Τα μεταγραφικά πρέπει να «τρέξουν» λιγάκι

Όσο κι αν εκτιμάει κανείς το «ψείρισμα» του Γιοβάνοβιτς στην αναζήτηση των παικτών που χρειάζεται ο Παναθηναϊκός, δεν μπορεί παρά να σημειώσει ότι υπάρχει μια σχετική καθυστέρηση. Και το (δυσάρεστο) δεδομένο ότι δεν υπάρχουν ευρωπαϊκές υποχρεώσεις, άρα ο Παναθηναϊκός έχει αρκετό χρόνο μέχρι να αρχίσει ξανά το πρωτάθλημα, δεν σημαίνει προφανώς ότι οι παίκτες που θα αποκτηθούν, πρέπει να έρθουν τελευταία στιγμή – ιδανικά θα έπρεπε να βρίσκονται με την υπόλοιπη ομάδα όταν εκείνη αναχωρήσει για το εξωτερικό.

Σαφώς και ο λεπτολόγος Γιοβάνοβιτς προσπαθεί να ελαχιστοποιήσει τις πιθανότητες λάθους, κοιτάζοντας σε κάθε υποψήφιο μεταγραφικό στόχο και τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά και το ιστορικό τραυματισμών και το χαρακτήρα. Δεν θέλει και πολύ ένας ή δυο παίκτες να σου κάνουν τα αποδυτήρια πυριτιδαποθήκη και να δημιουργήσουν προβλήματα τέτοια, που να πρέπει μετά ο προπονητής να κάνει και τον παιδονόμο. Από την άλλη πλευρά όμως, μια ομάδα σαν τον Παναθηναϊκό, που έχει δεδομένα κενά και χτυπητές αδυναμίες στο ρόστερ, που έχει ένα μπάτζετ όχι μεγάλο αλλά ούτε και αμελητέο και δείχνει τη διάθεση φέτος να φτιάξει κάτι πολύ καλύτερο και ποιοτικότερο σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, θα μπορούσε να έχει αποκτήσει και καναδυό παίκτες ακόμα, πέρα από τον Κώτσιρα.

Αν το θέμα έχει να κάνει και με τους παίκτες που ενδέχεται να φύγουν, είτε με αυτούς που δεν υπολογίζονται, είτε με παίκτες όπου αναμένεται να έρθει πρόταση και όλο αυτό φρενάρει τις όποιες εξελίξεις, θα έλεγα ότι ίσως ο Γιοβάνοβιτς να χρειαστεί κάποια βοήθεια. Διότι είναι ένα πράγμα να του αναθέτεις εν λευκώ το κομμάτι της ενίσχυσης της ομάδας και να του δίνεις την πολυτέλεια να διαλέξει αυτούς που του κάνουν βάσει των διαθέσιμων χρημάτων και είναι ένα άλλο πράγμα να του ζητάς να αναλάβει και τις διαπραγματεύσεις με τους παίκτες που δεν υπολογίζονται – δεν είναι μάνατζερ ο άνθρωπος για να βρει ομάδα στον Αγιούμπ ή τον Σανκαρέ. Μόνο που επειδή δεν υπάρχει τεχνικός διευθυντής στην ομάδα, δεν υπάρχει ο άνθρωπος που θα μπορούσε να τρέξει αυτές τις διαδικασίες.

Όπως και να έχει, ο Παναθηναϊκός έχει μια σχετική πολυτέλεια χρόνου να βρει αυτά και αυτούς που ψάχνει αλλά δεν έχει την πολυτέλεια να αργήσει το χτίσιμο της νέας ομάδας. Πολύ απλά διότι ο Γιοβάνοβιτς δεν έχει πολλά πράγματα από πέρυσι για να βασιστεί πάνω τους, να χτίσει ή να διατηρήσει στοιχεία που έβαλε ο Πογιάτος ή ο Μπόλονι – πρέπει να «γκρεμίσει», να «ξεριζώσει» την περσινή φιλοσοφία, να βγάλει από το μυαλό των παικτών ό,τι συνέβη πέρυσι και να φτιάξει από την αρχή κάτι δικό του. Που θα συνδυάζει την αποτελεσματικότητα με ένα ποδόσφαιρο που θα αρέσει, όπως έχει «υποσχεθεί». Και πρέπει να αρέσει και στον κόσμο και στη διοίκηση αλλά και στον ίδιο και τους ποδοσφαιριστές του: το ποδόσφαιρο είναι «παιχνίδι» κι όπως έχουμε ξαναπεί πρώτα απ’ όλα πρέπει να το χαίρονται και να το διασκεδάζουν αυτοί που το παίζουν, δηλαδή οι ποδοσφαιριστές.