Ο Παναθηναϊκός που… τρώει και δεν τιμάει τα παιδιά του!
Κάθισα και είδα πριν λίγες ημέρες το αντίο του Τόρες και το τελευταίο του παιχνίδι με την Ατλέτικο Μαδρίτης και τον αποχαιρετισμό του Ινιέστα λίγες ώρες αργότερα στον κόσμο της Μπαρτσελόνα.
Δεν το κρύβω ότι και στην μία και στην άλλη περίπτωση συγκινήθηκα χωρίς να έχω κανένα δέσιμο, ούτε με τις ομάδες αυτές, ούτε με τους παίκτες. Απλά έπαθα πλάκα με τα τρομερά συναισθήματα, που έβγαλαν οι δύο παίκτες, αλλά και ο κόσμος, που γέμισε τα γήπεδα, για να τους χαιρετήσει. Και δεν έγινε μία απλή εκδήλωση. Έγινε ολόκληρη τελετή, που σε κέρδιζε και δεν υπήρχε περίπτωση να μην σε… αγγίξει.
Δύο τεράστιοι παίκτες αποσύρθηκαν από τις ομάδες, με τις οποίες έγραψαν ιστορία και ο κόσμος, αλλά κυρίως οι ομάδες τους τίμησαν , όπως τους άρμοζε. Ο Τόρες σταμάτησε το ποδόσφαιρο, ο Ινιέστα μπορεί να συνεχίσει στην Κίνα. Αυτό, που εγώ αμέσως σκέφτηκα και με έπιασε θλίψη είναι, ότι ο Παναθηναϊκός δεν έχει τιμήσει, ποτέ όπως αρμόζει τους παίκτες του, που σταμάτησαν το ποδόσφαιρο. Όχι τώρα, χρόνια ολόκληρα . Τι να πρωτοθυμηθώ; Από την εποχή του Μίμη Δομάζου , όπου έγινε φιλικό προς τιμήν του οι επόμενοι τεράστιοι παίκτες της ομάδας αποχώρησαν… αθόρυβα, χωρίς ο Παναθηναϊκός να τους τιμήσει.
Τελείωσε το ποδόσφαιρο ο τεράστιος Κριστόφ Βαζέχα και δεν έκανε το παραμικρό ο Παναθηναϊκός. Τον τίμησε η Ρουχ Χορζόφ, η ομάδα του στην Πολωνία, ο Παναθηναϊκός τίποτα. Μιλάμε για τον κορυφαίο σκόρερ στην ιστορία του Παναθηναϊκού και η ομάδα δεν έκανε ΤΙΠΟΤΑ για να τον τιμήσει!
Σταμάτησε το ποδόσφαιρο ο ένας από τους τρεις μεγαλύτερους παίκτες στην ιστορία του Παναθηναϊκού ο Δημήτρης Σαραβάκος με υποτιμητικό τρόπο τον χειμώνα του 1997. Είχε επιστρέψει εκείνο το καλοκαίρι στον Παναθηναϊκό με στόχο να κλείσει την καριέρα του στα φιλικά του καλοκαιριού…«πέταγε» και ο Βασίλης Δανιήλ δεν τον έβαζε στο πρωτάθλημα, διότι… έπρεπε να παίζει ο ευτραφής Στράντλι. Ένα απόγευμα ο Δημήτρης πήρε τα πράγματά του και έφυγε και δεν ξαναπέρασε τις πύλες της Παιανίας. Δεν τον έψαξε κανείς. Μετά από 9 χρόνια το καλοκαίρι του 2006 η ΠΑΕ με μία εκδήλωση –ξεπέτα πριν από ένα φιλικό με την Σαραγόσα του έδωσε μία πλακέτα και αυτό ήταν…
Σταμάτησε το ποδόσφαιρο ο κορυφαίος Έλληνας σύγχρονος χαφ Γιώργος Καραγκούνης, που έκανε απίστευτα πράγματα με την πράσινη φανέλα και ο Παναθηναϊκός σαν σύλλογος δεν ασχολήθηκε ποτέ! Δεν έκανε το παραμικρό για να τον τιμήσει και έφυγε και τσακωμένος από τον σύλλογο λόγω της συμπεριφοράς της διοίκησης.
Δεν θυμάμαι άλλη Ελληνική ομάδα, όπως είναι ο Παναθηναϊκός, που κυριολεκτικά να… τρώει τα παιδιά της. Να μην σέβεται την ίδια του την ιστορία αυτός ο σύλλογος. Για αυτό πραγματικά ντρέπομαι. Αισθάνομαι άσχημα και βλέποντας τον Τόρες και τον Ινιέστα πήγε το μυαλό μου στο δικό μας παράδειγμα.
Στο ότι αποχώρησαν παίκτες του βεληνεκούς ενός Βαζέχα, ενός Σαραβάκου, ενός Καραγκούνη και ο Παναθηναϊκός δεν τους τίμησε, όπως τους αρμόζει. Και αυτό συμβαίνει διαχρονικά στον Παναθηναϊκό. Είπαμε ο τελευταίος, που τιμήθηκε όπως του άξιζε ήταν ο Μίμης Δομάζος. Από κει και πέρα το απόλυτο μηδέν.
Είναι ντροπή και ξεφτίλα για την ιστορία του Παναθηναϊκού, η συμπεριφορά του συλλόγου, απέναντι στους μεγάλους παίκτες που αποχωρούν. Και αναφέρθηκα σε τρία μεγάλα ονόματα, που σημάδεψαν για μένα την ιστορία του Παναθηναϊκού με την παρουσία τους. Υπάρχουν και άλλοι παίκτες, που έγραψαν ιστορία με την πράσινη φανέλα, αλλά δεν τιμήθηκαν ποτέ.
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.