Ο Σάρας είναι μια… άλλη ιστορία

Δεν μας έχει πολυχαλάσει μέχρι στιγμής το φετινό καλοκαιράκι. Γίνονται πραγματάκια. Και δεν τα προλαβαίνουμε. Η Αρμάνι Μιλάνο και ο Μεσίνα έχουν ξεκινήσει και δεν σταματάνε, ο Ερυθρός Αστέρα προσπαθεί να κλέψει την παράσταση (και μεταξύ μας τα καταφέρνει με εντυπωσιακό τρόπο), η Φενέρ είναι στα πρόθυρα της διάλυσης με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς να αποχωρεί και να αφήνει πίσω του… συντρίμμια.

Τι κι αν ο «Ζοτς», σύμφωνα με τις πληροφορίες έφυγε και ήθελε να αφήσει στο… πόδι του ένα δικό του παιδί. Τον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους. Ο Σέρβος τεχνικός φαίνεται πως λογάριαζε χωρίς τον… ξενοδόχο Ντούσκο Ιβάνοβιτς, μιας και ο τελευταίος μια χαρά του την έφερε του… κουτοπόνηρου, Σβέτισλαβ Πέσιτς. Και τώρα ο σεβάσμιος και αξιαγάπητος τεχνικός θα έχει την ευκαιρία του να ξεκουραστεί μετά από το τελευταίο πέρασμά του από την Μπαρτσελόνα.

Σαν το… κοράκι πάνω από τον Πέσιτς

Ο μεγάλος πρωταγωνιστής της ιστορίας μας δεν είναι άλλος από τον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους. Θα μας συγχωρήσετε για τον παραλληλισμό αλλά ο Λιθουανός στην προκειμένη περίπτωση θύμισε… κοράκι. Περίμενε καρτερικά στην… γωνία (και κρατούσε stan by την Φενέρμπαχτσε) και περίμενα να.. φαγωθεί ο Πέσιτς. Και τελικά δικαιώθηκε. Μιας και ο ίδιος ο Λιθουανός σούπερ σταρ δεν είχε κρύψει ποτέ ότι ένα από τα όνειρα που έκανε ακόμα ήταν μια μέρα να γυρίσει στην Βαρκελώνη. Άλλωστε η Μπαρτσελόνα είναι μία από τις δύο μεγαλύτερες μπασκετικές του αγάπες. Η άλλη είναι ο Παναθηναϊκός.

Το ορθό των αποφάσεων

Ο Γιασικεβίτσιους ως παίκτης διακρινόταν για το μυαλό του. Για το ορθό των αποφάσεών του. Αλλά και το timing αυτών. Και το ίδιο κάνει και ως προπονητής. Όταν ο Σάρας αποφάσισε τελικώς να ασχοληθεί με την προπονητική (κάτι που όταν ήταν παίκτης έλεγε ξανά και ξανά ότι δεν θα το έκανα ποτέ λόγω του έντονου χαρακτήρα του και της ιδιαίτερης προσωπικότητάς του) δεν έκατσε στον πάγκο με τον αέρα του… σούπερ σταρ. Αντιθέτως. Πήγε ως μαθητευόμενος.

Ο «φόνος» και το… αγροτικό  

Το 2014 ο Σάρας «σκότωσε» τον παίκτη μέσα του, τον απόλυτο παίκτη, τον απόλυτο σούπερ σταρ και έγινε και πάλι μαθητής. Αποφάσισε να βοηθήσει από ένα άλλο πόσο την αγαπημένη του Ζαλγκίρις. Έκανε το… αγροτικό του στο πλευρό του Γκιντάρας Κάπρικας και όταν ήρθε η στιγμή ανέλαβε πρώτος προπονητής.  Και χρόνο με τον χρόνο, βήμα-βήμα και ο ίδιος αλλά και η ομάδα του ανέβαιναν επίπεδο. Σε σημείο που ο Σάρας κατάφερε να «οδηγήσει» τους Λιθουανός στο Final-4 της Euroleague και να αλλάξει το status της Ζαλγκίρις στον χάρτη της Euroleague.

Κάθε χρόνο και καλύτερος, κάθε χρόνο και καλύτερη

Στην παρουσία του στην Ζαλγκίρις ο Γιασικεβίτσιους έδειξε τα προσόντα του. Έδειξε ότι συνεχίζει να διαθέτει το κοφτερό μυαλό που τον έκανε να φτάσει στην… κορυφή του κόσμου ως παίκτης, έδειξε ότι διαθέτει το ταλέντο του να μεταλαμπαδεύει τις γνώσεις του ακόμα και σε παίκτες που μόλις είχαν ξεκινήσει να «σπουδάζουν» τα… βασικά της Euroleague. Αλλά το πιο σημαντικό απ' όλα είναι ότι απέδειξε πως μπορεί να κοντρολάρει τα συναισθήματά του (σε βαθμό που του επιτρέπει ο ίδιος του ο εαυτός). Μπροστά από τον πάγκο του δεν είναι ο παίκτης που θυμόμαστε. Είναι ο προπονητής που συγκρατεί τον εαυτό του, βάζει σε σειρά τις σκέψεις του και προσπαθεί να μην δημιουργήσει νέους… Γιασικεβίτσιους, κρατώντας τους νηφάλιους.

Άλλο Ζαλγκίρις, άλλο Μπαρτσελόνα

Όμως τώρα τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Ο Γιασκεβίτσιους πλέον βρίσκεται σε ένα περιβάλλον πίεσης. Προστατευμένο μεν (λόγω της απίστευτης αγάπης που υπάρχει προς το πρόσωπό του) αφόρητο δε. Η Μπαρτσελόνα (η οποία απροπό προέρχεται από ένα μέγα κάζο) δεν είναι Ζαλγκίρις. Κάθε ματς έχει πίεση και κάθε ματς πρέπει να κερδίζεται. Η ήττα δεν είναι στο πρόγραμμα. Και κάθε ήττα είναι ικανή να επιφέρει αναταράξεις.

Πίεση η οποία πολλές φορές θα προέρχεται και από το… δυσθεώρητο ύψος των οικονομικών δεδομένων. Του μπάτζετ που θα έχει στα χέρια του. Μπάτζετ που την περασμένη σεζόν ήταν… άπιαστο και αναμένεται να κυμανθεί και φέτος στα ίδια επίπεδα.  Τώρα ο Γιασικεβίτσιους θα πρέπει να «αποδείξει» πως μπορεί να τα καταφέρει καις τα δύσκολα. Και ως προπονητής.

Ως παίκτης τα είχε καταφέρει με εξαιρετικό τρόπο. Και φυσικά θα πρέπει να εκλαμβάνεται μονάχα ως αστείο η άποψη του ότι ο Σάρας δεν είναι σε θέση να συνεργαστεί με βεντέτες… Αυτή τη στιγμή ο Λιθουανός είναι μεγαλύτερη βεντέτα απ’ όλους!

Και για να μην ξεχνιόμαστε, ο Γιασικεβίτσιους (που σε πολύ μεγάλο βαθμό και απολύτως φυσιολογικά έχει επηρεαστεί από τον «Ζοτς») δεν είναι ο νέος Ομπράντοβιτς. Ο Λιθουανός είναι μια άλλη ιστορία…