Αφιερωμένη εκεί… ψηλά

Στο πιο επικίνδυνο, στο πιο… πονηρό εντός έδρας παιχνίδι μέχρι τώρα ο Παναθηναϊκός τα πήγε εξαιρετικά. Οι «πράσινοι» επικράτησαν της Μακάμπι με περισσή ευκολία, παρά την απουσία του Νικ Καλάθη. Μια απουσία που για να είμαστε σωστοί δεν… πολυφάνηκε. Ο Παναθηναϊκός χωρίς τον φύση και θέση ηγέτη του σε άμυνα και επίθεση ήταν… κομπιούτερ. Σημείωσε 89 πόντους, είχε πολλές και πολύ σωστές επιλογές, είχε 17 ασίστ, έκανε μόλις 10 λάθη.

Πόσο καλύτερα να ήταν τα πράγματα αν έπαιζε και ο Νικ;

Και αυτό δεν το λέμε για να μειώσουμε την σημασία της επιρροής του Καλάθη στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού αλλά για να αποδείξουμε το πόσο ΟΜΑΔΑ είναι πλέον οι «πράσινοι». Οι παίκτες του Τσάβι Πασκουάλ απέδειξαν στην πράξη το… ουδείς αναντικατάσταστος και πλέον κοιτάνε με άλλο… μάτι τον Ερυθρό Αστέρα. Ο Λεκαβίτσιους ήταν αυτός που έπρεπε να είναι… και με το παραπάνω, Ντένμον και Παππάς τα πήγαν περίφημα στους ρόλους που τους είχε αναθέσει ο Πασκουάλ και όσο οι Γκιστ και Σίνγκλετον κάνουν αυτά που… κάνουν μέσα στην ρακέτα τότε ο Παναθηναϊκός δεν έχει να φοβηθεί τίποτα και κανέναν.

Αυτό που κάνει το ΟΑΚΑ δεν είναι… φυσιολογικό. Το κλειστό των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων παραμένει… αήττητο και το θέμα είναι ότι οι «πράσινοι» έχουν αποδείξει ότι στο «σπίτι» τους δεν χάνουν με τίποτα. Και με απουσίες και χωρίς απουσίες και όταν είναι πίσω με πολλά στο ημίχρονο και όταν είναι πίσω στο τέλος… Με κάθε τρόπο. Και αυτό κάνει… ζημιά στην ψυχολογία των παικτών των αντίπαλων ομάδων. Με το που προσγειωθούν στην Αθήνα και ερχόμενοι προς το ΟΑΚΑ σκέφτονται πως «Εκεί δεν έχει κερδίσει κανείς…»

ΥΓ1: Για να δούμε μήπως αυτό ήταν το ματς που ψάχναμε… #12
ΥΓ2: Πολύ… περίεργη η σημερινή ημέρα για τον Παναθηναϊκό. Ο τρόπος με τον οποίο ξημέρωσε πολύ δύσκολος. Ο Τάσσος Στεφάνου «έφυγε» και μαζί του πήρε 60 χρόνια… ιστορίας του «τριφυλλιού». 60 χρόνια Παναθηναϊκό. Για τον κύριο Τάσσο υπάρχουν πολλοί που τον ήξεραν απ έξω και ανακατωτά για να μιλήσουν γι αυτόν. Το γεγονός όμως πως σε όλη την Ευρώπη γίνεται ενός λεπτού σιγή στη μνήμη του αποδεικνύει το πόσο σπουδαίος υπήρξε όχι μόνο για τον Παναθηναϊκό αλλά και για ολόκληρο το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Και το πόσο σπουδαίος ήταν όχι μόνο ως παράγοντας αλλά και ως άνθρωπος. Και αυτό είναι το σημαντικότερο. Νίκη αφιερωμένη εξαιρετικά…