Άξιζε την ευκαιρία, δικαιούται στήριξης

Στον Παναθηναϊκό, όπως ακριβώς συμβαίνει σε κάθε μεγάλη ομάδα ανεξαρτήτως αθλήματος, υπάρχουν μεγάλες απαιτήσεις, υψηλές προσδοκίες, δίψα για τίτλους εντός και εκτός συνόρων και ένα κοινό που έχει «εκπαιδευτεί» εδώ και αρκετά χρόνια, έχει μάθει μπάσκετ, έχει αισθητική, έχει αποκτήσει γνώσεις και ξέρει τι είναι αυτό που βλέπει και αυτό που θέλει. Επίσης στον Παναθηναϊκό, συμβαίνει κάτι που δεν το συναντάς και πολύ συχνά στις μεγάλες ομάδες: επικρατεί ώρες - ώρες ο απόλυτος παραλογισμός…

Στο πλαίσιο αυτού ακριβώς του παραλογισμού, ο Αργύρης Πεδουλάκης ήταν «λίγος» και «ανεπαρκής» πριν καλά - καλά κάνει την πρώτη προπόνηση στην ομάδα. Ο Ρικ Πιτίνο ήταν «προφέσορας» και «σοφός» στο πρώτο του πέρασμα, αλλά «μούμια» και «συνταξιούχος που κοιμόταν στον πάγκο» στο δεύτερο. Και πάντα, μα πάντα, ο «πιο πετυχημένος προπονητής» είναι αυτός που δεν ήρθε: ο Γιασικεβίτσιους, ο Μεσίνα ή όποιος άλλος έχει ακουστεί στα ρεπορτάζ ή στα όνειρα κάποιον.

Δεν θα γλιτώσει ο Γιώργος Βόβορας από τον παραλογισμό. Είναι νέος, είναι Έλληνας, δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ να φτιάξει μια «ομπρέλα προστασίας» κι ένα επικοινωνιακό σύστημα για να τον αβαντάρει όπως έκαναν άλλοι. Αναλαμβάνει τον Παναθηναϊκό σε μια ομολογουμένως πολύ δύσκολη περίοδο, με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο να αποστασιοποιείται, με το μπάτζετ να χαμηλώνει, με μια παγωμάρα να πλανάται πάνω από το ΟΑΚΑ - που δεν ξέρει κανείς πότε θα φιλοξενήσει ξανά κόσμο στις εξέδρες του. Αλλά εμένα μου κάνει που δεν διστασε, δεν κώλωσε, δεν ένιωσε πως πάει να βάλει το κεφάλι του στη γκιλοτίνα, όπως θα σκέφτονταν πολλοί στη θέση του. Είδε αυτή την ευκαιρία ως τη μεγαλύτερη της καριέρας του, θα καθίσει να φτιάξει την καλύτερη δυνατή ομάδα με τα χρήματα που θα είναι διαθέσιμα και θα κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί για την ομάδα που αγαπά και την υπηρετεί χρόνια, ως συνεργάτης όλων των προπονητών που πέρασαν τα τελευταία χρόνια.

Δεν θα προσπαθήσω να παραμυθιάσω κανέναν και να «προβλέψω» μεγαλεία και επιτυχίες λαμπρές. Θα κάνω αυτό που κάνω πάντα, όταν αλλάζει μια κατάσταση στην ομάδα: θα περιμένω για να δω και μετά θα κρίνω. Θα δώσω την ευκαιρία στον Βόβορα και τους συνεργάτες του, στο ρόστερ που θα διαμορφωθεί να δουλέψει και να δουλευτεί και θα το αξιολογήσω στο παρκέ και όχι στα social media. Κυρίως, θα δώσω το χρόνο που αξίζει και δικαιούται κάθε καινούργιος προπονητής και δεν θα τον «σταυρώσω» στην πρώτη αναπάντεχη ήττα ή κακή εμφάνιση. Δεν ελπίζω φυσικά ότι όλοι οι φίλοι της ομάδας θα κάνουν το ίδιο - υπάρχουν ήδη αυτοί που στηρίζουν και αυτοί που κράζουν, από το πρώτο δευτερόλεπτο που ανακοινώθηκε η προαγωγή του σε πρώτο προπονητή.

Εγώ προσωπικά, είμαι πάντα με τους ανθρώπους που δουλεύουν σκληρά και μεθοδικά. Κι αυτά που γνωρίζω για τον Γιώργο Βόβορα, ρωτώντας και μαθαίνοντας, πέραν του ότι είναι ένα καλό και «καθαρό» παιδί, είναι ότι έχει μάθει στη ζωή του να δουλεύει και να προσπαθεί. Να μην «κρύβεται», να μην κάνει δημόσιες σχέσεις, ούτε να «μαχαιρώνει πισώπλατα», αλλά να προσπαθεί να βελτιώνεται. Αυτό νομίζω ότι θα προσπαθήσει να κάνει και τώρα, που έπεσε να κολυμπήσει στα βαθιά: να βελτιωθεί ο ίδιος, να βελτιώσει τους παίκτες του, να κάνει καλύτερη συνολικά την εικόνα της ομάδας, να φτιάξει το δικό του όνομα μέσα από μια ομάδα που είναι τεράστιο μέγεθος και απλά βρέθηκε σε μια περίεργη κατάσταση.

Γιώργο Βόβορα, σου ζητάμε προκαταβολικά συγνώμη για όσα θα ακούσεις. Εσύ κλείσε τα αυτιά σου, κάνε το καλύτερο που μπορείς και ίσως μια μέρα να καταφέρεις να κάνεις όλους αυτούς που βιάστηκαν να σε κρίνουν, να σε κατακρίνουν και να σε βρίσουν, να προχωρήσουν σε μια υπέροχη κωλοτούμπα.