτέλους ένα άκρως ισορροπημένο κέντρο. Με εμπειρία και νιάτα. Με ποιότητα και ένταση. Το ζητούμενο είναι και αγωνιστικό, αλλά και προστασίας του νούμερο ένα κεφαλαίου που διαθέτει η ομάδα. Του Σωτήρη Αλεξανδρόπουλου.